Hugur - 01.01.2000, Side 22

20
Sigríður Porgeirsdóttir
HUGUR
Það er ekki nóg með að Gunnar haldi fast í hefðbundna líffræðilega
eðlis- og tvíhyggju. Hann sekkur líka á bólakaf í mæðrahyggju, sem
gamla mæðrahyggja Kvennalistans fölnar í samanburði við. Það er
ekki nóg með að „eðli lífsins" sé „eðli móðurinnar“ (bls. 43), heldur
er það líka eðli Maríu meyjar. Mæðrahyggja öðlast nefnilega kirkju-
legan grundvöll í meðförum Gunnars.
Guðrún sem er íhugul stúlka á þröskuldi fermingarinnar veltir að
sjálfsögðu fyrir sér guðdóminum og kirkjunni. Gunnar lætur Guðrúnu
komast að því að hún trúi á heilagan anda og að henni finnist Páll
Postuli úrvals maður. Hún aðhyllist ekki einungis kirkjuna heldur
líka, eftir nokkra umhugsun, sjálfa Þjóðkirkjuna. Maður spyr sig
hvers vegna í ósköpunum hann láti stúlkugreyið játast ákveðnum
stofnunum eins og Þjóðkirkjunni - (það vantar bara að hann láti hana
velja stjórnmálaflokk líka). Þetta getur vart verið annað en markaðs-
setningartækni. Bókin á að verða tilvalin gjöf fyrir fermingartelpur.19
Að vísu færir Gunnar önnur rök fyrir því að Guðrún styður Þjóðkirkj-
una. Karlar hafa svert hinn upprunalega boðskap kirkjunnar og nú er
það hlutverk kvenna eins og Guðrúnar að gerast ræstingakonur sem
„þvo[ij þessi óhreinindi burtu“ (bls. 173).
Raunin er sú að karlar eru blórabögglar samkvæmt mannkynssögu-
skoðun Gunnars. Karlar hafa lengst af stjórnað og ráðið ríkjum sem
gerir þá ábyrga fyrir því sem hefur misfarist í menningu okkar. Gunn-
ar vill hins vegar gera eðli karlsins ábyrgt. Karlar hafa alltaf sóst í
völd og vilja bara vera „boss,“ eins og Gunnar skrifar. Karlmanninum
tekst ekki að ráða niðurlögum „drekans illa, karlmannsins í sjálfum
sér“ (bls. 179). Það hvarflar samt ekki að höfundi að karlar gætu
hugsanlega breytt eðli sínu. Öðru nær því Gunnar efast um réttmæti
þess að afneita eðli sfnu (bls. 176). Hver ætli banni það? Ekki fæst
svar við því. Hugsanlega er það náttúran því þessi skipting kynhlut-
verka sem hér er dregin upp mynd af virðist vera náttúrulögmál.
Gunnar sér ekki þörf á að losna úr viðjum þeirrar tvíhyggju sem
njörvar karleðlið með þessum hætti. Honum nægir að skipta út
einsýni karla fyrir innsæi kvenna. Að vísu ætlast hann ekki til að
Reyndar gaf sama bókaforlag út tvær aðrar bækur á sömu jólavertíð sem eiga að
höfða til annarra markhópa kvenna. Lofræðurnar um Móður Teresu og um Díönu
prinsessu fela óneitanlega í sér skilaboð um æskilegar dygðir sem sérhver
dáindiskvinna ætti að vera prýdd.
19