Skírnir - 01.01.1920, Síða 38

32 Elías Lönnrot og Kalevala. [Skírnir
Austur-Finnlandi. í Paikkarí fæddist Elias árið 1802 og
var 4. barnið í röðinni af alls sjö. Nokkurum dögum
eftir fæðingu sveinsins var farið með hann til skírnar og
ein af grannkonum fengin til þess að íiytja hann til
prestsins. En vegurinn var langur og veðrið slæmt og
sveinninn grét alla leiðina í umbúðum sinum. Varð alt
þetta til þess, að konu-garmurinn, sem barnið flutti, stein-
gleymdi á leiðinni þeim tveimur prýðilegu nöfnum, sem
faðir þess hafði sagt, að barnið skyldi skírast. Var nú
úr vöndu að ráða. Konan tjáði presti óhapp sitt að hafa
gleymt nöfnunum og beiddist liðsinnis hans. Varð það
loks að samkomulagi með þeim konunni og prestinum, að
sveinninn skyldi kallast Elías. Segir sagan að foreldrum
barnsins hafi mjög mislíkað nafngjöfin. Síðari tímar hafa
aftur þózt sjá fingur forsjónarinnar í þessu atriði, fagran
fyrirboða þess, að hann skyldi verða spámaður fyrir þjóð
sína, sem svo fagurlega hafi komið á daginn.
Á heimili Paikkarí-klæðskerans skipaði örbirgðin önd-
vegi lengst af. Alger bjargarskortur var þar enda ósjald-
séður gestur. Mjólkursopi og brauð, þar sem oftast var
berki blandað í mjölið til drýginda, var venjulegasta
viðurværið og það einatt af mjög skornum skamti. Elías
litli var snemma í ýmsu ólíkur öðrum börnum, ógnarleg
rola, sem ekki hraut orð af vörum tímum saman. Hið
eina, sem hann virtist hafa nokkuð gaman af, voru bæk-
ur, en þeirra var ekki mikill kostur á heimilinu, nema
helzt guðsorðabóka. En alt, sem Elías litli las, festist
honum svo í minni, að hann kunni það reiprennandi utan-
bókar, enda las hann sömu bækurnar aftur og aftur. Sér-
staklega valdi hann til þess þær stundirnar, sem hin
börnin voru að leikum. Þá kleif hann upp í tré með
einhverja bókina og geymdist þar timum saman. I tali
var hinn annars svo fámálgi sveinn einkennilega skýr og
greindarlegur, svo að orð hans vöktu snemma athygli
manna og festust þeim í minni. Aldrei heyrðust kvört-
unarorð af vörum hans, þótt oftlega kendi hann sultar.
Einhverju sinni beiddi hann svangur móður sína um bita