Hugur - 01.01.2000, Qupperneq 118

116
Björgvin G. Sigurðsson
HUGUR
Þorsteinn þýddi nokkrar af þeim ritgerðum sem Sigurður hafði ritað á
erlend mál og Sigurður las yfir þau verk sem Þorsteinn var að vinna
að.
„Þegar ég var á landinu kom ég til hans annan hvern fimmtudag
klukkan þrjú, þess á milli hittumst við stundum ef því var að skipta
og oftast á þessum tíma dagsins. Fundurinn stóð yfirleitt til klukkan
átta eða svo og þá var kvöldverðartíminn búinn á mínu heimili.
Þannig að þegar ég fór til Sigurðar vissu foreldrar mínir að ég kæmi
ekki í kvöldmat þann daginn.
Við sýsluðum margt annað saman þess á milli. Við lásum yfir
handrit hvor fyrir annan, gáfum út Síðustu daga Sókratesar í lærdóms-
ritunum og ég þýddi ritgerðir eftir Sigurð sem hann hafði skrifað á
útlendum málum. Tvær af þeim þýðingum eru prentaðar í fyrsta sinn
í ritsafni Sigurðar. Þar á meðal er mikið meistarastykki meðal ísl-
enskra ritgerða, „Tími og kálfskinn," hátíðarfyrirlestur sem Sigurður
hélt við Háskólann í Wales. „Tími og kálfskinn" er ein af þessum rit-
smíðum þar sem heil mannsævi safnast saman á tuttugu síðum. Eins-
og í kvæði þar sem þú hefur skáldið allt í þremur erindum. Fyrir það
er ritgerðin merkust þótt hún sé stórmerkileg frá fræðilegu sjónarmiði
líka. Það er til önnur ritgerð af þessu tagi eftir Sigurð sem hann skrif-
aði á efri árum. Það er fyrirlestur sem hann hélt á fimmtíu ára afmæli
Háskóla íslands og hét „í upphafi var orðið.“ Sú ritgerð er af sama
tagi, þú hefur höfundinn allan á nokkrum síðum.“
Öðrum þrœði
vonsvikinn maður
Þorsteinn segir að Sigurður hafi aldrei verið fullkomlega sáttur við
verk sín og efinn um eigið ágæti hafi fylgt honum alla tíð þrátt fyrir
mikla upphefð innanlands sem utan. Hvernig var hann sem aldraður
maður?
„Sigurður er einn af þeim sem glæsilegast hefur lifað elli sína af
því fólki sem ég hef séð til. Hann var heldur heilsugóður, en það sem
skipti sköpum var afstaða hans til lífsins, þar á meðal til ungs fólks.
En þrátt fyrir þetta var hann öðrum þræði vonsvikinn maður. Hann
hafði áráttu til þess, alla tíð held ég, að vera óánægður með það sem
hann gerði. Finnast það ekki nógu gott, finnast það ekki nógu merki-
legt, finnast það ekki skipta nógu miklu máli. Þrátt fyrir að vera sem