Náttúrufræðingurinn - 1936, Blaðsíða 55

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 49
.................Illlllllllllllllllllll.........IllllllllllllllllllllllllII....
Nú er farmgjaldið því miður nokkuð hátt, en ef gert er ráð fyrir,
■að það mætti fá það eitthvað lækkað, og ef hægt væri að fá eitt-
hvað meira verð fyrir vöruna, vegna þess hve erfitt er orðið að
afla hennar, þá finnst mér líklegt, að hægt væri að greiða um
50—60 krónur fyrir smálestina, og eftir þeim upplýsingum, sem
fyrir liggja, ætti það þá ekki að vera frágangssök fyrir bændur
að vinna hann.
Mér finnst einnig ljóst af bréfunum, að nógu mikið sé hér
vanalega af marhálmi, til þess að geta skapað útflutning, en því
miður virðist það einnig koma í ljós, að veikin hafi komið hing-
að, og eytt plöntunni víða þar, sem hún stóð áður með blóma.
8. ViSfangsefni.
En hér er viðfangsefni, sem vert er að veita athygli, jafnvel
þótt ekki sé að ræða um milljónir króna. Hér er vara, sem spurt
er um, hér er loksins eitthvað, sem við getum selt. Og þótt verðið
sé ekki mjög hátt, þá er þó þess að gæta, að það er svo að segja
tekið upp úr götunni, þar sem engu þarf að kosta til og þar sem
liðléttingar geta unnið aðalstarfið með lítilli fyrirhöfn. Marhálm-
inum þarf aðeins að bjarga undan sjó, þegar hann rekur, láta
rigna úr honum saltið, láta hann þorna, og svo er hann orðinn
markaðsvara. Mér finnst liggja beinast við, að láta nú rannsóknir
og tilraunir haldast hönd í hönd. Við eigum tvo frábæra jurta-
fræðinga norður á Akureyri, þá Steindór Steindórsson og Ingi-
mar Óslcarsson, og einn við nám úti í Kaupmannahöfn, Ingólf
Davíðsson, en auk þess ýmsa fleiri. Gott væri nú, ef einum eða
fleirum af þessum mönnum væri gefinn kostur á því, að gera
gagngerða rannsókn á marhálminum hér við land, þegar á næsta
sumri, ekki sízt til þess að fá skorið úr því, hvort mikil brögð eru
hér að pestinni, sem hefir allt að því eytt honum annars staðar.
Samfara þessu þyrfti svo að gera tilraun með að safna mar-
hálmi til útflutnings, og heppilegast væri, ef til vill, að hér í
Reykjavík væri einhver aðili, sem keypti það af bændum, sem
. þeir gætu selt, hvort sem það væri mikið eða lítið, greiddi fyrir
það eins hátt verð og frekast væri unnt, og gengi síðan frá því til
útflutnings. Hér gæti ef til vill áður en mörg ár eru liðin orðið að
ræða um all álitlega björg fyrir þá bændur, sem hefðu aðstöðu
til þess að afla marhálms, og væri þá betur farið en heima setið.
Á. F.
4