Morgunn - 01.12.1974, Qupperneq 39

DHAUMAR OG SKYGGNI
117
viðhald á ígangsfatnaði mínum, eða eins og kallað var þjóna
mér. Að slætti loknum fór ég suður til Reykjavíkur þvi að
þar taldi ég þá lögheimili mitt, þar sem ég hugðist fynr það
fyrsta dvelja vetrarlangt. Lengra náði lífsáætlun min ekki.
Ég var uppalinn á Herríðarhóli í Holtamannalnreppi hinum
forna í Rangárvallasýslu, þar hefi ég alltaf talið mitt ham-
ingjusama æskuheimili og hefur hugur minn því oft dvalið
þar i draumi.
Á jólaföstu s. á. dreymdi mig eftirritaðan draum. Ég var
staddur á æskuheimili minu. Mér virtist allt þar umhorfs eins
og það var, þegar ég dvaldi þar i vöku, nema mér þótti vera
komið lítið herbergi, er mér virtist eiga að vera vinnustofa
mín við söðlasmíði, þvi að þá iðngrein hafði ég numið. Mér
þótti vera samankomið margt fólk líkt og væri fundarhald
eða skemmtisamkoma. Ég var einhvernveginn annars hugar
og fylgdist ekki með þessum mannfagnaði, en hugur minn
var bundinn við stúlku, er ég hafði áhuga fyrir að ná tali af,
frekar öðrum viðstöddum. En áður en ég greini frá því, sem
fyrir mig har verð ég að skýra frá, hvernig umhverfi var
háttað við þennan bæ.
Það var myndarleg bygging, að þátíðar stíl, löng húsaröð,
með svo kölluðum standþiljum, sem vissu til suðurs, hellu-
lögð gangstétt með fram bæjarröndinni og stór kálgarðui-
fyrir framan, en við suðaustur kálgarðshornið stóð lambhús,
en austur frá því lá slétt flöt, en norðaustur af þeirri flöt var
laut, sem kölluð var Austur-leynir.
Eins og áður er um getið snérist hugur minn um sti'ilku þá,
er ég óskaði að hafa tal af. Hugði ég helzt, að hún mundi vera
bak við lambhúsið og biði komu minnar. En þegar ég kom
þangað, sé ég livar hún þeysir á svörtum hesti suður allt
tún. Ég horfi á eftir henni, þar til hún hverfur mér sjónum.
Þetta fannst mér mjög miður og stend hugsi um stund, þá
verður mér litið við og horfi norðaustur yfir flötina i átt til
„Leynisins“. Þá ber fyrir mig sýn þessi.
Upp úr „Leyninum“ komu hvítklæddar verur, sem mér virð-
ast við fyrstu sýn líkjast gyðjum þeim, sem ég hafði lesið um