Skírnir - 01.01.1869, Síða 42

42
FBJFTTIB.
Frakkland.
Menabrea (forsætisráSherra Ítalíukonungs) sagSi í sumar lei8:
„menn tala of mikiS um fri8 til þess a8 mörgum fari ekki aS
veriS grunsamt um, hvernig hann endist“. Á sumrum ferSast
keisarinn jafnan um ríkiS og í sumar leiS gladdi hann fólkiS í
borgunum, þar sem hann kom viS, meS friSarfullyrSum. I Troyes
komst hann svo aS orSi: „á þessari stundu (eSa „í dag“) veit
jeg ekki eitt einasta tilefni til ófriSar". Ekki þurfti meira til aS
gera mönnum bilt, og undir eins var sagt, aS eitthvaS þætti þeim
gamla ekki trútt, úr því hann hefSi sagt: „á þessari stundu“.
þegar hann síSar (í haust eS var) var viS herbúSirnar í Chalons,
mun hann hafa viljaS hafa meiri vara á, því hann baS menn af-
saka, aS bann segSi ekki neitt, þar sem helzt mætti viS búast, aS
þaS yrSi þegar rangfært í skýringum blaSanna. Honum mun og
því heldur hafa þótt þörf á varkárni, sem sumar herdeildirnir
eiga aS hafa kallaS upp, er þær sáu bann nærri: „til Rínar, til
Rínar!“. þessi varúS tjáSi ekki heldur, því nú sögSu menn, aS
honum einmitt hefSi legiS þaS niSri fyrir, er hann vildi láta sem
lengst öllum duliS. Mönnum verSur ekki ekiS úr þeim trúarstaS,
aS hann ætli Prússum þegjaudi þörfina, en hann reki líka enn
meiri nauSur til aS berja á þeim, en aS ráSast móti Rússlandi og
Austurríki. Hann hefir (segja þeir) sett þeim mark viS Mæná
og mundi heldur en ekki vera farinn aS hug og dáSum, ef hann
ljeti þeim haldast uppi aS fara lengra. Rínargeirann hefir hann frá
öndverSu ætlaS sjer aS ná í handa Frakldandi, er enn sams hugar,
þó þaS mistækist þegar hann seildist til hans 1866. Hann þolir
aS vísu drátt og dvöl ráSa sinna, en sleppir þeim ekki og tekur
þau upp hvenær sem hann sjer færi. Til þessa er og fært, aS
þegar er hann varS forseti hafi veriS kvisaS um áform hans, aS
taka til austræna og ítalska málsins svo sem síSar kom fram, og
svo frv. Enn fremur er optlega viS þaS komiS, aS keisarinn
tiSast skipar ráSaneyti sitt þeim mönnum, er sumir letja stríSs og
halda friSinum fram, en sumir etja til stórræSa. J>ví kalla menn,
aS hann á þinginu mæli tveim tungum, þegar Rouher leggur sárt
viS og segir, aS stjórnin hafi ekkert annaS en friSinn fyrir augum
sjer, en hermálaráSherrann, Niel marskálkur, ber fram á þinginu
skýrslur sínar um hinn ógurlega herafla landsins, hin nýju afburSar-