Morgunblaðið - 30.10.1988, Blaðsíða 51

oa
51
QODf <Tf3rflrArn'VTA DP CTTTOAfTTHAJÆfJP. ClJCfA TÍTWTTO^OV
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. OKTÓBER 1988
draumur fyrir litlu efni.
BarneigTiir og bílaréttingar
Ég var um 20 ár á sjónum, alltaf
á fiskiskipum og stundum á trillum
milli vertíða. Þegar ég hætti
sjómennsku var ég giftur Kristínu
Kristjánsdóttur og við áttum orðið
þijú böm saman. Tildrög þess að
ég hætti á sjónum vom þau að ég
fékk hettusótt og gat ekki farið í
fískiríið. Mér nú skánaði hettusóttin
og fór niður í bæ og hitti þar
kunningja minn að vestan, Ejmiund
Austmann, sem var
bílaréttingamaður hjá Ræsi. Þegar
hann heyrði að ég hefði misst af
fiskiríi og siglingatúr þá sagði hann
við mig: „Komdu bara að vinna hjá
mér og ég kenni þér að rétta bfla.“
Ég gerði þetta og það kom á daginn
að það var svo mikið að gera við
bflaréttingamar að ég hafði ekki
minna uppúr mér í því en á sjónum.
Þá vomm við hjónin flutt inn á
Sogaveg og það var margt ógert í
húsinu. Fyrstu árin í hjónabandinu
áttum við bam á hveiju ári og
auðvitað óskaði konan frekar eftir
því að ég ynni í landi. Þetta hafði
þó allt blessast því hún var hraust
á meðan hún gekk með bömin,
henni var eiginlegt að ganga með
böm og hugsa um böm. Við
bflaréttingamar var ég í tvö ár og
gerði á því tímabili talsvert af því
að kaupa gamla skijóða og gera
þá upp, það var þá arðvænlegt því
það var hrein náð þá að fá ,
innflutningsleyfi fyrir bfl. Einu sinni *
frétti ég af vörubfl uppí Borgarfírði
sem búið var_ að afskrifa vegna
vélarbilunar. Ég fékk mág minn
með mér til þess að skoða gripinn.
Þegar til kom leit bfllinn mjög vel
út og það varð úr að ég keypti
hann á tíu þúsund krónur. Mágur
minn kom bflnum í gang og við
ókum honum heim en urðum að
stoppa með stuttu millibili til þess
að kæla vélina. Ég byijaði á að
athuga vatnskassann og blés hann
út. Vatnskassinn var þá fullur af
heyi og af því hitnaði vélin svona,
annað var ekki að. Ég málaði svo
bflinn og seldi hann skömmu síðar
fyrir 29 þúsund krónur.
Seinna árið sem ég var í
bflaréttingum var ég mikið að hugsa
um hvað ég gæti tekið mér fyrir
hendur til að skapa mér atvinnu í
landi. Ég var búinn að sækja um
nokkrar auglýstar
lagermannastöður og fleira þ.h. en
ekkert gekk. Til okkar á verkstæðið
kom stundum kunningi Eymundar,
fisksali úr Hlíðunum. Hann lét
mikið yfir því hvað hann hefði það
gott. Þess vegna beindist hugur
minn í þá átt, því fiskinn þekkti ég.
Ég leitaði til bæjaryfirvalda til þess
að reyna að fá lóð undir fiskbúð.
Einar Sveinsson hét maður á
skrifstofu borgaraverkfræðings.
Hann sýndi þessari málaleitan
minni ósvikinn áhuga og greiddi
götu mína mikið. Það varð úr að
ég fékk bráðabirgðaaðstöðu í
Bústaðahverfinu. Ég byggði svo 28
fermetra skúr við Hæðargarðinn
og þar verslaði ég með físk, bjúgur
og puslur, mjólk, sígarettur,
sælgæti o.fl. Konan mín hafði
afgreitt í bakaríi á ísafirði svo hún
kunni til verka við afgreiðslu, við
vorum saman í þessu eftir því sem
unnt var vegna bameignanna. Ég
var að afgreiða fisk í skúrnum
þegar fyrsta dóttir okkar fæddist.
Það kom krakki hlaupandi til að
segja mér að Stína væri búin að
eignast stelpu. Ég man að fyrsta
konan og kannski fleiri fengu frítt
í soðið þann daginn. Mér fannst
mikið varið í að eignast dóttur.
Fisksalan gekk vel
Það var heilmikið verslað hjá
okkur í skúmum, en nokkru seinna
var byggt verslunarhúsnæði á
Hólmgarðinum og menn látnir
bjóða í pláss þar. Ég hafði áhyggjur
af því að ég yrði undir í
samkeppninni og þóttist þar að
auki hafa áunnið mér nokkum rétt
í hverfinu. Ég fór því til Gunnars
Thoroddsens borgarstjóra og bað
hann nánast ásjár. Ég vissi að
fjársterkir aðilar ætluðu að bjóða á
móti mér í fískbúðina. Gunnar
mæltist til þess við þessa aðila að
þeir drægju sig til baka og það
gerðu þeir. Ég verslaði svo á
Hólmgarðinum í mörg ár og gekk
vel. Einnig setti ég upp fiskbúð í
bflskúmum á Sogaveginum og þar
gekk salan einnig lengi vel. Þar
vann systir mín hjá mér og konan
mín greip oft í að afgreiða. Mamma
og pabbi bjuggu þá ásamt systur
minni í austurenda hússins hér og
mamma leit þá til með börnunum
ef þurfti, auk þess sem hún var sí
pijónandi og stoppandi. En svo kom
þar að Kron setti upp verslun á
Tunguveginum og þar var fiskbúð.
Þá stóð búðin á Sogaveginum ekki
lengur undir sér og ég lokaði henni.
Menn borðuðu mikinn fisk á þessum
árum, á mánudögum og
laugardögum var viðtekin venja að
hafa fisk og sumir borðuðu alltaf
skötu á laugardögum. Nú hafa
menn helst skötu á Þorláksmessu.
Það þurfti árvekni til þess að ná í
nóg af nýjum físki, maður þurfti
að rífa sig upp fyrir allar aldir. Ysa
var mest keypt en fólk keypti þorsk
ef hún var ekki til, nú vilí fólk ekki
þorsk. Mér leiddist aldrei að
afgreiða og eignaðist marga góða
kunningja meðal viðskiptavinanna.
Kaupendumir voru þó misjafnir og
það var mikið meira þrasað í
fiskbúðunum þá en nú. Menn fundu
að verði, efuðust um að fiskurinn
væri nýr og töluðu um að meira
væri hægt að fá í þessari og þessari
búð. En ég komst þó all vel frá
þessu öllu.
í Hólmgarðinum verslaði ég í 18
ár, en þá var ákveðið að reisa
verslunarmiðstöð í Fossvoginum og
ég ætlaði ekki að láta það sama

SvæöaNudd
Námskeiö fyrir almenning helgina 5. - 6. nóv.
"Bætt hamingja, náin tengsl-
gefum hvort öðru svœðanudd"
NUDD
m idstöði n
Grunnatriðin í svæðameðferð
- Til heimilisnota
Kennari er Örn Jónsson
nuddfræðingur
• Staösetning: Dansstúdíó
Sóleyjar, Engjateigi 1 R.
jTinni: Kl. 18-20 sunnudag
óg mánudag.
Þátttökugjald: Kr. 5000
Uppl. og skráning
virkadagakl. 12-15
© 68 66 12

henda mig þar og gerðist þegar
Kron opnaði fiskbúð á
Tunguveginum. Ég sótti því um að
byggja fískbúð í hinu nýja
verslunarhúsi og fékk það. Aðrir
aðilar voru með matvörubúðina og
bakaríið. En menn settu fyrir sig
að til stóð að reisa þama fleiri
verslunarhús og þau áttu ekki að
fá aðstöðu við Bústaðaveginn svo
það varð lítil eftirsókn eftir
verslunarhúsnæði þarna. Það fór
svo að þeim leist ekkert á þetta
matvörukaupmanninum og
bakaranum og þeir hættu við.
Upphaflega átti að byggja þarna
tvö hús en endirinn varð sá að ég
byggði þarna eitt hús með
Björnsbakaríi og
Mjólkursamsölunni. Hús þetta
heitir Grímsbær. Þegar mjólkin fór
inn í matvörubúðimar þá keypti ég
húsnæði Mjólkursamsölunnar svo
nú á ég allt húsið nema bakaríið
og leigi út verslunarhúsnæði.
Maður reyndi að nýta
hlutina vel
Við hjónin áttum ellefu börn á
fimmtán ámm og það segir sig
sjálft að það þurfti töluverða
útsjónarsemi í heimilishaldinu.
Kristín saumaði og pijónaði eins
og hún hafði tök á og ég held að
mér sé óhætt að segja að okkar
böm gengu ekki ver til fara en
önnur böm, nema síður sé. En
maður reyndi að nýta hlutina vel.
Við reyndum eftir föngum að
mennta' börnin og meðal annars
langaði okkur til að þau gætu lært
á píanó. En píanó vom dýr og þess
vegna leituðum við til systur minnar
sem bjó erlendis til þess að biðja
hana að kaupa hljóðfæri úti og
koma með þegar hún kæmi í
heimsókn. Hún keypti svo píanó úti
í Danmörku og kom með það. Utan
um píanóið var heilmikið
boldagnsteppi, grátt að lit, úr
bómult. Ég sagði að það kæmi ekki
til greina að henda svona góðu teppi
og gat piprað ömmu Kristínar konu
minnar til þess að sauma úr þessu
efni buxur handa mér. Ég segi ekki
að ég væri hrifinn af þessum buxum
en ég böðlaðist í þeim í langan tíma.
En þær slitnuðu dálítið illa.
Uppistaðan í efninu var hvít og því
urðu buxumar allar í hvítum
skellum. Svo urðu þær svo slitnar
í klofínu að þær rifnuðu. Mér var
ekki vel við það og sagði við Stínu
„Það er nú mikið eftir af þessum
buxum ennþá,“ og bað hana að
bæta þær, en hún þvertók fyrir það
og sagði „Þær fara beint í
öskutunnuna.“ Ég hélt nú ekki og
sagðist þá bæta þær sjálfur og gerði
það. Ég gekk í buxunum lengi eftir
þetta, en svo var ég einu sinni
staddur niðri í bæ í roki. Ég stóð
við verslunarglugga sem í var
spegill. Þegar ég sný mér við þá
sé ég að það myndast stór poki
aftur úr rassinum á mér þar sem
vindurinn stóð í buxumar. Þá rann
upp fyrir mér að þær væm kannski
ekki nógu vel bættar og henti þeim.
Fyrir kom að ég greip inn
í heimilishaldið
Þó það kæmi alla jafna í hlut
konu minnar að hugsa um mat fyrir
heimilisfólkið þá kom þó fyrir að
ég greip þar inn í. Einu sinni þurfti
hún að fara niður í bæ og ég átti
að elda. Hún sagði mér að sjóða
fisk og kartöflur og elda graut. Ég
gerði þetta og þegar ég var búinn
að sjóða matinn þá segi ég við
krakkana að þau verði svo að þvo
upp eftir matinn. Þá fara þau að
metast um hver eigi að þvo upp og
sýndist sitt hveijum. Ég sting þá
uppá því að við borðum öll úr sama
ílátinu og þeirri hugmynd tóku þau
fagnandi. Ég hreinsaði svo fiskinn
og afhýddi kartöflumar og setti svo
allt saman út í grautinn og hrærði
vel í. Svo tók ég koll og settist á
mitt gólfíð og lét krakkana raða
sér í einfalda röð og marséra þannig
í kringum mig. Svo gaf ég þeim
með skeið uppúr pottinum þegar
röðin kom að þeim og það stóð á
endum að þau vom búin að renna
niður þegar þau komu að mér og
pottinum afur. Þetta fannst þeim
svo gaman að þau klámðu allt sem
í pottinum var og uppþvotturinn var
ekki nema potturinn og skeiðin.
Mamma þeirra var þó ekki yfir sig
hrifin af af matseldinni hjá mér.
Maður eyddi ekki peningum í
óþarfa, en fékk sér þó kannski pela
til þess að létta geðið á margra ára
fresti og svo leyfði ég mér að reykja
pípu. Eg tók mér hins vegar ekki
dags frí í 16 ár. Þá fómm við hjónin
í viku ferð vestur í Bolungarvík.
Nú er ég alveg hættur í fisksölunni
og Bárður sonur minn hefur tekið
við fiskbúðinni í Grímsbæ. Með
brauðstritinu, sem var físksalan,
hef ég alltaf staðið í einhveiju
bygginarstússi og það hefur gefíð
mér mikla ánægju. Maður sér
ekkert eftir sig þó maður sé að
selja fisk allan daginn en hús standa
stundum lengi. Litla fiskskúrinn
gerðum við að sumarbústað upp við
Rauðavatn og þar hef ég haft
gaman af að rækta tré og annan
gróður. Ég hef verið heppinn maður
í lífinu. Ég hef átt ágæta, hrausta
konu, sjálfur hef ég verið
heilsugóður og átt góð böm. Mér
hefur lánast margt það sem ég hef
tekið mér fyrir hendur enda hef ég
jafnan trúað því að svo yrði.
Texti: Guðrún
Guðlaugsdóttir
„AÐ SYNA SIG OG SJÁ AÐRA“
/ myrkri og misjöfnum veðrum vetrarmánaðanna er góður Ijósabúnaður mikilvægt öryggistæki.
Fullkominn Ijósabúnaður tryggir ökumanni gott útsýni og eykurþanng öryggi hans og annarra
vegfarenda.
Mörgum bíleigendum þykir einnig til bóta að Ijóskerin prýði útlit bilsins.
RING aukaljóskerin skila þessu tvíþætta hlutverki vel. Þau eru með
sterkum halogen perum sem lýsa beturen hefðbundnar glóþráðaperur.
RING aukaljóskerin fást í mörgum stærðum og gerðum, bæði með
gulu og hvltu gleri og leiðbeiningar á íslensku tryggja
auðvelda ásetningu.
Þeir bílaeigendur, sem kjósa öryggi samfara góðu útliti,
ættu að koma við á næstu bensinstöð Skeljungs og kynna
sér nánar kosti RING aukaljóskeranna.
PRISMA