Skírnir - 01.01.1869, Qupperneq 112

112
FRJETTIR.
Þýzkaland.
vikiS á, aS Prússar eigi sjer þar raarga raenn vinveitta, enda
mættu ítalir fyrir J)á sök unna })eim góSra málsloka á þýzka-
landi, a8 þjóSleg saraeining rikjanna eSa einingarsambandiS yrSi
aS eiga eins mikinn rjett á sjer hjer og á Italíu. HvaS ella kynni
aS draga þá til fyigis viS fjandmenn Prússa, höfura vjer og áSur
drepiS svo á, sera getum er um þaS fariS. — HvaS Englendinga
snertir, er auSvitaS, aS þeir menn er nú eru viS stjórniná, munu
eigi miSur en hinir hafa þau ráS, er Stanley lávarSur kallaSi
Engiandi hollust, eSa varast aS binda sig 1 bandalag viS útlendar
þjóSir, en hinu munu þeir og eigi heldur fjarlægari en hann, aS
Prússum beri aS koma fram ráSum sínum á þýzkalandi, og aS
öllum mundi bezt henta, ef bæSi Frakkar og aSrir vildu sem
fyrst sætta sig viS þær málalyktir. — Yjer höfum enn orSiS aS fara
nokkrum orSum um, hvernig umskiptin á þýzkalandi (1866) hafa
komiS höfuSríkjum NorSurálfunnar á ýmsar stöSvar, og hvern
dilk mönnum þykir aS þau enn megi draga eptir sjer. AS vísu
verSur þaS ekki allt aS regni, er rökkur í lopti, og sumum kynni
aS þykja, sem riti voru yrSi of starsýnt á ófriSarskýin — en
friSurinn er sú heiSríkja, er allar þjóSir eiga mest undir til hirS-
ingar á efnum síuum, og Skírnir má ekki minna gera aS, en benda
á, hvár þá flóka dregur saman, er þeim stendur mestur ótti af.
Sem í vændir mátti vita, hafa samningarnir um NorSursljes-
vík orSiS árangurslausir. Prússar vildu ekki draga neitt úr því,
er þeir skildu til um rjett þýzkrar tungu eSa athvarfsheimild fyrir
þýzka menn hjá stjórninni í Berlínarborg; vildu láta Gjennervíkina
ráSa deililínunni, en um atkvæSagreiSslu (sem nefnd var í 5tu
grein Pragarsáttmálans) þótti þeim ekkert í mál takandi. YiS
þetta sló stjórn Dana botni í samningaieitan sína (í brjefi dags.
9. marz f. á.), og kvaSst verSa aS taka þaS allt aptur, er hún
hefSi áSur veitt ádrátt um, meSan henni þótti eigi örvænt aS
saman mundi ganga. Hún kvaSst eigi mega ganga aS neinum
kostum, er heimtuSu meiri tryggingu fyrir þýzkt þjóSerni en þá,
er Prússum þótti nægja dönskum mönnum i Sijesvík, er friSurinn
var saminn í Yínarborg (1864). SíSan hefir eigi veriS hreift viS
þessu máli. þegar Prússakonungur ferSaSist norSur til Sljesvíkur
(í fyrra sumar), vildu danskir menn sæta færi og minna hann