Morgunblaðið - 18.12.1982, Blaðsíða 7
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. DESEMBER 1982
7
Þetta er saga af sjómanninum Jóhannesi Helga-
syni, sem gæddur er dulrænum hæfileikum er
koma bæöi honum og öðrum að góðu gagni á
örlagastundum.
Þetta er myndrík og spennandi saga.
Þetta er jólabókin í ár.
Nú geta allir eignast VHF-talstöð í bátinn og til-
kynnt sig inn og úr höfn. Svo er ekki verra aö geta
talað heim.
Lítil fyrirferðar, 25x8 — 4x32,7 cm.
Verö aöeins 4.206.-. D A M M A
Gengi 7.12 ’82 D6I1CO
Bolholti 4.
Sími 91-21945/ 84077.
Boltar af öllum stæröum og geröum:
Handboltar — fótboltar — körfuboltar
— blakboltar.
Þú færð
allt handa
íþróttamanninum
hjá okkur
Klapparstíg 44, sími 11783.
Satt og logið
um Afganistan
í leiðara MorgunhlaAs-
ins hinn 28. nóvember sl.
var vakió máls á þvi, að
sögusagnir um að sovéska
leynilögreglan KGB undir
forystu Yuri Andropovs,
eftirmanns Leonid Brezhn-
evs, hafi i raun verið and-
víg þvi að sovéski herinn
réðist inn í Afganistan en
Brezhnev hafi viljað beita
hervaldi væru á þann veg,
að það væri „furðulegur
barnaskapur hjá Kreml-
verjum að halda, að þeim
takist að sannfæra Vestur-
landabua um það, að KGB
sé í raun rödd skynseminn-
ar i sovéska valdakcrfinu."
Það eru einkum land-
flótta KGB-menn bæði sov-
éskir og afganskir sem
hafa viljað skella skuldinni
alfarið á Brezhnev. Sam-
hliða því hefur Sovétstjóm-
in með markvissari hætti
en áður mótmælt aðild
sinni að óhæfuverkum her-
manna sinna í Afganistan.
I>essi andmæli eru tekin
góð og gild af þeim sem
ávallt vilja gera hlut Sov-
étmanna sem bestan í vest-
rænum fjölmiðlum og hér á
landi skín þetta í gegn í
ríkisfjölmiðlum og erlend-
um fréttaskýringum iHÍrar-
ins Imrarinssonar, ritstjóra
Timans. Tvö nýleg dæmi
má nefna þcssu til stað-
festingar.
Rfldsútvarpiö
Fyrr í þessum mánuði
var frá því skýrt, að sov-
éskir hermenn hefðu
brennt a.m.k. 105 Afgani
lifandi þegar þeir réðust að
fólkinu í neðanjarðarskýli
þar sem það gat sér enga
björg veitt. Samkvæmt
fréttum gerðist þessi at-
burður í september. Þeir
sem gleggst fylgjast með
fréttum hljóðvarpsins telja,
að þá fyrst hafi verið skýrt
frá þessum hrvllilega at-
burði í Afganistan, þegar
sovéska áróðursvélin sendi
frá sér sársaukafullar yfir-
lýsingar um að sovéskir
hermenn væru hafðir fyrir
rangri sök og þessi sovéska
afneitun hafi verið aðal-
atriðið í fréttum hins is-
lenska ríkisfjölmiðils um
fjöldamorðin. /Kskilcgt
væri, svo ekki sé meira
sagt, að fréttastofa hljóð-
varps gæti sannað, að þess-
ir glöggu útvarpshlustend-
ur sem hér er vísað til fari
ekki með rétt mál.
Tíminn
Imrarinn l>órarinsson,
ritstjóri Tímans, segir i
blaði sínu i fyrradag, að
Zia, forseti Pakistan, hafi
sagt í Bandaríkjunum. „að
Sovétríkin hefðu áhuga á
að ná samkomulagi um
málefni Afganistan við
nábúaríkin á þeim grund-
velli, að Kússar gætu flutt
herlið sitt þaðan." Þórar-
inn getur ekki um heimild-
ir sínar en t.d. í bandaríska
vikuritinu Time er aðeins
sagt. að Zia hafi gefið til
kynna að hjá Sovétmönn-
um hafi „vottað fyrir
sveigjanleika" i viðræðum
um Afganistan við jarðar-
lor Brezhnevs. Þórarinn
Þórarinsson visar einnig til
þess að „orðrómur hafi
magnast" ura að Andropov
hafi verið andvígur innrás-
inni í Afganistan. Þá birtir
Inirarinn kafla úr sendingu
til hans frá áróðursskrif-
stofu sovéska sendiráðsins
í Reykjavik. Síðan segir rit-
stjóri Timans, málgagns
Kramsóknarflokksins:
„Kússar hafa oft látið i Ijós
áður, að þeir vilji koma á
samkomulagi um lausn
Afganlstanmálsins með
samningum milli stjórna
Afganistan, Pakistan og ír-
ans." I>á leggur l*órarinn
áherslu á það, að Sovét-
menn geti ekki sætt sig við
nema sér vinveitta stjórn í
Afganistan. Hvað er rit-
stjóri Timans eiginlega að
fara? Hvers vegna skyldu
l’akistanar og íranir semja
við Sovétmenn um örlög
afgönsku þjóðarinnar? Það
eru Sovétmenn sem gerðu
innrás í Afganistan til að
hernema landið. Allsherj-
arþing Sameinuðu þjóð-
anna vill að þeir fari þaðan
skilyrðislaust, — en rit-
stjóri Tímans sýnist telja
sjálfsagt að brottfor sov-
éska innrásarliðsins ráðist
af samningum við ná-
grannaríkin og vinfengi
ráðamanna í Kabúl við
Krcmlverja!
Þjóöviljinn
í Þjóðviljanum forðast
menn að skrifa um Afgan-
istan. Hins vegar birtist
þar forystugrein á fimmtu-
daginn um það, að Ólafur
Jóhannesson utanríkisráð-
herra hafi í sjónvarpi sýnt
„furðulegt ósjálfstæði
gagnvart þeim röksemdum
sem koma frá herstjórum
Nató og bandarískum
stjórnvöldum". Litlar líkur
eru á því að Þorarinn l>ór-
arinsson taki upp hansk-
ann fyrir Ólaf Jóhannesson
vegna þcssara ásakana
Þjóðviljans. Kyrir utan að
ráðast ómaklega á utanrík-
Lsráðherra fer Þjóðviljinn
auðvitað með rangt mál,
þcgar hann fjallar um ör-
yggi og varnir Y esturlanda.
Það er rangt hjá Þjóðvilj-
anum, að bandaríska þing-
ið hafi hafnað MX-eld-
flauginni. Þingið vill láta
framleiða eldflaugina en
ekki láta setja hana niður í
þyrpingu að tillögu Keag-
ans. I>á segir Þjóðviljinn,
að málflutningur Olafs Jó-
hannessonar hafi orðið
„ömurlegastur" í sjónvarp-
inu, þegar ráðherrann
sagði, að það væru Vestur-
Kvrópuþjóðirnar sjálfar
sem vildu að varnir NATO
í Kvrópu væru bættar með
endurnýjun á handarískum
kjarnorkueldflaugum þar.
Það er furðulegt, að Þjóð-
viljinn skuli ekki vita það
enn, að það var Helmut
Srhmidt, þáverandi kansK
ari Vestur-I>ýskalands, sem
haustið 1977 vakti fyrstur
stjórnmálamanna máls á
því að nauðsynlegt væri að
svara hættunni af SS-20-
eldflaug Sovétmanna með
meðallangdrægum kjarn-
orkuvopnum í Vestur-
Kvrópu. Hvernig væri að
Þjóðviljinn færði sönnur á
þá fullyrðingu sína, að
Bandaríkjamenn hafi
„þröngvað" nýju meðal-
langdrægu eldflaugunum
upp á Kvrópu?
HOLTSGATA — HÖFÐATÚN — HOLTSGATA — HÖFÐATÚN — HOLTSGATA
4 ^ jr
< VinFn^Pm AN "ú á tveim stööum,
(J • I * ™ W Or U L rt I tl Höfdatúni 10 og Holtsgötu 1.
W Vorum að opna glæsilega v 1. '!r»on að Höfðatuni 10 Næg bilastæði
_ L ANDSINS MESTA ÚRVAl Af VHS ')G BK I A A BAOUM STOÐUM
n __
Að sjálfsögðu
■ er líka opið á
Holtsgötu 1.
Opiö:
Mánudaga —
föstudaqa
11—21.
Laugardaga
10—20.
Sunnudaga
14—20
HOLTSGATA —
V.deóspólan, Kred..kor.aþ)önusta.
Holtsgötu 1. Simi 16969 Höfðatúni 10, sími 21590.
HÖFÐATÚN — HOLTSGATA — HÖFÐATÚN — HOLTSGATA
HOLTSGATA — HÖFDATÚN — HOLTSGATA — HÖFOATÚN — HOLTSGATA