Náttúrufræðingurinn - 1936, Qupperneq 41

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 35
miiiiiiimimiiimiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimmmiiiimmmiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiii
er að gegna um Norðurland. Eg man eftir því, að í ágúst 1926,
fengum við nokkra bala fulla af kampalampa á Dönu, í einum
einasta drætti í Eyjafjarðarál. Síðastliðinn vetur gerðum við enga
tilraun til þess að veiða kampalampa, en þrátt fyrir það, fengum
við oft talsvert af honum í síldarbotnvörpu, bæði í Faxaflóa og
fyrir sunnan land, all-langt austur. Þann 5. maí drógum við til
dæmis vörpuna frá 145 til 64 metra dýpi nokkuð vestur af Hroll-
augseyjum. Þarna fengum við í þessum eina drætti 60 lítra af
kampalampa. Svo toguðum við aftur, þar sem við vorum, þegar
drættinum var lokið uppi á grunninu, en fengum ekkert. Við mæld-
um hitann á ýmsu dýpi, þar sem við enduðum dráttinn, og hann
reyndist að vera 7.8 stig á Celsíus á yfirborðinu, 7.1 stig á 20 m.
dýpi, 6.7 stig á 40 m. dýpi, og 6.4 stig á 60 m. dýpi. Það er auðsætt,
að kampalampinn hefir verið öllu dýpra, heldur en þar, sem við
köstuðum í síðara skiptið; við höfum líklega fengið hann á 100
metra dýpi eða meira, og þar hefir hitinn við botninn líklega verið
um 6 stig, en það kemur mjög vel heim við rannsóknir, sem gerð-
ar hafa verið í öðrum löndum, að á því hitastigi heldur kampa-
lampinn sig helzt. Vildi eg að þetta væri leiðbeining fyrir þá, sem
gera tilraunir til þess að veiða kampalampa. Það skal ennfremur
tekið fram, að þetta var í góðu veðri, síðari hluta dags, og eins
drátturinn, sem gerður var á Dönu 1926, og reyndist svo fengsæll
á kampalampa.
Eg hafði tækifæri til þess að gera ýmsar athuganir á þessari
veiði, og mér virtist ekki þessi kampalampi, sem við fengum,
standa að baki þeim, sem veiðist annars staðar, eftir þeim upp-
lýsingum, sem eg hefi getað fengið. Merkilegt fannst mér þó það,
að hvert einasta dýr, sem eg náði að athuga, var hrygna, og með
hrognum, sem voru að klekjast. Kampalamparnir hrygna ekki
eggjum sínum í sjóinn, heldur frjóvgast þau og klekjast á milli
halafóta móðurinnar. Flestar voru hrygnurnar með hrognum, og
hrognin svo mikið klakin, að hægt var að sjá augu í fóstrinu. Eg
skal bæta því við, að hrygningartími kampalampans við önnur
lönd er á öðrum tímum en þetta, en vera má, að hrygningartíminn
hér við land sé mismunandi eftir því, um hvaða staði er að ræða.
6. Kampalampi til beitu. Áður en eg lýk máli mínu að
þessu sinni, vil eg koma hér fram með það atriði, sem hefir feng-
ið mig til þess að gera rækjurnar hér að umtalsefni, þrátt fyrir
það, þótt nú virðist kominn skriður á það, að hagnýta þær hér á
landi. — Undanfarið hefir nefnilega nokkuð verið minnst á það í
3*