Morgunblaðið - 01.07.1988, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. JÚLÍ 1988
-f
Lítil aðsókn það
sem af er sumri
- segir Stefán Benediktsson
þj óðgarðs vörður í Skaftafelli
„STARFIÐ leggst vel í mig,“
sagði Stefán Benediktsson, sem
tók við starfi þjóðgarðsvarðar í
Skaftafelli um áramótin, í sam-
tali við Morgunblaðið. Stefán á
settir að rekja í Skaftafeil og er
Mörk þjóðgarðsins í Skaftafelli
eru þessi: Að vestan ráða landa-
mörk Núpsstaðar og Skaftafells,
sem jafnframt eru sýslumörk
Vestur- og Austur-Skaftafells-
sýslu, frá Súlutindum og suður
að „sýslusteini". Frá „sýslu-
steini“ liggja mörkin í beina línu
í merki við Gömlutún, en þaðan
til austurs i fremstu nöf Hafra-
fells og áfram í beina línu í landa-
mörk Svínafells og Skaftafells á
Svínafellsjökii. Mörkin fylgja
síðan síðastnefndum landamörk-
um til norðurs. Á jökli að austan
og norðan ráða vatnaskil. Mörkin
eru sýnd á uppdrættinum.
bróðursonur Ragnars Stefáns-
sonar fyrrverandi þjóðgarð-
svarðar. „Amma mín, Jóhanna
Jónsdótdr, var Skaftfeliingur, en
afi kom úr Suðursveitinni. Ég
var hér mikið fram á fuilorðinsár
og því er breytingin ekki svo
mikil fyrir mig að flytjast hing-
að.“
„Það hefur sannast sagna verið
frekar lítil aðsókn í þjóðgarðinn það
sem af er sumri, óvenjulítil," sagði
Stefán aðspurður hvort ferðamenn-
imir væru famir að hópast á stað-
inn, „en það er kannski ekki skrítið
með tilliti til veðursins undanfarið,
því þegar suðvestanáttin er sterk
nær hún auðveldlega til okkar."
í þjóðgarðinum era sex starfs-
menn og segir Stefán það vera
nægan mannafla við allar venjuleg-
ar aðstæður. En kallað er til fólk
við verklegar framkvæmdir. Nú er
verið að stækka veitingaaðstöðuna
Stefán Benediktsson, þjóðgarðs-
vörður í Skaftafelli.
í þjónustumiðstöðinni, sem er sam-
eign Náttúravemdarráðs og Kaup-
félags Austur-Skaftfellinga. Stefán
sagði það vera nauðsynlegt þar sem
hópar ferðamanna stoppa gjaman
í Skaftafelli til að næra sig.
„Það er fátt sem gefur tilefni til
stórframkvæmda, það er frekar að
viðhalda því sem þegar er komið,“
sagði Stefán að lokum.
STYG

■m

Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Við morgunverðarborðið á Bölta. Erlendu ferðamennirnir tóku daginn snemma og nutu vel morgun-
verðarkrásanna hjá Guðveigu. F.v. Christine Schubnel, Marie Paule Schubnel, Alain Graff og Jean Luc
Dumet, öU frá Frakklandi, ónefndur svissneskur ferðalangur.
Við höfum gaman af því
að blanda geði við gestina
segja Jakob og Guðveig á Bölta
BÆINN Bölta í SkaftafeUi þekkja
fiestir og gildir einu hvort þeir
hafi komið í Skaftafell eður ei.
Ástæðan er þekkt ljósmynd eftir
Rafn Hafnfjörð þar sem bærinn
blasir við í hæðinni fyrir ofan
sandana en Óræfajökuli skartar
sínu fegursta í bakgrunni. Á
Bölta, sem þýðir hjalli eða brekka,
búa þau Jakob Guðlaugsson og
Guðveig Bjarnadóttir og reka þar
gistiheimili fyrir ferðamenn, sem
er opið allt árið. Þegar Morgun-
blaðsmenn gistu á Bölta nýlega
var fullt hús hjá þeim hjónum,
mest útlendingar, og stúlka ein
svaf meira að segja á stofugólf-
inu.
„Við höfum pláss fyrir 10-13
manns og höfum opið allt árið. Það
hefur færst í vöxt að fólk gisti héma
á vetuma og undanfarin jól hefur
fólk meira að segja gist héma hjá
okkur. Síðastliðinn jól vora héma
Dani og Þjóðveiji. Við buðum þeim
að snæða með okkur jólamáltíðina,
en þau voru treg til héldu vísast að
þau væra með átroðning. En við
höfum gaman af því að blanda geði
við gestina sögðu þau,“ Jakob og
Guðveig.
Auk gistingar er hægt að fá morg-
unverð og kvöldverð hjá Guðveigu
og fólki er einnig frjálst að elda ofan
í sig sjálft. Það ríkir sannkallaður
heimilisandi á Bölta og streituþjáðir
ferðalangar úr þéttbýlinu era ekki
lengi að ná sér niður í Skaftafelli.
Gönguleiðir era margvíslegar í
Skaftafelli en vinsælast er að ganga
eftir stígum, sem liggja meðal ann-
ars upp að Svartafossi, sem enginn
ætti að láta fram hjá sér fara þegar
dvalið er í Skaftafelli.
„Þetta er oft sama fólkið sem
kemur ár eftir ár, mikið útlendingar
og mestu sambandi höldum við við
ítali og Þjóðverja. Þetta er mjög
skemmtilegt starf og við höfum ver-
ið heppin með gesti," sögðu þau
Jakob og Guðveig. Þau fluttu að
Bölta árið 1958 frá Reykjavík og
vora með fjárbúskap þar til Skafta-
fell var gert að þjóðgarði. Þau hafa
tekið gesti inn á heimilið nærfellt
frá þvi þau fluttu, en auk þess sér
Jakob um að slá tjaldstæðin í Skafta-
felli og eyða sorpi, sem fellur til í
þjóðgarðinum, og tvisvar í viku sæk-
ir hann póst að Kirkjubæjarklaustri
og _keyrir hann út um sveitina.
Á Bölta gistu meðal annarra fjór-
ir franskir ferðalangar, Jean Luc
Dumet, Alain Graff og systumar
Christine og Marie Paule Schubnel.
Þau höfðu sneitt hjá útsynningnum
á Vesturlandi með því að fljúga frá
Reykjavík til Akureyrar. Þaðan lá
svo leiðin um Mývatn og Austfirði
til Skaftafells. Þaðan ætluðu þau svo
til Reykjavíkur með stoppi í Vík í
Mýrdal. Þau létu nokkuð vel af dvöl
sinni á íslandi, en kvörtuðu yfír verð-
laginu eins og margir aðrir útlend-
ingar, sem hingað koma. Þá höfðu
þau pantað gistingu á Edduhótelum,
sem sum hver var ekki búið að opna
þegar þau komu á staðinn. Eins
höfðu þau ekki áttað sig á að rútur
ganga ekki allar daglega milli
áfangastaða og því þurftu þau að
eyða lengri tíma á stöðum, sem þeim
þóttu ekki mjög áhugaverðir. Þrátt
fyrir þessar umkvartanir vora þau
sammála um að mjög gaman hefði
verið á þessu ferðalagi þeirra um
landið og undu sér vel f Skaftafelli.
STYG
Guðveig með gestabækurnar. Þar má finna ljóð og spakmæli á hin-
um aðskiljanlegustu tungum og margar listilega vel gerðar mynd-
skreytingar, eins og sjá má af myndinni af Svartafossi.
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Jakob Guðlaugsson og Guðveig Bjarnadóttir fyrir utan Bölta, en á bænum reka þau gistiheimili fyrir
ferðamenn árið um kring.
T