Skírnir - 01.01.1862, Qupperneq 5

England.
FRÉTTIR.
5
fylkjanna. Af því nú báðar þjó&irnar tala og rita sama mál, og
slíkt og þvílikt st<5& einatt í hinum ensku blö&um, þá óx þykkjan
í hinum fyrir handan hafi&, og sög&u, a& Englendíngar fagna&i yfir
óförum sínum, og færist þeim allt ver en illa í þessu máli. þetta
var þó meir í or&askvaki en í raun , og fór allt fri&samlega af hendi
stjórnarinnar í bá&um ríkjum, allt þanga& til í árslokin, a& tvísýna
var& á um stund hvort friðr mundi standa, og er um þa& löng saga,
en lielztu greinir hennar eru þetta.
Su&rfylkin höíðu fyr í sumar sent ymsa erindreka til Nor&r-
álfunnar, til Parísar og Lundúna, til að túlka þar mál sitt, leita hóf-
anna og • hvetja til þess, a& stórveldin skyldi vi&rkenna suðrfylkin,
brjóta hergar& norðrfylkjanna og gjöra allar hafnir frjálsar , og reka
þannig enda á strí&i&, og bu&u til þess mörg bo&, og gjör&u margar
ginníngar til þessa. í byrjun nóvembermána&ar voru sendir tveir
menn, a& nafni Mason og Slidell, haf&i annar þeirra veriö rá&gjafi
fyrrum í rá&uneyti Buchanans forseta, og verið öruggastr ma&r a&
sty&ja man8alið. þessir tveir menn, me& skrifurum sínum og kon-
um, komust nú klaklaust á hleypiskútu gegnum skipagarð Banda-
manna og til Havanna, og þóttust nú úr öllum háska sloppnir.
þeir gengu þafcan á enskt skip, sem heitir Trent. þetta skip
lagfci af stað frá Havanna 7. nóvbr. Eitt af herskipum Bandamanna,
Hyacinthus a& nafni, en kapteinn Wilkes hét stýrima&r, komst á
kvitt um ferð |>eirra Masons og Slidells. Wilkes lag&ist nú á va&-
berg fyrir utan og beið Trents, og er Trent sigldi framhjá, og átti
sér einskis ótta von, skaut Hyacinthus á þá. Trent var varnarlaust
líti& póstskip, en Hyacinthus alvopnað. Nú sendi Wilkes flokk her-
manna yfir á Trent, og þröngva&i yfirmanni þess skips aö selja
fram sendibo&ana og fylgdarmenn þeirra; það sto&a&i ekki, aö þeir
kvá&ust vera undir helgu flaggi Bretlands; li&smunrinn var ofmikill
til þess a& hug8að yr&i á vörn; voru þeir Mason og Slidell nú teknir
hers hendi, og fluttir í diflyssu til Nýju-Jórvíkr, en konur þeirra og
dætr sigldu me& Trent til Englands. þegar nú þessi fregn barst til
Englands, þú fór hún eins og logi um akr landsenda á milli, og
hvert mannsbarn mælti einum munni, a& þetta væri svo bert of-
ríki og brot á þjó&arrétti, a& ekki mætti svo búið standa. Lög-
menn ríkisins, sem a& voru spur&ir, sög&u og hi& sama. þa& eru lög