Morgunblaðið - 09.03.1988, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. MARZ 1988
49
Eiríkur Kúld Sig-
urðsson — Minning
Fæddur 17. september 1917
Dáinn 11. febrúar 1987
Hinn 18. febrúar síðastliðinn var
borinn til hinstu hvílu Eiríkur Kúld
Sigurðsson frá Skálanesi á Mýrum.
Eiríkur háði harða baráttu
síðustu þtjá mánuði. Eiríkur lést
11. febrúar. Kynni okkar Eiríks
hófust fyrir fimm árum er ég gekk
að eiga uppeldisdóttur hans, Dag-
mar Ingu. Að eiga Eirík sem vin
og félaga sannaði fyrir mér að ald-
ursmunur skiptir ekki máli þegar
um vináttu er að ræða. Þijátíu og
tveggja ára aldursmunur hefur í för
með sér ólíkar aðstæður í uppvexti
og lífsviðhorf á líðandi stundu. Þessi
atriði urðu að engu í samskiptum
okkar Eiríks. Áhugi hans og um-
hyggja fyrir því sem fólk hans var
að fást við var ætíð í fyrirrúmi.
Að hjálpa og ráðleggja okkur unga
fólkinu, bömum, bamabömum og
tengdabömum, var hann alltaf
reiðubúinn.
Eiríkur var fæddur 17. septem-
ber 1917 að Seljum í Hraunhreppi,
Mýrasýslu. Foreldrar hans voru þau
Sigurður Þórðarson, bóndi, og Guð-
mundína Þorbjörg Andrésdóttir.
Þau hjón fluttu að Skálanesi á
Mýrum þegar Eiríkur var tíu ára.
Þar ólst hann upp í stómm systkina-
hópi. Á þessum árum var enginn
heimilismaður undanþeginn að
leggja sitt af mörkum við búskap-
inn. Almenn sveitastörf styrktu
unga fólkið fljótt til sálar og líkama.
Stutt var til sjávar frá Skála-
nesi, því var sjálfsagt að eiga bát-
skel sem ýta mátti á flot er veður
leyfðu. Þama komst seltan í blóð
Eiríks. Sjósókn og allt sem að
vinnslu sjávarafla laut var Eiríki
hugleikið. Ekki hafði Eiríkur náð
háum aldri þegar heimdraganum
var hleypt. Fjórtán ára réðst hann
í skipsrúm suður í Njarðvík. Vistað-
ist hann hjá Finnboga Guðmunds-
syni, útvegsbónda. Einhveijar ver-
tíðir var hann hjá Finnboga. Eftir
þá vist fór hann til Karvels Ög-
mundssonar, þekkts athafnamanns
þar syðra. Einnig var Eiríkur á
strandferðaskipum. Sagði Eiríkur
mér að sér hefði þótt eitthvað vanta
á þá sjómennsku. Ungur lærði hann
að draga afla úr sjó, hjá föður sínum
og hefur trúlega vantað aflann að
fást við.
Vegna heilsuleysis varð Eiríkur
að leggja sjómennskuna frá sér.
En áfram varð að lifa og gerðist
hann þá bifreiðarstjóri á vömbif-
reið. Með því að keyra aflann frá
bátunum gat hann verið í snertingu
við sjóinn, sem átti hug hans.
Síðustu árin vann Eiríkur hjá
Reykjavíkurborg. Oft kom ég í
birgðastöðina til hans. Umgengni
hans á þeim vinnustað lýsti honum
best. Umhyggjan og reglusemin
hvert sem litið var.
Eiríkur var tvíkvæntur. Átti fjög-
ur böm með fyrri konu sinni. Þau
Stína, Ella, Helgi og Siggi syrgja
nú sárt ástkæran föður. Seinni kona
Eiríks var Margrét Geirsdóttir frá
Hallanda í Hraungerðishreppi og
áttu þau saman tvö böm, Eygló og
Margeir. Hjá mömmu sinni og Eiríki
ólst líka upp konan mín og var hún
ætíð sem eitt af börnum Eiríks.
Eiríkur lifði að sjá öll sín börn
vaxa til manns. Bamabörnin vom
Eiríki til mikillar gleði og sakna þau
nú sárt afa í Álfheimum. En minn-
ingin um afa lifir. Samvemstund-
imar í sumarbústaðnum „Engja-
seli“, sem þau Eiríkur og Margrét
reistu, koma til með að vekja upp
t
Þökkum innilega þeim fjölmörgu ættingjum og vinum sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GARÐARS SIGFÚSSONAR,
Espigerði 2,
Reykjavfk.
Sérstaklega viljum við þakka forráðamönnum Landvéla, Hauka-
bergs, Húsfélags Espigerði 2 og Kvöldvökukórnum sýnda virðingu
við útför hans. Guð blessi ykkur öll.
Emilia Böðvarsdóttir,
Garðar Kóri Garðarsson, Erna Óladóttir,
Ragnheiður Ólaffa Garðarsdóttir, Viðar Jónsson,
Hreimur Heiðar Garðarsson, Sigrföur Ingólfsdóttir,
Kristín Garöarsdóttir, Halldór Hreinsson,
Ólöf Brynja Garðarsdóttir,
Hildur Garðarsdóttir,
barnabörn og langafabarn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
SOLVEIGAR JÓNSDÓTTUR,
Ekkjufelli.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkrahússins á Egilstöðum fyrir
góða umönnun.
Sigbjörn Brynjólfsson,
Grétar Brynjólfsson,
Þórunn Brynjólfsdóttir,
Sigrún Brynjólfsdóttir,
barnabörn
Kristfn Jónsdóttir,
Þórunn Sigurðardóttir,
Magnús Guömannsson,
Sigurjón Gfslason,
Ásdfs Þórðardóttir,
og fjölskyldur.
+
Við þökkum innilega sýnda samúð og virðingu við andlát,
EINVARÐS HALLVARÐSSONAR
fyrrv. starfsmannastjóra.
Vigdfs Jóhannsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
LOKAÐ
Lokað í dag vegna jarðarfarar GUÐRÚNAR Á. SÍMONAR.
Flóamarkaður Sambands dýravernd-
unarfélaga íslands.
ljúfsárar minningar. Þar sjáum við
afa fyrir okkur nostrandi við bú-
staðinn og gróðurinn.
Við ástvinamissi eiga allir um
sárt að binda. Tíminn græðir þau
sár.
Minningin um ástkæran eigin-
mann, föður, afa, tengdapabba og
síðast en ekki síst vin, lifir áfram
með okkur.
Fjölskyldan Árbæ
Eg dey og ég veit, nær dauðann að ber,
ég dey, þegar komin er stundin,
ég dey, þgar ábati dauðinn er mér
ég dey, þegar lausnin mér hentust er
og eilífs lífs uppspretta’ er fundin.
Eg ferðast og veit, hvar mín för stefnir á
ég fer til Guðs himnesku landa,
ég fer, unz ég verð mínum frelsara hjá
og framar ei skilnaðarsorgin má
né annað neitt ástvinum granda.
Ég lifi nú þegar í Drottni í dag,
ég dey, svo að erfi ég lífið,
ég ferðast mót eilífúm unaðarhag.
Hví er þá mín sál ei með gleðibrag?
Ég á þegar eilífa lífíð.
(Stef. Thor.)
Við kveðjum elskulegan bróður
með söknuði, því hann er horfinn
sjónum okkar og á ekki samleið
með okkur lengur á þessu tilveru-
stigi.
Minningamar hrannast upp,
einkum frá bemsku- og æskuárun-
um. Eiríkur fæddist á heimili Elínar
foðursystur okkar og Guðlaugs
Jónssonar á Seljum í Hraunhrepp.
Þar voru fyrir þijú hálfsystkini okk-
ar sem þau hjón tóku í fóstur þegar
móðir þeirra lést. Elsta systir okkar
var í Laxárholti hjá frændfólki, en
sú yngsta fór að Vogi og fluttist
til Reykjavíkur með fósturforeldr-
um sínum.
Gamla fólkið á Seljum minntist
oft fyrstu ára Eiríks. Hann var svo
kátur, tápmikill og hraustur. For-
eldrar okkar, Guðmundína Þorbjörg
Andrésdóttir og Sigurður Þórðar-
son byggðu sér lítinn fallegan bæ
í túnjaðrinum á Seljum. Þar var
gott að vera og margs að minnast
frá þeim hugljúfu árum.
Við vomm alin upp við trúrækni
og hver dagur byijaði með lestri
morgunbæna og endaði með kvöld-
bænum, á sunnudögum var lesinn
húslestur og sálmar sungnir.
Elín og Guðlaugur tóku fóstur-
son, Einar Pétursson, sem var á
aldur við okkur. Hann varð mikill
vinur okkar og félagi alla tíð ekki
síst Eiríks.
Fljótt kom í ljós hvert hugur
Eiríks hneigðist, þáð urðu allir hlut-
ir að bátum hjá honum. Snemma
gat hann smíðað sína báta sjálfur
og siglt þeim á sjó og pollum.
Einn dagur bar af öðrum frá
þessum tíma sem Eiríkur minntist
oft á. Það var þegar pabbi keypti
litla bátinn sinn, fjögra manna far
og kom siglandi á honum inn eftir
Seljavíkinni. Þetta var mikil happa-
fleyta og átti eftir að færa okkur
mikla björg í bú. Þegar Eiríkur var
tíu ára fluttum við að Skálanesi sem
var næsti bær. Þá var farið að
stunda sjóinn á hveiju vori, fékk
þá drengurinn að reyna sig við ár-
ina og varð fljótt liðtækur og vel
fiskinn. Oft komu þeir með hlaðinn
bát að landi þegar líða tók á dag-
inn. Einnig var stunduð hrognkelsa-
veiði frá Skálanesi og þar var Eirík-
ur mjög duglegur. Oft var hann
sendur með í soðið á næstu bæi.
Það var margt sem hreif hugann
við sjóinn á vorin og við höfum oft
talað um á liðnum árum, það var
fuglalífið. Æðarfuglinn safnaðist
saman í lendingunni þegar leið að
þeim tíma að báturinn kæmi að
landi. Lundaveiði var mikil í Skut-
ulsey sem var skammt undan landi.
Þar fékk Eiríkur að háfa lunda og
fór þá einn á bátnum sem hann
hafði nú lært að stjóma og haga
seglum, og naut þess að sigla í
góðum byr.
Ekki var hann fullvaxinn þegar
hann fór með öðrum veiðimönnum
í Hvalseyjar en þar var legið við á
hveiju vori um veiðitímann. Það var
mikið lán fyrir foreldra okkar að
elsti drengurinn þeirra var svona
duglegur að afla matar fyrir fjöl-
skylduna, en við urðum fímm systk-
inin sem komumst á legg og faðir
okkar orðinn fullorðinn, jörðin ekki
stór og bústofn því lítill. Eiríkur
fylgdi föður okkar að allri vinnu sem
viðkom búskapnum, voru þeir mjög
samhentir og kært með þeim.
Einn góðan vin átti hann, Helga
Gíslason í Tröðum, eyddu þeir
mörgum frístundum saman, á
skautum á vetuma og útreiðartúr-
um á sumrin.
Þegar Eiríkur var fjórtán fór
hann í fyrsta sinn á vertíð, að Tjam-
arkoti í Innri-Njarðvík til Finnboga
Guðmundssonar. Eftir það var hann
hvetja vertíð þar syðra fram að
tvítugu en annan tíma heima. Eftir
það fór hann að koma heim sem
gestur og alvara lífsins tók við.
Eiríkur var tvígiftur. Fyrri kona
hans var Ingibjörg Oddsdóttir og
áttu þau fjögur börn, Kristínu f.
1943, Helga Hermann f. 1944, Sig-
urð f. 1949 og Elínu Ólöfu f. 1951.
Seinni kona hans var Margrét
Geirsdóttir og áttu þau tvö böm,
Eygló Kúld f. 1963 og Margeir
Kúld f. 1965. Tvær stjúpdætur
eignaðist hann, Dagmar Ingu
Kristjánsdóttur sem ólst upp hjá
honum og móður sinni og var hon-
um sem besta dóttir og gagnkvæm
vinátta milli þeirra, yngri systirin
er Geirrún Kristjánsdóttir sem einn-
ig var einlæg í viðmóti við stjúpa
sinn.
Síðastliðið sumar áttum við ynd-
grunnnamsi
Margpætt, hagnýtt og skemmtilegt
byrjendanámskeið í notkun Macintoshtölva.
Dagskrá:
• Grundvallaratriði Macintosh
• Teikniforritið MacPaint
• Ritvinnsiukerfið WorRs
• Gagnagrunnurinn Works
• Töflureiknirinn Wori<s
Helgar og kvöldnámskeiö
Næstu namskeið hefjast 12. og 28. mars:
Halldór Kristjánsson
verkfræðingur
ÖTolvu- ng
iverkfræðiþjónustan
VfSA
Grensásvegi 16, simi 68 80 90 einnig um helgar J j
islega helgi í Skálanesi þar sem við
fórum mörg saman og gengum um
hóla og víkur og rifjuðum upp löngu
liðna atburði og borðuðum nestið í
gömlu bæjarrústunum. Mannmargt
var á sjötíu ára afmæli Eiríks
síðastliðið haust, þar sem böm,
bamabörn, langafaböm, systkini og
vinir heimsóttu hann og áttu
skemmtilega stund með honum.
Eiríkur veiktist í nóvember og lá
á Landakotsspítala í þijá mánuði.
Þar naut hann umhyggju ástríkrar
eiginkonu sem var hjá honum öllum
stundum Einnig bömin hans sem
komu og vöktu yfir honum og sýndu
honum ást og þakklæti.
Hjúkrun og umönnun fékk hann
þá bestu sem hægt er að veita hjá
starfsfólki sjúkrahússins og sendum
við þeim kærar þakkir. Innilegar
samúðarkveðjur til ástvina hans.
Systkinin
Ferskar dögum
saman -énda í
loftskiptum
umbúðum.
Mjólkursamsalan
Veldu Kópal
með gljáa við hæfí.