Morgunblaðið - 18.12.1982, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. DESEMBER 1982
t
Maóurínn minn, faöir, tengdafaöir og afi,
MAGNÚS ÞÓRDARSON,
Skúlaskeiöi 26, Hafnarfiröi,
sem lést 6. þ.m. hefur veriö jarösunginn. Öllum er þakkaö er sýndu
okkur vináttu.
Sérstakar þakkir til þeirra sem hjúkruöu honum í veikindunum.
Drottinn blessí ykkur öll.
Lovisa Júliusdóttir,
Kristín Magnúsdóttir, Guörún Magnúsdóttir,
Valþór Sigurösson,
Magnús og Sigrún.
t
Eigínkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
VILHELMÍNA HELGA VILHJÁLMSDÓTTIR,
veröur jarösungin frá Kirkjuvogskirkju, Höfnum, mánudaginn 20.
desember kl. 14.
Blóm afbeöin en þeim er vildu minnast hinnar látnu er bent á
liknarstofnanir.
Lárus Jónsson,
Vilhjálmur Schröder, Sveinjóna Vigfúsdóttir,
Guöbergur Nilssen,
bama- og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móöir mín, tengdamóöir, amma og langamma,
ÍDA PÉTURSDÓTTIR BJARNASON,
Mávanesi 2, Garóabas,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn, 20. desember
kl. 3 e.h.
Úlfar Hildingur Nathanaelsson, Ásdís Erlingsdóttir,
Sigríöur ída Úlfarsdóttir Mahanti, Jogesh C. Mahanti,
Úlfhildur Sigriöur Úlfarsdóttír, Ólöf Pálina Úlfarsdóttir,
Petrína Sæunn Úlfarsdóttir, Björn Logi Björnsson,
Þorsteinn Erlingur Úlfarsson, Erlingur Pétur Úlfarsson,
Ólafur Kelgi Úlfarsson, Helga Gunnarsdóttir,
og barnabarnabörn.
Minning:
Júlíana Þuríður
Gíslína Einarsdóttir
Fædd 24. júlí 1903
Dáin 13. desember 1982
Þegar Lúsíuhátíðin gekk í garð
og boðaði frið og kærleika á meðal
manna kvaddi þennan heim öldr-
uð velgerðar- og vinkona mín, hún
var fædd á Apavatni í Grímsnesi.
Móðir: Ólavía Guðmundsdóttir
Gestssonar og Kristínar Ólafs-
dóttur er bjuggu í Harðbala á
Flóðatanga í Kjósarhrepp.
Faðir: Einar Gíslason, ættaður
austan úr Grímsnesi. Völundur
hinn mesti og smiður góður.
Höfðu kynni þeirra Einars og
Ólavíu hafist er hann var við
smíðar í Kjósinni. Flutti hún síð-
an með honum austur i Grímsnes
og ól barn þeirra á Apavatni, þar
sem hún var vinnukona. Skömmu
síðar hvarf hún aftur heim í sína
fæðingarsveit með dótturina Júlí-
önu Þuríði.
I Harðbala á Flóðatanga voru
að minnsta kosti fjórar þurrabúð-
ir um aldamótin. Kristín og Guð-
mundur bjuggu i duggunarlitlum
torfbæ er stóð rétt í flæðarmáli
við Hvalfjörð og í hafátt gekk
brimaldan yfir bæinn, sem var
nánast aðeins kytra eða eitt staf-
gólf og við hlið hans bæjardyr með
hlóðum innst. Þau voru ekki rík af
veraldarauði og eina Ijóstýru við
ljórann létu þau sér nægja sem
hitagjafa, máski gat hún orðið
leiðarljós litlum árabát á heimleið
úr róðri. Enga klukku áttu þau til
þess að vita hvað tímanum leið en
fóru eftir sjávarföllum og alman-
aki en það var eini munaðurinn
sem þau veittu sér, og kostaði það
þá 12 aura. Kristín var gæðakona
en fátæktin skar þeim þröngan
stakk. Guðmundur var vel gefinn,
gamansamur og hnyttinn í tilsvör-
um og snyrtimenni hið mesta eins
og garður sá er hann hlóð um tún-
blett þann, er fylgdi þurrabúðinni
sýndi glögglega. Á þennan tún-
blett bar hann vel þara og þang,
heyjaði svo á sumrum og seldi, því
enga skepnu átti hann og svo mun
hafa verið um flest þurrabúðar-
fólk. Börn áttu þau nokkur, meðal
þeirra var Unnur er gift var Níelsi
á Helgafelli í Mosfellssveit og
Ólavía, móðir Júlíönu Þuríðar, en
hana skildi hún eftir í Kjósinni og
Minning:
Svanfríður Þórunn
Halldórsdóttir
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför eiginmanns míns og fööur okkar,
ÓLAFS BÆRINGSSONAR,
bétsmanna,
Holtsbúö 18, Garöabæ.
Alda Aöalsteinsdóttir og synir.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem auösýndu okkur samúö og vin-
arhug við andlát og útför móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
AGNESAR ÁSTU GUDMUNDSDÓTTUR,
Björk, Garöi.
Jenný K. Haröardóttir, Richard D. Woodhead,
Oddný G. Haröardóttir, Eírfkur Hermannsson,
Dagný M. Haröardóttir, Árni Þ. Snorrason,
Agnes og Frank Woodhead,
Þorleifur K. Árnason.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför,
KETILRÍÐAR JAKOBSDÓTTUR,
Vitastíg 25, Bohmgarvik.
Matthildur Benediktsdóttir,
Guörún H. Kristjénsdóttir, Bjarni Aóalsteinsson,
Björg Kristjénsdóttir,
Aöalsteinn Kristjénsson,
Hallgrimur Krístjénsson,
Benedikt K. Kristjénsson,
Július H. Kristjénsson,
Guömundur M. Kristjénsson, Kristín Árnadóttir,
og barnabörn
örn Jóhannsson,
Guómunda Jónasdóttir,
Kristín HaUdórsdóttir,
Kristin Halldórsdóttir,
Guörún Eyþórsdóttir,
t
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
GUNNAR SÍMONARSON,
Fagrabas 14,
veröur jarösunginn 20. desember kl. 1.30 i Fossvogskirkju.
Þóra Einarsdóttir,
Ásdís Gunnarsdóttir,
Simon Gunnarsson,
Steinunn Gunnarsdóttír,
Þóra Gunnarsdóttir,
Gunnar Gunnarsson,
Guðmundur Gunnarsson,
og barnabörn.
Emil Gíslason,
Rannveig Guömundsdóttir,
Gunnar R. Antonsson,
Eggert Ólafsson,
Herdís Skarphéóinsdóttir,
Kristín D. Árnadóttir,
Fædd 16. október 1896
Dáin 14. desember 1982
Þeim fer óðum fækkandi sveit-
ungum mínum sem fæddir eru
fyrir seinustu aldamót.
Er ég minnist frænku minnar,
Dódu eins og við bræðurnir köll-
uðum hana, koma mörg atvik upp
i hugann frá liðinni tíð.
Þórunn var fædd á Eyjum í
Kaldrananeshreppi en fluttist ung
með móður sinni að Svanshóli og
átti þar heima síðan. Á sinni 86
ára löngu æfi hefur hún verið
samvista á Svanshóli fimm ættlið-
um. Fyrst var amma hennar, Guð-
ríður Pálsdóttir, en hún var lang-
amma mín. Yngstu meðlimirnir í
ættarkeðjunni eru börn okkar
bræðranna frá Svanshóli.
Foreldrar Svanfríðar Þórunnar
voru Þorbjörg Kristjánsdóttir og
Halldór Jónsson. Þau voru ógift en
áttu saman þrjár dætur. Þórunn
var þeirra elst, næst kom Jakob-
ína Guðrún er dvelur á elliheimili
Akureyringa, Skjaldarvík, ásamt
manni sínum Elíasi Bjarnarsyni
frá Drangsnesi. Yngst þeirra
systra var Kristjana, hún lést fyrr
á þessu ári. Hún var gift Ólafi Jó-
hannssyni frá Bakka. Þau slitu
samvistum og eru bæði látin.
Um ætt Þorbjargar móður Þór-
unnar veit ég ekki, en hún dvaldist
+
Útför móður okkar,
SIGRÍÐAR KRISTÓFERSDÓTTUR
fré Breiöavaói, Langadal,
veröur gerö frá Fossvogskirkju, mánudaginn 20. des. kl. 10.30.
Kriatjana Haraldadóttir, Einar Haraldsson.
+
Utför móöur minnar og tengdamóöur,
MARGRÉTAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Seljavegi 21.
fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn 20. desember kl. 10.30.
Pétur Kr. Jónsson,
Kristin Kristjénsdóttír.
Afmœlis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
fór suður á land þar sem heitmað-
ur hennar starfaði. Vegna fátækt-
ar gátu þau ekki sett saman heim-
ili en eignuðust þá fleiri börn. Að
endingu settist Ólavía Guð-
mundsdóttir að suður með sjó,
giftist og átti börn. Hún andaðist í
hárri elli nærri 100 ára gömul.
Einar Gíslason giftist síðar og átti
börn. Árið 1905 var Júlíönu Þuríði
komið í fóstur, þá alveg ósjálf-
bjarga af næringarskorti, til Guð-
rúnar Jónsdóttur og Einars Jóns-
sonar í Hvammsvík í Kjós og
reyndust þau henni vel. Þremur
á Svanshóli til æfiloka og þá fyrst
í húsmennsku eins og það var kall-
að. Hún var vinnusöm fróð og
• söngelsk.
Halldór, faðir þeirra systra, var
sonur þeirra Guðríðar Pálsdóttur
og Jóns Arngrímssonar bónda á
Svanshóli, Jónssonar bónda á
Krossnesi. Foreldrar Guðríðar
voru þau Kaldbakshjón Páll
Jónsson og Sigríður Magnúsdóttir,
er flestir Kaldrananeshreppsbúar
eiga ætt sína að rekja til. Halldór
bjó á ýmsum stöðum; Svanshóli,
Eyjum og síðast á Kaldrananesi.
Hann kvæntist Guðrúnu Jónsdótt-
ur, en þeim varð ekki barna auðið.
Þórunn ólst upp á Svanshóli í
hópi vina og frænda. Hún fór
snemma að vinna við algeng
sveitastörf eins og títt var á þeim
tímum. Vann hún ætíð störf sín af
trúmennsku og samviskusemi.
Ekki reisti hún sér minnisvarða á
opinberum vettvangi, heldur kaus
að starfa með öðru heimilisfólki
að því er með þurfti.
Búnaðarsamband íslands veitti
henni viðurkenningu fyrir langa
og dygga þjónustu við landbúnað-
arstörf. Ekki man ég hvaða ár það
var, en Þórunni var þá færð for-
kunnarfögur klukka að gjöf. Þór-
unn var laghent og prjónaði,
saumaði og heklaði. Söngelsk var
hún og hafði gaman af að hlusta á
falleg lög og syngja með.
Þegar ég nú kveð Dódu hinstu
kveðju, kemur mér í hug fyrst og
fremst þakklæti frá okkur bræðr-
unum og fjölskyldum okkar fyrir
öll hennar elskulegheit.
Hún fylgdist með uppvexti
okkar og tók þátt í gleði okkar og
sorgum.
Megi góður guð blessa minningu
Dódu og veita henni frið.
Sigvaldi Ingimundarson