Skírnir - 01.01.1869, Qupperneq 113

Pýzkaland.
FEJETTIR.
113
á heitgrein sáttmálans, en ávarpsnefndinni var vísab aptur meb
feirri vibbáru, aS hann hefSi eigi utanríkisrábherra sinn meb sjer.
J>eir Ahlmann og Kryger vitjubu enn sætis síns á ríkisþingi Prússa.
Hjer fór sem fyrri, a8 J>eir vildu eigi vinna eib ab ríkislögum
Prússa og var þeim J>á bannab ab taka J>átt í umræbum Jpings-
ins, en Jpó skyldi eigi af þeim tekib Jingsumbobib. J>eir sáu, ab
Iþetta mundi gert til ab komast bjá nýjum kosningum, og sögbu
af sjer fingmennsku, en allt fyrir þetta var eigi bobib ab kjósa
menn ab nýju. Af slíku má rába, hvab Prússar munu hafa tekib
1 sig í þessu máli, hvernig sem J>ab endist. Ef nokkrir á vorum
dögum (t. d. Danir sjálfir) Jyrftu tilsagnar af öbrum um, hvernig
yib má snúast og hvernig málum má hleypa fram af sjer, er hinn
veikari veitir tilkall, mundu ab minnsta kosti Danir kalla abferb
Prússa í þessu máli allvel fallna til fyrirmyndar.
Vjer hættum jþar sögu vorri í fyrra, er sambandsþingib sat
yfir málum Norburríkjanna. Á jþeirri þingsetu varb hlje meban
tollþingib stób, en hún byrjabi aptur skömmu síbar en því var
slitib (23. maí). Af markverbari málum, er gengu fram á sam-
bandsþinginu og siban urbu samþykkt af sambandsrábinu, má
nefna brábabirgbarlög um atvinnufrelsi, lög um óbundna leigu,
um afnám skuldavarbhalds og um mæla og vogir (nálega ab öllu
leyti) sem haft er á Frakklandi. J>ab var upp borib af þeim
manni, er Lasker heitir (rnikill þinggarpur), ab almennt ræbu-
frelsi skyldi í lög leibt fyrir öll þing sambandsins, ebur ab engum
skyldi varba vib lög þab er hann hefbi i máli sínu á þingi (þ. e.
ab skilja annab en þab, er um þingvíti er skilib í þingsköpum).
Bismarck mæiti lengi í móti því frumvarpi, en tók ljett á málinu
upp á síbkastib, og bab menn eigi virba svo, sem hann væri svo
hörundsár rábherranna vegna, þeir yrbu hvort sem væri ab þola
hnýfilyrbin á þingunum, en þeim væri líka á sjálfsvaldi, hvort þeir
vildu vinna þab til virbingarinnar ab sitja undir því ágaubi. Frum-
varpib fjekk meiri hluta atkvæba, en sambandsrábib viidi eigi
veita því samþykki'. I öbru máli var hann harbari í horn ab
r) Rit vort gat þess í fyrra, að Twesten var lögsdttur fyrir djarfmæli
sin á þinginu (1865), en því máli lauk svo i æðsta dómi, að hann
varð að bæta fyrir 100 dölnm. A þvi þingi, er nú situr ytir sam-
8