Náttúrufræðingurinn - 1936, Blaðsíða 7

Úrelt líffæri á mannslíkamanum.
Úrelt líffæri.
Einnig- maðurinn hefir þróazt til þeirrar fullkomnunar, sem
hann er búinn nú á dögum, út frá ófullkomnari tegundum, frá
spendýrum, eins og reyndar Darwin hélt fram í bók, sem hann
skrifaði sérstaklega um þetta efni og gaf út árið 1871. Þar færði
hann svo ágætar sönnur fram, máli sínu til stuðnings, að stað-
hæfing hans mátti heita sönnuð, og allt, sem síðan hefir komið
fram við nýrri rannsóknir, hefir orðið til þess að bæta nýjum
og nýjum gögnum við þessa gömlu sönnun Darwins.
1. mynd. Maðurinn byrjar tilveru sína sem ein sella, hin frjóvgaða egg-
sella, og það gera öll vefdýi’. Myndin sýnir fyrstu þróun fóstursins hjá
froski: klofningu eggsins. Á a er eggið aðeins klofið í tvær sellur, með
aðgreiningarfletinum I; í b í fjórar, með aðgreiningarflötunum I og II,
o. s. frv. f er egg, sem orðið er að holkúlu (blastúlu).
Beztu sönnunina fyrir því, að við séum afkomendur lægri teg-
unda, finnum við ótvírætt í og á okkar eigin líkama, í hinum
mörgu úreltu eða vanþroska líffærum, sem ekki koma oss að neinu
gagni nú á dögum, en einu sinni hafa leyst sitt starf af hendi,
þegar líkaminn var öðruvísi byggður, og þegar við lifðum við
1