Skírnir - 01.01.1869, Side 10

10
INNGANGUB.
Póllandi, Rússlandi, Ítalíu og Ameríku), en þeir ur8u undir vi8
atkvæSagreiSslutia, og fór Bakunin vi8 þaS af fundi meS hinum
frekustu síns liSs. þingmenn minntust aS vanda undirokaSra þjóSa
og nú sjerílagi Póllendinga; kölluSu NorSurálfuna „eiga líf sitt
undir“, aS Pollendingar leystust úr þeim hlekkjum, er þeir í 100
ár hefSu reynt aS brjóta af sjer. Hinsvegar þóttust Jteir ekki
mega mæla Dönum í Sljesvík liSs- eSa líknaryrSi, og höfSu þó
nokkrir frelsismanna í SvíþjóS gert jiaS mál aS ávarpsefni til
„friSarþingsins". Konur tóku þátt í umræSum og atkvæSagreiSslu,
og ályktargreinina um þegnrjettindi kvenna bar upp frú ein frá
Svisslandi (kona eins lýSvaldssinna, er Greggs heitir). Menn gáfu
minni gaum aS þessu þingi, en hinu í fyrra í Genefuborg, því
fáir af sækjendum þess voru í röS nafnkenndari manna. Yictor
Hugo, Jules Favre, Edmund Beales, Jacoby og fl. sendu aS eins
ávarpsbrjef til fundarmanna, en þeirra Mazzini og Garibaldi er
eigi viS getiS. J>ó er sagt, aS Mazzini muni hafa átt þátt í
undirbúningi til fundarins, því skömmu áSur en hann byrjaSi, tókst
hann ferS á hendur til Belgíu, ýmsra borga á þýzkalandi og um
Svissland. HöfSingjar og konungar álfu vorrar sjá hvert sök horfir,
þar sem þessir svörnu fjandmenn alls einveldis og erfSatignar
eiga hlut aS máli, og þessvegna er ekki kyn, þó þeir hafi ekki
góSan augastaS á slíkum fundum sem „friSarþingin11 eru. J>eir
vita vel, aS byltingamennirnir hafa þau fyrir verksmiSju ráSa
sinna, og vera má, aS þeir (höfSingjarnir) forSist ófriSinn eigi
minnst fyrir þá sök, aS þessir menn mundu 1 ærslum stríSsins
freista þess um allt fram, aS velta um koll öllum veldisstólum og
vinna erfSatigninni aS fullu. AS slíkt sje ekki grunaS út í bláinn,
má ráSa af brjefi, er Mazzini á aS hafa skrifaS Garibaldi nokkru
fyrir þingiS í Bern. J>ar segir meSal annars: .............,AlstaSar
eru bugir manna í ugg og ótta, ófriSarkaldan er orSin aS aldarsýki
NorSurálfunnar. Prússar og Rússar missa aldri augastaSar á
Frakklandi, en Napóleon keisari hefir aS sínu leyti glöggvar gætur
á J>jó8verjum, tekur vel eptir álitum alþýSu manna og æsir eSa
sefar hugi þeirra sem honum þykir hlýSa í hvert skiptiS. I raun-
inni hugsar maSurinn mest um ætt sina og niSja, aS þeir hljótí
keisarakórónuna eptir sinn dag, en Rínarlöndin eru perlan, er