Skírnir - 01.01.1869, Síða 63
Frnkkland.
FRJETTIK.
63
saman var komið (32,000 franka). Af J>essu má sjá, hve ríkar
skorSurnar eru enn á Frakklandi um ritfrelsi og prentfrelsi, og
af hinu eigi miSur, a8 frá 22 maí (eptir birtingu nýmælanna) til
10. desember var dómum lokiÖ á 64 prentsakir, og 64 menn
dæmdir í varÖbald í 66 mánuÖi, þegar setutíminn er talinn saman
fyrir alla; en bætur aö því skapi. Sama er um fundafrelsiÖ aÖ
segja. YiÖ stjórnarmál má sem minnst koma á fundum, og til
ákenningar þeim mönnum, er höfÖu leigt sali sína til slíkra funda,
bannaÖi stjórnin þeim í vetur, aö bafa þá sali til grímudansa, er
mjög tíÖkast á vetrum í Parísarborg.
Sonur keisarans, prinsinn, var fermdur í fyrra vor. J>aÖ er
sagt, aÖ hann sje ásýndum nokkuÖ líkur móöur sinni, en muni
hafa skaplyndi fööur síns og kunna vel aÖ stiila sig, Aö öÖru
leyti fara ekki aÖrar sögur af honum, en aÖ hann sje talinn meÖ
efnilegum unglingum. Keisarinn vandar mjög til um uppeldi hans
og kennsiu, sem nærri má geta, en Jiví hefir stundum veriÖ fleygt,
aÖ drottningin og prestar hennar hafi sveigt hann meir aö ka-
Jólskum hugsunarhætti, en góös viti þykir á vorum tímum. Drottn-
ingin er prestholl og pófaholl trúkona, og sagt hefir veriÖ, aÖ hún
hafi á stundum látiÖ drenginn minna föÖur sinn á, aÖ bregÖast
ekki blessuÖum páfanum. í fyrra voru þau orÖ höfÖ eptirhonum,
aÖ hann mundi engan trúariausan mann þola í ríki sínu, þegar
hann væri orÖinn keisari. — í sumar eÖ var fylgdi prinsinn Duruy
ráÖherra í iátínuskólana í Parísarborg og Versailles, er verÖlaun
skyldu veitt þeim piltum, er mest framtak höfÖu sýnt í náminu.
Meöal þeirra var Godefroy, sonur Cavaignacs hershöfÖingja. þegar
prinsinn og fylgd hans kom inn í skólasalinn, áttu enir ungu menn
aÖ taka viö honum meö fagnaÖarópi, en allt varÖ meÖ daufasta
móti um þær kveÖjur. þeir sem heiÖurslaunin fengu, áttu aÖ taka
viÖ þeim af ráöherranum og ganga þar aÖ er hann og prinsinn
höfÖu sæti, en sumir þeirra ljetu scm þeir sæju ekki keisarason.
J>egar kallaö var á Cavaignac, sat hann kyrr og baÖ sig undan
þeginn. Viö þetta laust upp mesta fagnaÖarópi, en allir vissu
hvernig þetta stóö af sjer viÖ návist keisarasonar. A Frakklandi
mætti kveÖa svo aÖ málshættinum íslenzka: „snemma taka keisara-
börn til meina“, enda kvaÖ keisaranum hafa orÖiÖ þaÖ eitt aÖ