Náttúrufræðingurinn - 1936, Síða 35

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 29
iiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiimmiiiiiiitiiiiimmmiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiimiiiiimi
markast af tveim, beinum, jafnhliða línum og boga-
línum til endanna. Marinkjarni.
cc. Þverskurður miðtaugar í neðri hluta blaðs oddbaug-
óttur. Ránarkjarni.
b. Engin miðtaug í blaðinu, og engin smáblöð í leggnum.
c. Blaðið heilt.
1. Leggurinn ekki holur................ Beltisþari.
2. Leggurinn holur........................Eyjaþari.
cc. Blaðið handskipt eða klofið meira eða minna.
1. Slímpípur í leggnum.
c. Leggurinn gildastur neðst .... Kerlingareyra.
cc. Leggurinn hér um bil jafngildur . . Surtarþari.
2. Engar slímpípur í leggnum............Hrossaþari.
B. Þalið deilist ekki í blað og legg, en er margkvíslað, þykkt og
leðurkennt. „Rætur“ ókvíslaðar, eins og kúpt kringla að lög-
un. Allstórar f jöruplöntur. — Undir þennan lið koma ýmsar
tegundir af þangi, sem ekki er ástæða til þess að greina.
II. Rauðir þörungar.
A. Líkaminn er örþunn himna, ókvísluð og allstór um sig, og
vex á klettum í flæðarmáli. Purpurahimna.
B. Plantan er þunn og flöt, fáklofin að ofan. Söl.
C. Plantan er margkvísluð, þykk, brjóskkennd og flöt, vex helzt
í fjöru. Fjörugrös.
— Orðalagi sumsstaðar lítið eitt breytt. —
Á. F.