Morgunblaðið - 01.05.2005, Síða 68

68 SUNNUDAGUR 1. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
The Jacket kl. 3.15 - 5.50 - 8-10.10 b.i. 16
The Motorcycle Diaries kl. 3 - 8 - 10.30
Beautiful Boxer kl. 5,30
Maria Full of Grace kl. 3.50 -8 b.i. 14
Napoleon Dynamite kl. 6 - 10
Vera Drake kl. 3 - 8
Beyond the Sea kl. 5,30
Hole in my Heart kl. 10,30 b.i. 16
Garden State kl. 3.30 - 8 b.i. 16
Don´t Move kl. 5,40 b.i. 16
9 Songs kl. 10,15 b.i. 16

Sláandi sálfræðitryllir eins og hann gerist bestur. Með
Óskarsverðlaunahafanum, Adrien Brody (The Pianist) og Keira
Knightley úr “Pirates of the Caribbean” og “King Arthur”.
B.i. 16 ára.
ALLS EKKIFYRIRVIÐKVÆMA!

DV
Ó.H.T Rás 2
H.L. MBL

Ó.H.T Rás 2
3
ÓSKARSTILNEFNINGAR
MBL
Ó.H.T Rás 2
3 sýningar eftir 3 sýningar eftir
A Hole
in my Heart
Sláandi sálfræðitryllir eins og hann gerist bestur. Með Óskarsverðlaunahafanum,
Adrien Brody (The Pianist) og Keira Knightley úr „Pirates of the Caribbean” og „King Arthur”..
3 DAGAR EFTIR!
Framlengt til 2. maí
SVO ítrekað hefur Woody Allen
valdið vonbrigðum með kvikmynd-
um sínum síðustu ár, að maður er
hættur að búast við of miklu, eða
dæma myndirnar of hart þegar
nýtt verk bætist í sarpinn. En ein-
mitt af þessum sökum er ekki hægt
að afsaka eða setja fyrirvara við
þann gallagrip sem nýjasta Allen
myndin, Melinda og Melinda er.
Ekki er myndin aðeins enn eitt
dæmið um stöðnun og sjálfhverfu
Allens sem kvikmyndagerðar-
manns, heldur er hún klaufalega
skrifuð og útfærð í þokkabót.
Sögusviðið og sögupersónur eru
kunnuglegar stærðir í höfund-
arverki Allens. Smekklegir og vel
máli farnir Manhattanbúar, sem
hafa tilfinningaþroska á við leik-
skólabarn en láta það ekki hindra
sig í að tala í smaátriðum um til-
finningar sínar meðan hamingj-
unnar er leitað undir hverri þúfu.
Allen reynir að gefa þessu marg-
notaða viðfangsefni sínu frumlegan
blæ með því að vefja það inn í til-
raunakennda rammafrásögn. Í blá-
byrjun myndarinnar hittum við
fyrir hóp af fólki, þar á meðal tvö
leikskáld sem fara í nokkurs konar
keppni um það hvort sé betra til
þess fallið að tjá litbrigði tilver-
unnar, þ.e. harmleikurinn eða gam-
anleikurinn. Þeir leggja upp með
stutta frásögn af konu, Melindu að
nafni, sem kemur óboðin og upp-
námi í matarboð. Í báðum sögum
kemur ungt, kúltíverað og listrænt
fólk við sögu, sem af dularfullum
ástæðum er klætt í nýjustu tískuföt
og býr í sjarmerandi íbúðum á
Manhattan, skálar í kampavíni á
kvöldin og heldur boð með lifandi
tónlist. Þetta sama fólk ætti í raun
að vera skítblankt og búa í besta
falli í Brooklyn, enda um að ræða
atvinnulausa leikara, tónlistar-
kennara og unga kvikmyndagerð-
arkonu sem ekki hefur tekist að
fjármagna myndir sínar. En þótt
hægt sé að afsaka þetta firring-
areinkenni Allens, er ekki hægt
annað en fyllast þreytu yfir því að
lokast inni í þessum Allen heimi
þar sem sex eða sjö mismunandi
persónur tala allar eins og Woody
Allen. Það er einna helst Will Fer-
rell sem leikur í gamanútgáfu sög-
unnar, sem hleypir lífi og fjöri í
leikinn, enda á hann að vera fulltrúi
Allen-týpunnar kunnuglegu í
myndinni. Þá leggja leikarar á borð
við Radha Mitchell, Chloe Sevigny
og Chiwetel Ejofor sig fram í sín-
um hlutverkum, en engum þeirra
tekst af hrista af sér þann svo aug-
ljóslega skrifaða tón sem einkennir
textann.
En það er líka eitthvað alvarlegt
að sjálfri umgjörðinni, þ.e. (allt of)
hástemmdum rökræðum leikskáld-
anna tveggja um gildi harmleiksins
vs. gamanleiksins, sem er skellt
fram af miklu offorsi í byrjun
myndarinnar. Samræðurnar, og
þar með forsendurnar sem gefnar
eru fyrir sögunni, eru hreinilega of
ósannfærandi. Hvaða þenkjandi
rithöfundur eða leikskáld fer að
kýta um það hvort sé betra en hitt,
gamanleikur eða harmleikur? Svar-
ið er kannski það sem Allen reynir
að sýna fram á í útfærslu sögunnar,
þ.e. að formin séu samtvinnuð, þau
fóðri hvort annað. En því miður eru
Melindu-sögurnar álíka lélegir
prófsteinar á virkni formanna.
Hinn svokallaði harmleikur er í
besta falli niðurdrepandi meló-
drama, þar sem persónusköpunin
lyktar af mannfyrirlitningu og hug-
myndadeyfð, en gamanleikurinn er
fyrst og fremst sá þráður þar sem
Allen ætti að vera á heimavelli, en
tekst engu að síður ekki að breiða
yfir hugmyndaskortinn. Reyndar
er gamansagan tvímælalaust sterk-
ari en harmsagan, þar vottar fyrir
sann-allenískum töktum, en líklega
er það fyrst og fremst af gleði yfir
því að vera sloppinn frá hinum leið-
indunum í bili, að maður fagnar
gamanleiknum. Woody Allen ætti
kannski að láta staðar numið áður
en honum tekst að afskræma fyrri
verk sín svo mikið að maður fái nóg
af Allen fyrir lífstíð.
Leiðindi og meiri leiðindi
KVIKMYNDIR
Smárabíó - IIFF
Leikstjórn: Woody Allen. Aðahlutverk:
Radha Mitchell, Will Ferrell, Amanda
Peet, Chloe Sevigny, Johnny Lee Miller
og Chiwetel Ejofor. Bandaríkin, 90 mín.
Melinda and Melinda / Melinda og Mel-
inda

Í firrtum heimi Allens eru vandmálin lítilfjörleg og fátækir
listamenn lifa blómlegu bóhemalífi.
Heiða Jóhannsdóttir
Stórhöfða 21, við Gullinbrú, s. 545 5500.
www.flis.is ● netfang: flis@flis.is
lím og fúguefni
Fréttir
í tölvupósti