Morgunblaðið - 01.05.2005, Qupperneq 49

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. MAÍ 2005 49
MINNINGAR
✝ Haraldur ArnórEinarsson fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 17. júlí 1924.
Hann andaðist á
heimili sínu, Borgar-
hrauni 19 í Hvera-
gerði, 16. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Einar Lár-
usson, f. 20.3. 1893,
d. 5.5. 1963 og Sig-
rún Vilhjálmsdóttir,
f. 29.9.1897, d. 19.1.
1956. Haraldur átti
tvo bræður þá Lárus
Sigurfinn, f. 23.3.
1923, d. 18.8. 1980 og Braga, f.
27.4. 1930, d. 24.7. 2002.
Haraldur kvæntist 6. janúar
1954 Maríu Elísabetu Helgadótt-
ur, f. 12. júní 1934, d. 15. ágúst
1984. Foreldrar hennar voru
Helgi Jónsson, f. 7.5. 1894, d. 7.4.
1971 og Sigrún Ásmundsdóttir, f.
4.6. 1904, d. 11.5. 1981. Börn Har-
aldar og Maríu eru fjögur: 1)
Rúnar, f. 6.5. 1954, d. 2.4. 1982. 2)
Helga Lára, f. 8.10. 1957. 3) Einar
Gylfi, f. 21.7. 1959, kvæntur Sig-
ríði Gunnarsdóttur, f. 4.5. 1962,
synir þeirra eru Arnar Steinn, f.
11.2. 1983 og Haraldur Rúnar, f.
24.6. 1995. 4) Har-
aldur Arnar, f. 26.6.
1960, kvæntur
Steinunni Hrafns-
dóttur, f. 6.1. 1964,
sonur þeirra er
Andri Þór, f. 18.10.
1991.
Haraldur lauk
stúdentsprófi frá
M.R. 1947 og las við
Háskólann í Osló
1954 og 1956. Hann
lauk B.A. prófi frá
Háskóla Íslands
1957 í ensku og
sögu. Haraldur
kenndi við Unglingaskólann í
Höfðakaupstað 1949-51, Haga-
skólann í Reykjavík 1958-59,
Gagnfræðaskóla Kópavogs frá
1959 og Grunnskólann á Hellu
1977-78. Haraldur starfaði við
auglýsingateiknun auk þess sem
hann teiknaði og gaf út lita- og
föndurbækur, teiknaði í blöð,
tímarit, bækur og fyrir íslenska
sjónvarpið. Síðast en ekki síst
teiknaði hann andlitsmyndir af
fólki.
Útför Haraldar fór fram frá
Fossvogskapellu 28. apríl, í kyrr-
þey að ósk hins látna.
Tengdafaðir minn Haraldur Arn-
ór Einarsson er látinn, áttræður að
aldri.
Þegar ég kynntist Haraldi bjó
hann ásamt Maríu konu sinni í Hafn-
arfirði. Hann var þá orðinn sextugur
og hafði nýlokið farsælum kennslu-
ferli og hlakkaði til að geta einbeitt
sér að listinni sem var hans líf og
yndi. Maríu missti hann skömmu
síðar. Haraldur fluttist um það leyti
til Hveragerðis, þar sem þau hjónin
höfðu nýverið keypt sér hús. Har-
aldur kom mér strax fyrir sjónir sem
myndarlegur, fróður og skoðana-
fastur maður sem hafði reynt sitt-
hvað í lífinu. Hann hafði mikinn
áhuga og þekkingu á heimspeki, list-
um, stjórnmálum og sagnfræði og
las alla tíð mikið um það efni. Einnig
hafði hann alla tíð teiknað andlits-
myndir og skapað teiknimyndasög-
ur, auk þess myndskreytt efni fyrir
blöð og tímarit. Þegar við sonur
hans bjuggum í Canterbury og
Loughborough í Bretlandi heimsótti
hann okkur nokkrum sinnum og
ferðuðumst við með honum vítt og
breitt um landið. Hann var skemmti-
legur ferðafélagi sem miðlaði fróð-
leik um sögu landsins. Listagyðjan
var aldrei langt undan og á ferðalög-
um mátti sjá hann draga upp teikni-
blokkina og rissa upp listilega vel
gerðar myndir af því sem fyrir augu
bar.
Í Hveragerði leið Haraldi vel,
hann var sjálfstæður og sjálfum sér
nógur. Hann teiknaði í mörg sumur
andlitsmyndir í Eden og á Hótel
Örk. Þá tók hann fólk í einkatíma í
ensku, íslensku og fleiri fögum.
Hann var alltaf ungur í anda, með
brennandi áhuga á lífinu og tilver-
unni. Með aldrinum varð hann ekki
íhaldssamari, heldur róttækari.
Hann fylgdist mjög vel með þjóð-
málaumræðu og voru margar rimm-
ur háðar í matarboðum á heimili
okkar um stjórnmál, lífið og listina.
Á áttræðisafmæli Haraldar fórum
við ásamt honum og öðrum úr fjöl-
skyldunni til Frakklands og dvöld-
um í bænum Dives sur Mer þar sem
Vilhjálmur hinn sigursæli undirbjó
flota sinn fyrir árás inn í England.
Við skoðuðum meðal annars Bay-
eux-refilinn og fórum á slóðir banda-
manna í seinni heimsstyrjöldinni.
Þarna var Haraldur í essinu sínu og
naut sín í hvívetna.
Haraldur var lífskúnstner og líf
okkar verður ekki samt eftir fráfall
hans. Hann hafði hlýja nærveru,
þétt handtak og fallegt blik í augum.
Ég sakna þess að sjá hann snarast
inn úr dyrunum með hattinn, í ryk-
frakkanum og þá feðga sitja og tefla
hverja skákina á fætur annarri. Ég
sakna þess að heyra hann gefa syni
okkar heilræði um lífið og tilveruna.
Ef til er vist eftir dauðann, efast ég
ekki um að Haraldur teikni það sem
fyrir augu ber á sinn myndræna
hátt, sitji á rökstólum um lífið og til-
veruna og gefi hvergi eftir.
Ég vil kveðja Harald með ljóði, I
Am Not There, sem hann hafði
skrifað á ensku í eina af minnisbók-
um sínum, en ljóðið er til í íslenskri
þýðingu, Ég er ekki hér.
Vertu ekki grátin við gröfina mína
góða, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Höf. ókunnugur.)
Þín tengdadóttir
Steinunn Hrafnsdóttir.
HARALDUR A.
EINARSSON
Látin er í Reykjavík
Jódís Sigurðardóttir,
samferðakona mín í
Reykholti um fimm
ára skeið. Haustið
1980 fluttu Jódís og
Eysteinn eiginmaður hennar í
Reykholt. Eysteinn hafði tekið að
sér skólastjórn með stuttum fyr-
irvara.
Jódís var falleg og glaðlynd kona
sem lét sér ekki allt fyrir brjósti
brenna. Hún tók að sér að kenna
heimilisfræði og var einnig með
eftirlit með nemendum á heima-
vist. Í heimilisfræðinni naut kunn-
átta hennar á matargerð sín vel.
Einnig hafði hún einstakt lag á að
umgangast nemendur. Á þessum
fimm árum fórum við hjónin
nokkrum sinnum með þeim hjónum
í styttri ferðir. Einu sinni fórum
við í Skógarnes á Snæfellsnesi þar
sem Jódís var vel kunnug og feng-
um leyfi til að tína krækling og
þegar heim var komið að kveldi var
hann matreiddur að hætti Jódísar í
skyndingu og nutu allir vel.
Einnig fórum við ásamt fleira
fólki austur að Eiðum og dvöldum
þar í vikutíma. Með í för var móðir
Jódísar, Sigrún, sem er nýlátin.
Eitt aðalsmerki Jódísar var
hversu vel hún hugsaði um fjöl-
JÓDÍS ARNRÚN
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Jódís ArnrúnSigurðardóttir
fæddist í Reykjavík
18. maí 1949. Hún
lést á gjörgæsludeild
Landspítala (Borgar-
spítala) 23. apríl síð-
astliðinn og var hún
jarðsungin frá Sel-
fosskirkju 30. apríl.
skyldu sína og naut
þess að vera samvist-
um við hana og notaði
hvert tækifæri sem
gafst til þess. Hún var
mikill dýravinur og
átti hund á Reykholts-
árunum og hesta.
Hún hafði yndi af
hestum og átti jafnan
nokkra og stundaði
útreiðar þegar færi
gafst.
Síðustu tvö árin
hafa verið erfið Jódísi
vegna þess illvíga
sjúkdóms sem dró
hana til dauða. Samt sem áður naut
hún lífsins eins og kostur var, fór
til útlanda með manninum sínum
að heimsækja ættingja og vini. Ég
hitti hana síðast í Reykholti í apr-
ílmánuði á sl. ári þegar fyrrverandi
samstarfsmenn komu saman til
þess að rifja upp gamlar minningar
og var hún þá glöð og hress þrátt
fyrir veikindin.
Kæru Eysteinn, Axel, Sigurður,
Arnrún, Elísabet og fjölskyldur
ykkar, missir er mikill við fráfall
Jódísar. Ég sendi ykkur mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Sigríður Bjarnadóttir.
Okkur systur langar að minnast
mikillar konu í örfáum orðum,
konu sem skilur eftir stórt skarð.
Við höfum í raun alltaf þekkt Jódísi
og hún verið stór partur af fjöl-
skyldu okkar. Hún var alltaf allra
og vissi fátt skemmtilegra en að
vera í góðra vina hópi og þar var
um auðugan garð að gresja því
vinafleiri konu höfum við aldrei
kynnst. Jódís var mjög ættfróð og
mikill meistarakokkur. En það sem
hún var stoltust af voru börnin og
barnabörnin. Alltaf stóðu dyr
hennar og Eysteins opnar fyrir
okkur hvort sem var í Laugar-
gerði, Reykjaskóla, Grundarfirði,
Reykholti eða á Selfossi. Jódís var
ein af gullmolunum sem maður
kynnist á lífsleiðinni og hennar er
sárt saknað en nú er komið að
kveðjustund, elsku Jódís, og þraut-
um þínum lokið.
Elsku Eysteinn, Axel Örn, Siggi
Jónas, Arnrún Ósk tengdabörn og
barnabörn, megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Hrefna Ósk, Vilborg
og Jóhanna.
Elskuleg frænka okkar,
ANNA SIGRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Skólastíg 11,
Akureyri
sem lést sunnudaginn 17. apríl, verður
jarðsungin frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn
3. maí kl. 13.30.
Baldur Ingimarsson,
Björn Sigurðsson, Guðrún Jónsdóttir,
Anna Guðrún Jónsdóttir,
Bjarni Jónsson, Marianne Olsen,
Laufey S. Jónsdóttir, Daði Jónsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ANDREA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Drangavík,
Túni, Borgarbyggð,
síðast til heimilis
á dvalarheimilinu Sæborg,
Skagaströnd,
andaðist fimmtudaginn 21. apríl sl.
Hún verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðudaginn 3. maí kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Styrktarfélag sykursjúkra.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sjöfn Inga Kristinsdóttir, Helgi Guðmundsson,
Erling Svanberg Kristinsson, Anna Björg Þormóðsdóttir,
Svava Valgerður Kristinsdóttir, Sigurður Ingimarsson,
Guðmundur Ingi Kristinsson, Hulda Margrét Baldursdóttir,
Kristinn Andrés Kristinsson,
Þórunn Jóna Kristinsdóttir, Einar Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSDÍS PÁLSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 61,
Kópavogi,
síðast til heimilis í Sunnuhlíð,
andaðist þriðjudaginn 19. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er vinsamlega
bent á hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð.
Sigurður Hákonarson,
Stefán Stefánsson, Dalia Marija Morkunaite,
Ásdís Sigurðardóttir, Kristinn Reimarsson,
Halldór Bogi Sigurðsson,
Lára Angele Stefánsdóttir,
Kristófer Rúnar, Líney Lára og Sylvía Ósk.
Ástkær frænka mín og vinkona okkar,
PATRICIA HAND,
Hafnargötu 24,
Vogum,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja miðviku-
daginn 27. apríl.
Útförin fer fram frá Kálfatjarnarkirkju miðviku-
daginn 4. maí kl. 13.00.
Sharon Lee Holmes,
vinir og vandamenn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
dóttir, systir og mágkona,
GUÐRÚN SIGURBJÖRG
SIGURÐARDÓTTIR,
Möðrufelli 11,
Reykjavík,
lést af slysförum þriðjudaginn 26. apríl.
Útförin fer fram frá safnaðarheimilinu í
Sandgerði þriðjudaginn 3. maí kl. 13.30.
Dagmar Hrólfsdóttir, Sveinn Magni Jensson,
Sigurrós Hrólfsdóttir, Axel Gomec,
Jón Bjarni Hrólfsson, Rakel Heiðarsdóttir,
Rósa Dagmar Björnsdóttir,
barnabörn, systkini og makar.