Skírnir - 01.01.1869, Qupperneq 51

Frakkland.
FRJETTIR.
51
höfS. jþetta er skylda J>ess ríkisstjóra, er hlýtur a8 bera ábyrgð
stjórnar sinnar fyrir frjálsu fólki“. Me8 öðrum orSum: ræSa
keisarans og skýrslur stjórnarinnar á jnnginu eru ábyrgSarskilin,
er jjjóSin getur vænzt af keisarans hálfu. þegar einhverjir af
fnlltrúum ens „frjálsa fólks“ beiSast meira frelsis, meiri ráða og
rjettar þinginu til handa, er strax svaraS, a8 keisarinn hafi þab
vald, er öll þjóSin hafi me8 frjálsum kosningum selt honum í hendur,
og þeim brugSiS um byltingaráb, er vilja bafa þa8 bundið e8a
takmarkaS. þegar rá8 keisarans (t. d. Mexíkóförin) e8a afskipti
utanríkis eru vitt, er strax gengib hart á móti og sagt, a<5 allt
hafi verið viturlega stofnaS, þó óhöpp hafi borið til um sumt
þau er enginn hafi mátt eiga vib búi8; og svo frv. Yib þetta
hvorttveggja kemur keisarinn í ræbu sinni. Ilann minnir menn á,
hvernig sumir hafi þegar haft en nýju lög (um prentfrelsi og
fundafrelsi) til þess a8 æsa fólkið, og hversu fast þaS hafi staðiS
fyrir, einmitt fyrir þá trú sina og sannfæringu, a8 kjörum sínum
og kostum mundi svo bezt borgiS, a<5 eigi yrbi hreyft vib undir-
stöbu allrar skipunar ríkisins (þ. e. enu óhába keisaravaldi).
Hann bætir þvi og vib, ab engum skuli látib hlýba, ab hagga vib
þessari undirstöbu, hún verbi meb öllu ab vera undanskilin, er
ræbt sje um málefni og þarfir ríkisins. „Af ávöxtunum kennist
trjeb, segir í helgu máli; lftib á umlibinn tíma! Hefir nokkur
stjórn á Frakklandi veitt því svo frib og ró í sautján ár, og þessu
samfara vaxandi velmegun fólksins? Ab visu getur hverri stjórn
sjezt yfir, og aubnan brosir ekki vib öllum fyrirtækjum. En í
því er styrkur minn fólginn, ab þjóbinni getur ekki dulizt, ab jeg
í 20 ár hefi ekki gefib neinni hugsun rúm í brjósti mínu og engu
rábi fram fylgt, utan tilgangurinn hafi verib, ab efla liagsmuni og
veg Frakklands11. Eptir þab minnist hann á, ab hann hafi gert
rýmra rábasvib þingsins (meb fyrirspurnaleyfinu), og kvebst vona,
ab þjóbin virbi þetta allt sem maklegt sje, vib þær kosningar,
er nú fara í hönd (í maimánubi). „Hún mun enn gera þab bert
meb kjöri sínu, ab hún hefir andstyggb á öllum byltingum, og ab
hún helzt vill eiga kjör Frakklands undir náinni samtengingu valdsins
og frelsisins". Um frib og herbúnab fórust keisaranum áþekkt
orbin og rábherrunum fyrr á þinginu; kvabst nú fær í allan sjó,
4*