Þjóðmál - 01.06.2010, Síða 66

Þjóðmál - 01.06.2010, Síða 66
64 Þjóðmál SUmAR 2010 af rekstri þess og ekki síst eftirlit með honum flyttist frá íslenska Fjármálaeftirlitinu til hins breska, enda mátti öllum vera ljóst og hafði meðal annars komið fram opinberlega í ræðum undirritaðs að íslenska Fjármálaeftirlitið hefði fjarri því aukist að burðum í samræmi við öra stækkun bankakerfisins . En í bréfi nefndarinnar segir svo: „Rannsóknarnefndin tekur fram að hún fær ekki séð af fyrirliggjandi gögnum að bankastjórn Seðlabankans hafi beint og með formlegum hætti sett fram gagnvart bönkunum, og þá sérstaklega gagnvart Landsbankanum, tillögur eða boðað aðgerðir af sinni hálfu til að sporna við og takmarka þau neikvæðu áhrif . . .“ – og svo framvegis . Ekki verður hjá því komist að lýsa enn yfir undrun á því að svo virðuleg nefnd reyni ítrekað að gera sitt til að rugla þá mynd sem er á því, hvar valdheimildirnar liggja og þar með skyldurnar í hinu íslenska eftirlitskerfi . Samkvæmt lögum um fjármálafyrirtæki fer ekki á milli mála hvaða stjórnvald á Íslandi veitir fjármálafyrirtæki heimild til starfsemi utan Íslands, og hvaða stjórnvald getur takmarkað þá starfsemi eða bannað hana (sjá hér 36 . gr . laga nr . 161/2002 sem rakin hefur verið) . Það er ekki Seðlabanki Íslands . Það sem áður hefur verið sagt um lögmætisregluna, meðal annars með vísun í dóm Hæstaréttar og skýrslu umboðsmanns Alþingis, gildir um þetta . Rétt er að minna á að í hinu síðara er sérstaklega beint til stofnana að þeim ber að lögum að forðast að fara inn á verksvið annarra stofnana sem fara með skyld verkefni . 4 . töluliður sama kafla Undir þessum tölulið er fjallað um að upplýst hafi verið, eins og þar segir, að Landsbanki Íslands hafi sett fram beiðni til Seðlabankans um tiltekna fyrirgreiðslu hinn 5 . ágúst 2008 . Satt best að segja var þessi beiðni afar sérstök og fól í sér að komið yrði upp einhvers konar peningalegri hringekju á milli Landsbanka Ís­ lands, starfsemi hans erlendis og Seðlabankans, og skyldi sú hringekja eftir því sem best varð skilið taka nánast til alls gjaldeyrisforða Seðla­ bank ans . Hugmyndin virtist aðallega sett fram af hálfu Landsbankans til að róa breska Fjár­ málaeftirlitið vegna innstæðureikninga Lands­ bankans í Bretlandi og miðuð við að fyrir­ komulagið gilti þar til dótturfélagavæðing hefði náðst fram . Starfsmenn Seðlabankans litu á þessa hugmynd og þeir sáu ekki fremur en banka stjórnin að heil brú væri í henni . En það þurfti ekki, eins og nefndinni má vera kunnugt, þessa furðuhugmynd, sem Landsbankinn gekk reyndar ekkert eftir að væri tekin til alvarlegrar skoðunar, til að vekja Seðlabankanum ugg . Hann var löngu kominn fram eins og nefndin hefur ótal dæmi um . En þegar rætt er um þessa innstæðusöfnun í Bretlandi verður að hafa í huga að bankastjórn Seðlabankans byggði á því að íslenska ríkið bæri ekki ábyrgð á henni umfram það sem tryggingasjóður innstæðueigenda gæti ábyrgst . Lá bankinn hvergi á þessari skoðun sinni, hvorki við Landsbankann né forsvarsmenn íslensku ríkisstjórnarinnar . Og þegar að ráðamenn, eink­ um í viðskiptaráðuneyti, tóku að leggja drög að því að stjórnvöld öxluðu slíka ábyrgð með ein hliða yfirlýsingum íslenskra ráðamanna án lagaheimildar, varaði Seðlabankinn og banka­ stjórn hans mjög eindregið við slíku . Um þetta er nefndinni einnig fullkunnugt . Í athyglisverðu for síðuviðtali við Morgunblaðið hinn 18 . febrú­ ar síðastliðinn segir Arne Hyttnes, forstjóri norska innstæðutryggingasjóðsins: „Við höfum innstæðutryggingasjóð í Noregi samkvæmt ákvæðum EES­samningsins . Skoðun mín er sú að ef aðeins er horft til EES­samningsins sé hvergi kveðið á um ríkisábyrgð .“ Þegar forstjór­ inn er spurður út í hvort þetta álit væri annað ef norskur banki hefði rekið útibú sambærilegt við Icesave í ríki sem EES­samningurinn nær til svarar hann: „Ef Landsbankinn hefði verið norskur banki með útibú í Belgíu eða öðru ríki sem samningurinn nær til, bæri norska ríkið enga ábyrgð á innstæðum umfram það sem sjóðurinn gæti bætt sparifjáreigendum .“ Þetta voru einnig viðhorf bankastjórnar Seðlabanka Íslands, eins og nefndinni er fullkunnugt um að komu ítrekað fram . Noregur er eina landið með nákvæmlega sömu stöðu og Ísland gagnvart ákvæðum EES­tilskipunarinnar . Er stórfurðulegt að íslensk yfirvöld, bæði fyrir og eftir hrun, hafi ekki borið sig saman við norska
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Þjóðmál

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.