Morgunblaðið - 09.03.1988, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. MARZ 1988
Minning:
Guðmundur
„Muggur“ Jónsson
Fæddur 25. september 1935
Dáinn 1. mars 1988
Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur hug þinn
og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var
gleði þín.
(Kahlil Gibran.)
Hjartkær móðurbróðir minn og
vinur Guðmundur Jónsson, Mugg-
ur, er látinn. Hann lést á Sólvangi
Hafnarfirði þriðjudaginn 1. mars sl.
Hann var sonur hjónanna Sess-
elju Magnúsdóttur og Jóns Gests
Vigfússonar er bjuggu á Suðurgötu
5, Hafnarfirði. Hann var næst
yngstur 13 bama þeirra. Hann ólst
upp á Suðurgötunni og átti þar
heima þar til amma andaðist í júní
1975.
Minningarnar hrannast upp. Ég
man eftir mér lítilli stelpu sem fékk
að vera sumarlangt hjá ömmu og
afa í Sléttuhlíð, en þar áttu þau
sumarbústað og alltaf var Muggur
nálægur. Það var mikill heiður að
fá að skoða safnið hans af „pró-
grömmum“ en hann safnaði þeim
og hafði ótrúlega gott skipulag á
safninu sínu, þekkti hvert „pró-
gramm", vissi hvað leikaramir hétu
og átti sína uppáhaldsleikara.
Arið 1975 fór hann að koma til
Isafjarðar á sumrin. Hann dvaldi
þá hjá foreldrum mínum. Þetta varð
síðan fastur þáttur í lífí hans í 10
ár og beið hann eftir að komast sem
fyrst vestur þegar fór að vora.
Það leið ekki langur tími þar til
Muggur var búinn að eignast marga
góða vini hér. Hann fór um á hjól-
inu sínu, hjólaði í bæinn úr skógin-
um, inn á flugvöll, þar sem honum
var alitaf vel tekið. Hjólaði síðan á
sína fostu staði í bænum að hitta
vini sína. Á sunnudögum kom hann
til okkar frændfólksins og fékk út-
borgað og ekki spillti fyrir ef til var
súkkulaðikaka. Litlu frændsystkin-
um sínum var hann einstaklega ljúf-
ur og ef eitthvað bjátaði á hjá þeim
var gott að leita til Muggs. Oft
sátu litlu frænkur hans og hlustuðu
á plötur með honum, en hann hafði
mjög gaman af að spila plötur og
átti mikið af þeim, stundum þurft:
að endumýja plötur þegar hann vai
búinn að spila þær í gegn.
Hann átti stundum til að koma
með gott í poka úr bæjarferðunum
og færa frænkum sínum.
Það var mjög náið og gott sam-
band milli hans og föður míns sem
hann nefndi oft „Hermann póst-
maður minn“. En eitt af því sem
Muggur taldi til skylduverka sinna
var að fara með honum í póstferðir
á flugvöllinn.
Muggur var einlægur og dyggur
stuðningsmaður FH og fylgdist vel
með sínum mönnum héðan að vest-
an.
Við aðstandendur hans á ísafirði
þökkum öll því fólki hér er sýndu
honum hlýhug og vináttu og
gleymdu honum ekki þó að hann
hætti að koma hingað.
Síðustu árin átti Muggur heimili
hjá bróður sínum og mágkonu í
Hafnarfirði og leið mjög vel þar.
Muggur var hvers manns hug-
ljúfi og er það vissa mín að allir
hafi komið meiri menn út úr sam-
skiptum sínum við hann.
Sl. nóvember heimsótti ég hann
á Sólvang og var þá mjög af honum
dregið. Það var samt þétt og hlýtt
handtakið hans og ekki auðvelt að
sleppa því, ég vissi að ég var að
kveðja hann hinstu kveðju. En viss-
an um að afi og amma hafí tekið
á móti drengnum sínum er yfir lauk
er mikils virði.
Minningin um góðan dreng lifír.
Við Kristján, Helga Bryndís og
nafni hans þökkum honum fyrir allt.
Ásthildur I. Hermannsdóttir
{ dag kveðjum við Mugg, góðan
frænda og vin. Kornungur veiktist
Muggur og komst ekki til fullorðins-
þroska. Lán Muggs var, að hann
fæddist inn í stóra og góða fjöl-
skyldu — og Hafnarfjörð.
Muggur var reglu- og snyrti-
menni af bestu gerð, heiðursmaður,
sem ekki mátti vamm sitt vita og
hélt málum sínum fram af hóg-
værð, háttvísi og trúmennsku.
Hann lét sig aldrei, þegar mál voru
honum mikilvæg.
í Hafnarfírði virtist Muggur eiga
góða daga og hafa næg viðfangs-
efni dag hvem. Hann umgekkst
ótrúlega marga, átti marga vini og
samskiptin við þá gerðu honum
hvem dag mikilvægan og viðburða-
ríkan, krefjandi og ánægjulegan.
Hafnfírðingar reyridust Mugg ein-
staklega vel, ræktarsemi þeirra við
hann var alveg sérstök. Að það
brygðist ekki, að meistaraflokkur
FH í handbolta á keppnisferðalagi
í útlöndum sendi póstkort til Muggs,
var aðdáunarvert. Að Lúðrasveit
Hafnarfjarðar heimsækti hann og
spilaði í garðinum á fertugsafmæli
hans, var hrífandi. Manni fannst,
að það hefði verið einn af hápunkt-
unum í lífí Muggs, að stjóma lúðra-
sveitinni þama í garðinum. Ræktar-
semi fjölda fólks í Hafnarfirði við
Mugg var með fádæmum. Hann var
þannig, að hann aflaði sér vina og
vinsælda og eftir að hann fór að
gista Isafjörð á sumrin, hjá systur
sinni og mági, virtust ísfírðingar
strax taka honum á svipaðan hátt.
Ekki verður þessu góða fólki þakk-
að hér. Því mun Muggur sjálfur
hafa þakkað með tryggð sinni og
tilvist. Hitt má þó vitnast, að hann
gerði okkur öll, langt norðan við
heiðar, að eindregnum stuðnings-
mönnum FH og að aðdáendum
Lúðrasveitar Hafnarfjarðar. Og af
samfélagi manna í Hafnarfírði virð-
ist mega draga þann lærdóm, að
víst geti samfélagið skapað líf við
hæfí.
Þó ekki kveðji Hafnfírðingar einn
frammámanna sinna í dag, rennir
mann samt í grun, að með Mugg
sé liðinn mikilsverður kafli í sögu
Hafnarfjarðar. í dag trúum við því,
að Hamarinn bergmáli með trega.
Það var happ að kynnast Mugg og
lífí hans. Það var happ að eiga
hann að frænda og vini. Hann veitti
meira en hann þáði.
Muggur var drengur góður og
minningin um hann mun lengi lifa.
Addý, Árni, Áslaug,
Ragnar Páll og Björn
Magnús, Sauðárkróki.
Stórkostlegur félagi og vinur
okkar er horfinn yfir móðuna miklu.
Guðmundur Jónsson, Muggur, FH-
maður nr. 13, er dáinn og verður
jarðsettur í Hafnarfirði í dag. Við
fimmmenningamir úr FH urðum
þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að
eiga að félaga og vini hann Mugg.
Við tilheyrðum þeim stóra hópi
FH-inga sem Muggur umgekkst,
en hann var alla tíð einn af hand-
boltastrákunum í FH, þó svo hann
spilaði ekki handbolta. Muggur
fýlgdi FH-liðinu til leikja og á æf-
ingar. Hann átti sinn fasta stað í
búningsklefanum og á leikmanna-
bekknum. Ef hann var ekki mættur
þá vantaði eitthvað. Stundvísi var
eitt af því sem Muggur lagði rfka
áherslu á. Hann var alltaf mættur
á réttum tíma hvar og hvenær sem
mæta átti. Annað var það í fari
Muggs sem verður að geta hér en
það var hversu hreinlegur og snyrti-
legur hann var og allt varð að vera
í röð og reglu hjá honum.
En það sem eftirminnilegast er
í fari hans er hreinskilni hans og
einlægni og ef fjöldinn hefði til að
bera þessa kosti Muggs, þá væri
veröldin betri og fallegri í dag.
Muggur hafði þann skemmtilega
sið að heimsækja okkur fímm á
hverjum laugardegi þegar fært var
um bæinn á hjólinu sínu og eins
og áður sagði var stundvísi hans
frábær. Við gátum næstum stillt
klukkurnar okkár eftir komu hans
til hvers og eins. í þessum heim-
sóknum var að sjálfsögðu margt
skemmtilegt gert. Kannað var
hverjir væru bestir og það fór nú
reyndar aldrei á milli mála. FH var
alltaf best. Tekist var á til að fínna
út hvort lýsið hans Muggs skilaði
ekki árangri og margt fleira var
gert sem aldrei gleymist. En
skemmtilegast af öllu var að vera
með Mugg eftir sigurleiki hjá FH.
Hann var svo innilega glaður að
allir hlutu að samgleðjast en eftir
tapleiki þá leiddist honum ef menn
voru daprir í búningsklefanum og
reyndi þá sitt til að bæta úr því.
Við félagarnir viljum nota þetta
tækifæri til að þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast Mugg, FH-manni
nr. 13, en það kallaði hann sig allt-
af. Við erum sannfærðir um það
að við erum betri menn af þeim
kynnum. Það voru hrein forréttindi
að fá að kynnast slíkum manni.
Aðstandendum hans sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Mugg gleymum við aldrei. Minning-
in um góðan vin mun ætíð lifa.
Geir Hallsteinsson,
Guðmundur Magnússon,
Ingvar Viktorsson,
Kristján Arason,
Þorgils Óttar Mathiesen.
Með þessum orðum langar okkur
systkinin að kveðja elskulegan
frænda og vin, hann Mugg. Hann
sem með hjartahlýju sinni og vin-
semd veitti svo mikið og á sinn
sérstæða hátt þroskaði litlar sálir.
Margar voru þær ánægjustundirnar
sem við áttum með honum hjá afa
og ömmu og við minnumsf þess hve
gott var að sitja í herberginu hjá
honum og spjalla og þegar hann
var í önnum við vinnu sína við skrif-
borðið. Ef tár komu á lítinn vanga
rétti hann fram hönd sína og sagði,
eins og hann einn gat, „svona svona
vinur, ekki gráta“ með þeirri inni-
legu hjartagæsku sem honum ein-
um var af guði gefínn.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin er aftamjóð
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpunum er
og ef til vill dreymir þá eitthvað
sem enginn í vöku sér:
(Davíð Stefánsson)
Þó sárt sé að sjá af kærum vini
erum við þess viss að algóðir englar
guðs taki honum í mót og varðveiti
á hinni nýju vegferð.
Megi elsku Muggur hvíla í friði
um alla eilífð. Minning hans lifír.
Guðrún Þóra og Jón Grétar
Látinn er drengur góður, Guð-
mundur Jónsson eða Muggur, eins
og hann var oftast nefndur. Hann
lést hér í Hafnarfírði þann 1. mars
sl. á Sólvangi. Þar hafði hann dval-
ið síðustu misserin og notið þeirrar
góðu umhyggju sem þar er veitt.
Muggur var fæddur hér í Hafnar-
fírði þann 25. september 1935 son-
ur hjónanna Sesselju Magnúsdóttur
og Jóns Gests Vigfússonar sem nú
eru bæði látin. Þau bjuggu allan
sinn búskap á Suðurgötu 5 í Hafn-
arfírði og þar lifði Muggur sína
ævidaga meðal vina og kunningja.
Það er óhætt að segja að þeir eru
ekki margir sem hafa átt slíkan
vinafjölda sem Muggur.
Enda hefði annað verið óeðlilegt
því framkoma hans var öll á þann
veg að þeir sem gáfu sér stundar-
korn með honum á einn eða annan
hátt, fundu fljótt að frá honum staf-
aði einungis einlægni og hlýja.
Hann mat viðmót hvers manns á
sinn hátt og þannig eignaðist hann
stóran vinahóp
Hann einfaldlega fann hvar hann
var velkominn og það var víða áður
en yfír lauk.
Fyrir okkur sem höfðum dagleg
samskipti við Mugg hafði þetta orð
þroskaheftur enga sérstaka merk-
ingu um hann, þó vissulega ætti
það þar við. Hans góðlátlega fram-
koma og glettnin í augunum, höfðu
þau áhrif að slíkar hugsanir voru
víðs fjarri. Muggur var oft snöggur
að svara og stundum flugu frá hon-
um hreinustu gullkom og mörg
þeirra koma upp í hugann þessa
dagana.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
FRIÐRIKA EGGERTSDÓTTIR,
Ásvallagötu 59,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunnifimmtudaginn 10. marskl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja minnast hinnar
látnu er bent á kvennadeild Slysavarnafélagsins.
Sjöfn Jóhannsdóttir,
Erna Jóhannsdóttir,
Guðmundur Jóhannsson,
Hrefna Jóhannsdóttir,
Unnur Jóhannsdóttir,
Bergrún Jóhannsdóttir,
Gerður Jóhannsdóttir,
barnabörn og
Knútur Magnússon,
Þór Birgir Þórðarson,
Edda B. Jónasdóttir,
Björgvin Bjarnason,
JónGunnar Jóhannsson,
Stefán Unnar Magnússon,
Jóhannes Elíasson,
langömmubörn.
t
Faðir okkar,
JÓN EIRÍKSSON
skipstjóri,
frá Sjónarhól, Hafnarfirði,
áður Austurgötu 33,
lést að morgni 7. mars á Hrafnistu, Hafnarfirði.
Eiríkur Jónsson,
Anna M. Jónsdóttir,
Svala Jónsdóttir.
t
Eiginmaður minn,
STEFÁN ÓLIALBERTSSON,
Kleppsvegi 48,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 10. mars
kl. 15.00. Blóm afbeðin. Þeim sem vildu minnast hins látna er
bent á Krabbameinsfélagið.
Halldóra Andrésdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNAR ÓLAFSSON,
Óðinsgötu 14,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans föstudaginn 26. febrúar sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sigrfður Sigursteinsdóttir,
Birgír Gunnarsson, Margrót Guðmundsdóttir,
Sigrún E. Gunnarsdóttir, Sigurjón Ragnarsson,
Kristín Ó. Gunnarsdóttir,
Gunnar Gunnarsson, Kristfn U. Sigurðardóttir,
Sigursteinn Gunnarsson, Sigurbjörg Sigurgeirsdóttir,
Ólafur Gunnarsson
og barnabörn.
t
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURGEIR JÓH ANNESSON
húsasmfðameistari,
Akurgerði 9,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 10. mars kl.
13.C0.
Sigurvin J. Sigurgeirsson,
Ólafur Sigurgeirsson, Auður Ingólfsdóttir,
Ingigerður Sigurgeirsdóttir,
og barnabörn.
t
ÞORBJÖRG JÓNSDÓTTIR
Hátúni 10 b,
Reykjavfk
lést í Landakotsspítala sunnudaginn 6. mars.
Verður jarðsungin frá Nýju Kapellunni i Fossvogi mánudaginn 14.
mars kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda.
Hansína Jónsdóttir.