Morgunblaðið - 09.03.1988, Blaðsíða 53

53
Það kom fyrir að hann hafði frá
einhverju miklu að segja og gat
verið mikið niðri fyrir en skorti svo
allt í einu orð. Þá steinþagnaði hann
og leit þannig á mann að maður sá
í svip hans að hann skynjaði van-
mátt sinn, svo fjaraði þessi vonleys-
issvipur smá saman út og hann fór
að ræða um allt aðra hluti. Þá var
ekki hægt að koma fyrri umræðu
aftur af stað. Oft óskaði maður þá
að geta lesið hugsanir hans.
Muggur lifði hamingjusömu lífi
í foreldrahúsum ásamt stórum
systkinahóp en hann var næst
yngstur 13 systkina. Þegar aldur
færðist yfir foreldra hans og gerði
þeim erfiðara að annast aðdrætti
til heimilisins, var eins og hann
gerði sér sínar skyldur ljósar. Upp
frá því fór hann að annast öll dag-
leg smærri innkaup, fyrst með
skrifaðan miða, en svo þurfti þess
ekki með og þetta gerði hann alltaf
á sama tíma dags.
I framhaldi af þessum skyldu-
störfum þróaði hann svo sinn fulla
vinnudag, það fór ákveðinn tími í
heimsóknimar á hjólinu, það þurfti
að raða prógrömmunum, spila allar
plötumar og svo þurfti að skrifa.
Hann skrifaði mikið, hafði jafna og
fallega rithönd en gallinn er sá að
það kann enginn að lesa þessa
skrift, það kunni hann einn. Suma
dagana var meira að gera en aðra
eins og gengur og þá var bara að
lengja vinnudaginn. Það gat orðið
nokkuð snúin staða ef æfingamar
hjá FH og lúðrasveitinni lentu á
sama tíma en sem betur fer gerðist
það nú ekki oft.
FH-maður númer þrettán,
áhugasamari liðsmaður hefur varla
fundist í þeirra hóp.
Þó hann væri ekki læs á okkar
ritmál var Mogganum flett síðu
fyrir síðu og leitað að stöfunum FH.
Þegar það fannst, sem var nokkuð
oft, þá klippti hann viðkomandi
grein út úr blaðinu og geymdi, og
þær em orðnar margar í dag. Aldr-
ei var þó klippt út úr blaðinu á
fyrsta degi, það var oft erfitt og
það hafði þá verið einhver alveg
sérstakur leikur ef slíkt henti.
Það vom líka mikil tilþrif þegar
þurfti að stjóma heilli lúðrasveit,
það gat einnig skeð, þá var maður
enginn smá karl. Það var því oft
þreyttur en hamingjusamur maður
sem lagðist til svefns eftir slíka
daga.
Um tíu ára skeið var fastur liður
á hveiju sumri að fara til ísafjarðar
og þar dvaldist hann nokkrar vikur
í senn hjá systur sinni og mági. Á
þessum ámm kom enn einu sinni í
ljós hve afskaplega auðvelt hann
átti með að eignast vini. Muggur
kom alveg ókunnugur til ísafjarðar
en eftir stuttan tíma átti hann íjölda
vina og kunningja á staðnum sem
urðu honum mikils virði og það
sást best á því hve oft hann talaði
um þá. Þá tókust sterk vinabönd
milli þeirra máganna og var oft fjör
þegar þeim tókst best upp Muggi
og „póstmanninum hans“.
Síðustu níu árin bjó Muggur hjá
bróður sínum og mágkonu, Jóni
Gesti og Rósu á Lækjarkinn 4 í
Hafnarfirði og undi hann þar hag
sínum vel í ömggu og hlýju um-
hverfi. Þaðan var auðvelt að hjóla
á alla þá staði sem þurfti að fara
á dag hvern. Ekki er víst að nokkur
einn viti hve margir þeir vom, en
þeir vom margir.
I ljós kom líka hve gott var að
vera í Lækjarkinninni þegar árin
fóm að færast yfir, þá fóm ýmsir
sjálfsagðir hlutir að verða erfiðir.
Oft var erfitt að skilja sumt sem
hafði verið leikur einn áður og elli
kerling var tiltölulega fljót að ná á
honum tökum. Þá var gott að vita
af Rósu á sínum stað og ef hún
gat ekki bjargað málum eins og
hann sagði, þá var það varla hægt.
Enda kom það á daginn að
síðasta árið mátti Rósa ekki af hon-
um líta og ef hún var ekki nálæg
sem ekki skeði oft, þá var tilveran
í hættu stödd. En Rósa skynjaði
vandamálin best af öllum, jafnvel
bara af svipbrigðunum, enda varð
nú æ erfiðara að gera sig skiljanleg-
an á venjulegan hátt, en hún skildi
líka þakklætið í augunum hans.
Við vomm þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eiga hann sem daglegan
gest í fjórtán ár og eigum mjög
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. MARZ 1988
góðar minningar um Mugg sem
aldrei munu gleymast. Og koma til
með að ylja okkur um hjartarætum-
ar um ókomin ár.
Nú þegar leiðir skiljast finnum
við fjölskyldan, hve mikils virði það
var að eiga slíkan frænda og vin
sem Guðmund Jónsson. Okkur er
það fyrir löngu ljóst að það hafði
þroskandi og bætandi áhrif að alast
upp við hlið slíks manns.
Við, ijölskyldan Fögmkinn 7,
Ilafnarfírði, þökkum honum sam-
vemna.
Gréta, Erling, Hermann,
Þórður og Hildur.
Mig langar til í fáum orðum að
láta í ljósi þakklæti okkar systkin-
anna til allra þeirra sem hér em
og um leið til allra þeirra, nær og
fjær, sem fyrr og síðar hafa sýnt
Mugg nærgætni og góðvild og auk-
ið honum lífsfyllingu á hans annars
fábrotnu ævil
Allt frá barnæsku þá hefir hann
notið velvilja og góðvildar hvar sem
hann hefir komið og er þá mikið
sagt, því víða hefir hann farið.
Það er óþarfi fyrir mig að fara
að lýsa æviferli Muggs fyrir ykkur,
því mörg ykkar þekkið hann að
líkindum mun betur en ég geri,
þrátt fyrir skyldleikann. Eitt er víst
að marga þekkir hann sem ég veit
hvorki haus né sporð á, enda hefir
hann verið á faraldsfæti frá fyrstu
tíðu
Ekki veit ég þó til þess að hann
hafi orðið fyrir áreitni eða stríðni
eins og þó mætti ef til vill búast
við, ekki hvað síst í bernsku þegar
hann í óvitaskap sínum gerði eitt
og annað sem ekki allir vom sáttir
við.
Aftur á móti em þær ótaldar
gjafirnar, og það margar hverjar
stórgjafir, sem honum hafa borist
um ævina, bæði á tyllidögum og
eins að litlu tilefni frá alls óskyldu
fólki, einstaklingum, starfshópum
og félögum. Verður aldrei fyllilega
þakkað fyrir það.
Það er ógerningur fyrir mig að
fara að þakka hveijum og einum
sem hér hafa átt hlut að máli, en
ég vona að ég styggi engan þótt
ég nefni FH. FH er hans hálfa líf
— við hin erum hinn helmingurinn.
Ég get ekki stillt mig um að
árétta þessi orð mín með smásögu,
sem nokkurs konar sannindamerki:
Þegar Muggur kemur heim af kapp-
leik sem FH hefir tapað, þá læðist
hann inn til sín án þess að nokkur
verði var við og segir ekki orð, en
þegar FH hefir unnið, þá er annað
uppi á teningnum. Þá er skellt hurð-
um og hrópað: „Hvar er allt fólki,
er enginn heima?“ Ég hygg að ekk-
ert félag eigi einlægari aðdáanda
en hann er FH, enda með ólíkindum
hvað þeir gera fyrir hann.
Ég vil ekki skilja við þetta án
þess að færa mágkonu minni, Rósu
og Donna bróður sérstakar þakkir
fyrir einstaka umönnun og natni
við Mugg allt frá því að hann varð
að fara úr foreldrahúsum.
Ég ætla ekki að hafa þessi orð
mín fleiri. Ég hef aldrei málgefinn
verið, en á svona stundum, tekur
þó steininn úr.
Ég endurtek þakklæti okkar allra
sem að Mugg standa til allra þeirra,
sem hafa glatt hann á liðinni ævi
og ekki hvað síst til þeirra, sem
hafa gert honum daginn í dag
ógleymanlegan unaðsdag.
Ef allir þeir sem ekki ganga heil-
ir til skógar, nytu annarrar eins
góðvildar og Muggur hefir notið,
þá væru íslendingar menn að meiri.
Ofanritað var flutt á afmælisdegi
Muggs þegar hann varð fímmtugur
þ. 25. sept. 1985.
Nú þegar hann er horfinn héðan
þá standa þau enn í fullu gildi og
má segja að hápunktur ævi hans
hafí verið sá dagur. Sóttur heim
af vinum sínum í lögreglunni og
ekið niður í íþróttahús í lögreglubíl
með blikkandi ljósum í fylgd mótor-
hjólamanna, einnig með blikkandi
ljósum, mannijöldi á tröppum húss-
ins og lúðrasveitin fyrir innan leik-
andi honum til heiðurs, og áhrifa-
mikil var sú stund þegar hljómsveit-
arstjórinn rétti Mugg tónsprotann
og lét hann stjórna sveitinni við
síðasta lagið.
Það er rétt eins og að sá sem
öllu ræður, hafi viljað veita einum
af sínum minnstu bræðrum frest
til þess að geta upplifað þessa stund
og leyft honum að taka út fyrirfram
af lífsorku sinni, því fljótlega upp
úr þessum tímamótum þá fór hon-
um að hraka. Heilsan og áhugamál-
in fjöruðu smám saman út uns hann
lést á Sólvangi að morgni þriðju-
dagsins fyrsta þ.m. en þar vistaðist
hann síðasta afmælisdaginn sinn,
25. sept. sl.
Megi minningin um Mugg lifa í
hjörtum okkar og vera okkur hvatn-
ing til aðstoðar og uppörvunar ein-
hveijum af þeim mörgu „Muggum"
sem eru á vegi okkar.
Guð blessi alla vini og velunnara
MuggS‘ Systkini
Eitt af því sem skiptir mestu
máli hjá hverju íþróttafélagi er að
eiga góða stuðningsmenn. Fim-
leikafélag Hafnarfjarðar hefur ekki
farið varhluta af þessu, hefur eign-
ast stóran og dyggan hóp stuðn-
ingsmanna, en ekki er á neinn hall-
að þó fullyrt sé að dyggasti stuðn-
ingsmaður FH undanfarna áratugi
hafi verið Guðmundur Jónsson eða
Muggur, eins og hann var alltaf
kallaður í okkar hópi. Muggur
mætti á alla leiki hjá FH sem hann
mögulega gat og gilti þá einu hvað
íþróttagreinin hét, en lengstum
fylgdi hann handknattleiksliði fé-
lagsins og þar var litið á hann sem
einn af liðsmönnum félagsins og
umfram allt var litið á hann sem
jafningja. Öllum FH-ingum hefur
alla tíð þótt vænt um Mugg og víst
er að ekkert þótti honum vænna
um en FH og FH-inga. Þegar leik-
ið var í 1. deild í handboltanum var
Muggur ætíð mættur á réttum tíma
enda stundvísi honum í blóð borin.
Einkennilegur hefði sá leikur verið
hjá FH meðan Muggur var enn
heill heilsu, ef hann hefði ekki ver-
ið mættur á leikstað, það hefði verk-
að á leikmenn eins og boltann hefði
vantað í leikinn, svo ríkur þáttur
var Muggur í leikjum meistara-
flokks karla í FH. Sá dagur gleym-
ist aldrei þegar einhverra hluta
vegna var lagt af stað til Reykjavík-
ur í leik og Muggur gleymdist.
FH-ingar vildu ekki upplifa það að
sjá Mugg jafn leiðan og hann var
í það skiptið.
En gleði Muggs yfír unnum leik
var stórkostleg, hún var svo
fölskvalaus og einlæg að þó ekki
hefði fengist annað út úr leiknum
en að fá að samfagna með Muggi,
þá var mikið fengið. Allir hrifust
með honum. Það hefur verið FH
mikill styrkur í gegnum árin að eiga
slíkan stuðningsmann og Mugg en
— ekki aðeins sem stuðningsmann.
Muggur hefur kennt okkur FH-
ingum að mannkostir mælast ekki
einungis með prófum og einkunn-
um, heldur með einlægni og hrein-
skilni í hinni barnslegu gleði, en
allt þetta átti Muggur í ríkum
mæli. Hann kenndi okkur að þeir
sem dagsdaglega eru kallaðir
minnimáttar í þjóðfélaginu eru jafn
mikils virði og allir hinir, ef bara
er litið á þá sem jafningja og kom-
ið er fram við þá eins og aðrir vilja
láta koma fram við sig. Það að
gera sér grein fyrir þessu er mikils
virði og við FH-ingar eigum Muggi
mikið að þakka að hafa gert okkur
þetta ljóst. Það er stórt uppeldislegt
atriði sem gert hefur FH-inga að
betri félögum og látið þeim þykja
vænna um félagið sitt.
Á 50 ára afmæli FH gaf Muggur
handknattleiksdeild félagsins bikar
sem kallaður er Muggsbikarinn og
afhentur er árlega þeim leikmanni
sem fram úr skarar í meistaraflokki
karla á ári hverju. Sú stund þegar
Muggur afhenti bikarinn í afmælis-
hófinu, verður öllurn er viðstaddir
voru, ógleymanleg og önnur eins
fagnaðarlæti hafa sjaldan eða aldr-
ei heyrst.
FH hefur hlotið marga titla og
viðurkenningar í gegnum tíðina, en
kannski hefur engin viðurkenning
verið félaginu meira virði en sú er
systkini Muggs og afkomendur
þeirra veittu FH, sem þakklætisvott
fyrir umhyggju og ræktarsemi sem
félagið hafði sýnt Mugg. Sú viður-
kenning var á við marga íslands-
meistaratitla.
Að lokum vill stjórn FH þakka
fyrir hond félagsins fyrir að hafa
fengið að þekkja og eiga að vin
slíkan mann sem Muggur var og
vottar skyldmennum hans innileg-
ustu samúð og þakkar um leið
þeirra þátt í • því að Muggur var
jafn innilegur FH-ingur og raun
varð á.
Fimleikafélag Hafnarfjarðar
Handknattleikur er vinsæl íþrótt
hér á Islandi og á sér marga aðdá-
endur og hin ýmsu félög eiga sér
dygga stuðningsmenn. Það er áreið-
anlega ekki á neinn hallað þó sagt
sé að dyggasti stuðningsmaður eins
liðs hafí verið Guðmundur Jónsson
eða Muggur, eins og hann var allt-
af nefndur.
Muggur fylgdi FH-liðinu í mörg
ár til allra þeirra leikja sem kostur
var á. Hann var eins og einn úr
liðinu á varamannabekknum og
fylgdist með leiknum af sinni al-
kunnu ró og tók þátt í sorg og gleði
leikmanna FH og aldrei gleymdu
FH-ingar að láta Mugg njóta gleð-
innar eftir sigurleik í klefanum. Það
hlýtur að hafa verið félagi eins og
FH geysilegur styrkur að eiga að
vin og stuðningsmann annan eins
félaga og Muggur var og víst er
að þeir kunnu að meta hann. Sam-
band Muggs við handknattleikinn á
íslandi ætti að gera hvern hand-
knattleiksunnanda stoltan. Muggur
var sannur í hrifningu sinni af hand-
knattleik og aldrei bar skugga þar
á, þar sem Muggur skipti aldrei
skapi og þess vegna þótti öllum
vænt um hann.
Handknattleikssamband Islands
vill með þessum orðum votta Muggi
virðingu og sýna honum þakklæti
fyrir það sem hann gerði fyrir hand-
knattleikinn og votta um leið að-
standendum hans og FH-ingum
samúð.
Handknattleikssamband
íslands
Leiðrétting
í minningargrein hér í Morgun-
blaðinu hinn 26. febrúar síðastliðinn
um Gunnar L. Guðmundsson, bónda
á Steinsstöðum, féll niður nafn
fimmta barns hans og Guðríðar
Guðmundsdóttur, konu hans, en
það er Sigurður, bóndi í Ási í Mela-
sveit. Kona hans er Guðmunda
Runólfsdóttir frá Gröf í Skilmanna-
hreppi. Gunnari og Guðríði varð 9
bama auðið, eins og kemur fram í
greininni. Beðist er velvirðingar á
þessu.
Leiðrétting
Leið mistök urðu í minningar-
grein hér í blaðinu á sunnudag. I
fyrirsögn á kveðjuorðum um Guð-
rúnu K. Benediktsdóttur stóð að
hún væri frá Sauðakoti. Hér átti
að standa Suðurkoti. Það kom
reyndar fram í greininni. Suðurkot
er í Vatnsleysustrandarhreppi hér
á Suðumesjum.
Blöma- og
W skreytingaþjónusta w
™ hvertsemtilefnióer.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álftieimum 74. sími 84200
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR GEIRLAUG KRISTINSDOTTIR
húsmóðir,
Gnoðarvogi 20,
Reykjavík,
er lést 3. mars í Landspítalanum, verður jarðsungin frá Lang-
holtskirkju í Reykjavík föstudaginn 11. mars kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarfélög.
Sigríður Davíðsdóttir,
Grímur Daviðsson,
Jóhann Davíðsson,
Hjördís Davíðsdóttir,
Ósk Davíðsdóttir,
Hólmfríður Davíðsdóttir,
barnabörn og
Gylfi T raustason,
Svanhildur Sigurf innsdóttir,
Laufey Ósk Guðmundsdóttir,
Rúnar Guðmundsson,
Guðmundur I. Kristófersson,
Sigurður Eiriksson,
barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín,
KRISTÍN JENNÝ JAKOBSDÓTTIR
formaður Póstm.fél. íslands
lést mánudaginn 7. þ.m. á heimili okkar Neðstabergi 7.
GunnarÁ. Ingvarsson.
t
Útför eiginmanns mins og föður okkar,
ÓSKARS KJARTANSSONAR
gullsmiðs,
er lést 3. mars sl. fer fram frá Langholtskirkju mánudaginn 14.
mars kl. 15.00.
Þeim er vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Fyrir hönd aðstandenda.
Herdis Þórðardóttir,
Hilmar Þór Óskarsson,
Sólveig Lilja Óskarsdóttir,
Davíð Þór Óskarsson.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins i Hafnarstræti 85, Akureyri.