Morgunblaðið - 30.10.1988, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. OKTÓBER 1988
Dagstund
með
Ragnari
Björnssyni
frá
Felli
Homaflörður-
inn skartaði
sínu fegursta
þennan dag
síðla sumars
þegar við
Ragnar
Björnsson frá Felli hittumst að
máli á heimili hans á Höfii. Úti
var blankalogn og sólskin og
hefiir það sennilega átt sinn
þátt í þvi að Ragnar hafði ekki
eirð í sér að sitja lengi inni og
spjalla. Hann vUdi drífa sig út
og heilsa upp á hesta og menn.
R agnar Bjömsson fæddist í Felli
í Breiðdal. Þar bjó hann í fjörutíu
ár áður en hann fluttist til Hafnar
í Homafírði fyrir þq'átíu árum. í
æsku þótti hann nokkuð ódæll og
fékk viðumefnið „fellibylurinn".
„Það var ekki mikill búskapur í
Feili," segir hann. „Allt fé var skor-
ið niður vegna gamaveiki árið 1947.
En ég iærði múrverk og vann við
það víða um land þegar ég var
ungur og hress, meðai annars í
Deildartungu í Reykholtsdal."
Kunninginn sat á
bakkanum og söng
„Þá gerðist það eitt sinn að ég
og kunningi minn fórum að
skemmta okkur á laugardags-
kvöldi. Eftir dansleik ákvað ég að
baða mig í Reykholtsdalsánni.
Kunninginn lét sér nægja að sitja
á bakkanum og syngja.
Eftir að hafa legið nokkra stund
í volgri ánni fínn ég að eitthvað
stiýkst við hnéð á mér. Ég lít upp
og sé að þama er kominn vænsti
lax. Ég passaði að hreyfa mig ekk-
ert og hugsa með mér að líklega
geti ég veitt hann ef mér takist að
ná góðu taki á sporðinum á honum.
Ég doka við litla stund þar til fískur-
inn er hættur að hreyfa sig og stekk
svo á hann og tekst að spenna
greipar utan um sporðinn. Laxinn
tekur feikna viðbragð og varð þetta
hinn mesti eltingarleikur sem end-
aði á hinum bakka árinnar, Klepp-
j ámsrey kj amegin.
Þar sem ég skríð þama á land
með laxinn, allsnakinn, koma menn
í átt til mín og eru með hund með
sér. Voru þeir að leita að manni sem
hafði strokið frá Kleppjámsreykjum
og töldu mig vera hann. Þrátt fyrir
mótmæli mín hentu þeir teppi yfír
mig og leiddu mig inn til yfír-
heyrslu. Eftir langa mæðu var mér
sleppt og ég fór leiðar minnar með
laxinn góða.“
Það fer ekki á milli mála að
Ragnar hefur gaman af að segja
frá. Hann tekur það þó skýrt fram
að stundum hafi verið sagt um
hann að hann væri svolítið lyginn.
Hann gefur þó ekkert meira út á
það, en segir:
„Eitt sinn var ég beðinn að lýsa
sjálfum mér. Úr því varð vísa og
hún er svona:
Feitur, lyginn, ljótur,
lúmskur, grimmur, skjótur,
þögull, kátur, þrætinn,
þijóskur, óíldinn, rætinn.
Eftir að hafa verið mikið á ferða-
lögum í sambandi við múrverkið
hóf Ragnar búskap í Felli árið 1953
þegar hann giftist konu sinni Ás-
laugu Jónsdóttur. Þau byijuðu með
fjárbúskap, en Ragnar stundaði
áfram vinnu við múrverk. Þau
bjuggu þar í fímm ár, en ákváðu
þá að flytja til Hafnar í Homafirði.
Hafði þá allt skyldfólk Ragnars
flutt frá Felli.
Ragnar segir að margt hafí
breyst á Höfn á þeim þijátíu árum
sem liðin eru frá því þau fluttust
þangað. „Plássið hefur stækkað
mikið. Svo hefur veðráttan breyst
mikið. Hún er ekki eins rosafengin
og mér fannst hún vera áður fyrr.
Nú eru staðviðri hér mánuðum sam-
an. í allt sumar hafa til dæmis ver-
ið mikil hlýindi þótt sólarlaust hafí
verið og vætutíð."
Ræði við hestana eins
og kunningja mína
Ég spyr Ragnar hvemig honum
hafí líkað að búa á Höfn.
„Ég kvaldist af óyndi í sjö ár,“
svarar hann strax.
Ég tek hann alvarlega og spyr
hvað hafi orðið til að það breyttist.
„Ég fékk mér hesta. Þá breyttist
allt og sól skein í heiði. Ég hafði
alltaf átt hesta í Felli og var alinn
upp við hestamennsku. Nú á ég
fjóra hesta og eyði miklum tíma í
þá. Þegar þeir eru nýkomnir inn á
vetuma, og áður en ég jáma, eyði
ég tveimur til þremur tímum í
hesthúsinu hjá þeim. Ég ræði við
Spjallað saman fyrir utan kofann
góða.
hestana eins og kunningja mína og
stússa við þá á ýmsan máta.“
Ragnar segist að mestu leyti fara
einfömm í sambandi við hestana.
Enginn annar í fjölskyldunni hefur
þetta áhugamál, en þrátt fyrir að
hann eyði miklum tíma í hestana,
hefur það aldrei valdið árekstmm.
Hann fer sem sagt sínar eigin leiðir
í hestamennskunni, bæði í
óeiginlegri og eiginlegri merkingu.
„Ég á erfitt með að aðlagast
öðmm hvað hestana varðar. Ég er
ekki alltaf sammála mönnum um
hvemig á að fara með hesta og hef
því haldið mig nokkuð sér á báti.
Þó þekki ég marga hestamenn og
fer oft á hestamannamót víðs vegar
um landið. Hestamannamótin hef
ég stundað aðallega á seinni ámm
eftir að ég fór að hafa það betra
fjárhagslega og hafa rýmri tíma.
Maður hittir svo margt fólk á
þessum mótum bæði kunningja og
svo sér maður sífellt ný andlit. Það
er alltaf gaman að heyra hvað aðrir
hestamenn hafa að segja og ekki
síst að syngja með hestamönnum.
Ég geri mikið af því. Ég kann
svolítið af vísum og bý sjálfur til
vísur." Svo vill hann ekki tala meira
um það.
— Hefur þú gaman af því að
skemmta þér?
„Já, og staðreyndin er sú að
núorðið drekk ég orðið mátulega
út af hjartanu. Svo er Guði fyrir
að þakka. Svo dansa ég eins mikið
og ég mögulega get. Þegar ég hafði
umsjón með Félagsheimilinu hér á
Höfn hætti ég yfirleitt að selja inn
um tólfleytið. Þá dreif ég mig út á
gólf og dansaði þangað til tungan
lafði út úr mér. Vertíðarstelpumar
sögðu oft að enginn væri
dansleikurinn nema þær fengju að
dansa við Ragnar frá Felli."
En Ragnar gerir fleira sér til
skemmtunar en að dansa og fara á
hestbak. Á heimili hans á
Heilsað upp á hestana.