Skírnir - 01.01.1920, Síða 18

12
Jóhann Sigurjónsson.
LSkirnir
Ibsens frá yngri árum þeirra. Ekkert af ritum kans þolir
neinn samjöfnuð við Sigurð Slembi eða Kongsemnerne.
Hið bezta, sem kann kefir skapað, er fylt skáldlegri
glóð og klætt undurfögrum, litmiklum búnaði. Ljóðgáfa
hans var frá uppphafi augljós og frjó og vald hans yfir
formi sjónleiksins fór vaxandi með kverju nýju riti. Oðal
kins dramatiska skálds er barátta mannanna við örlög og
ástæður, líf þeirra í flækjum og andstreymi. Styrkur þess
sést ef til vill bezt á þeim samtölum og atburðum, þar
sem stríðið er þreytt, viljarnir takast á, kugirnir komast i
uppnám og birtast, andstæðurnar opinberast — í stórum
og blæríkum sennum, sem eru lífið i viðburðunum og
bera rás þeirra fram til úrslita. Jókann hefir að minsta
kosti skapað tvo þætti þessa eðlis, sem sýna óvenjulega
dramatiska gáfu.
Fjalla-Eyvindur og Galdra-Loftur eiga
eflaust langt lif fyrir sér á islenzku leiksviði. Og þegar
meta skal Jóhann Sigurjónsson mun því aldrei verða
gleymt, að hann er ekki einasta merkur af ritum sínum,
keldur engu síður af hinu, að í kjölfar hans sigldu ný-
islenzkar bókmentir yfir hafið.
Kristján Albertsson.