Þjóðmál - 01.06.2010, Qupperneq 87

Þjóðmál SUmAR 2010 85
Jón Ríkharðsson
Íslenska þjóðin
Hér á landi búa tvær þjóðir, íslenska þjóðin, þ .e . flestir landsmenn, og svo minni hluta­
hópur sem kallar sig „þjóðina“ . „Þjóðin“ hleypur
um allt og mótmælir gildandi reglum, ræðst á
alþingi og dómstóla, eins og ekkert sé sjálfsagðara,
og heimtar að vera ekki dæmd fyrir glæpina .
„Þjóðin“ er nefnilega ekki íslensk, þó hún hafi
fæðst á Íslandi . Íslenska þjóðin barðist í aldanna
rás við óblíð náttúruöfl, sjúkdóma og mikinn
barnadauða . Íslenska þjóðin gafst ekki upp, hún
mótmælti ekki, heldur gekk með sorg í hjarta
og dirfsku í huga mót örlögum sínum, í þeirri
von að sigur næðist að lokum . Og við, íslenska
þjóðin, njótum nú góðs af þeirri ofurmannlegu
baráttu sem forfeðurnir háðu . Menn hertust
mann fram af manni og sannfærðust um að
ekkert væri ómögulegt .
Íslenska þjóðin náði svo þeim undraverða
árangri að mynda hér sjálfstætt lýðveldi fyrir
sextíu og sex árum tæpum . Og ekki bara það,
heldur bjó hin íslenska þjóð til fyrirmyndar
heilbrigðiskerfi, þar sem ungbarnadauði er nær
óþekktur og flestir geta fengið bót sinna meina .
Það skiptir mestu máli, því lífið og heilsan er
þrátt fyrir allt, það dýrmætasta af öllu .
Íslenska þjóðin vill frelsi, fulltrúar íslensku
þjóð arinnar innleiddu frelsi . Það var öllum til
góðs . Frjáls markaður er forsenda vel sældar . En
við þurfum að læra að lifa við frelsi, það krefst
tíma og fyrirhafnar . Í stuttu máli, þá sam an­
stend ur frjáls markaður í sinni einföldustu mynd
af tveimur aðilum, kaup anda og seljanda . Báðir
hafa jafnmikil áhrif á verð myndun, þannig að ef
menn kaupa of dýrt, þá er það þeim sjálfum að
kenna . Það er höfuð kostur frjáls markaðar, en
það tekur tíma að fínstilla hann .
Hrunið varð okkur flestum sársaukafullt, því er
ekki að neita . En ef við höldum á lofti baráttuvilja
íslensku þjóðarinnar, þá stöndum við sterkari
eftir en áður . Vinstri stjórn virkar sem pólitískt
fárviðri . Í slíku veðri er lítið hægt að framkvæma,
en frjóan huga fær engin vinstri stjórn stöðvað .
Íslenska þjóðin stendur af sér fárviðrið með sóma
og heldur áfram að byggja upp drauma sína og
finna þeim farveg . Við sem höfum farið frá því
að vera eitt af fátækustu ríkjum veraldar í það að
verða eitt það ríkasta getum auðveldlega staðið
af okkur illviðrið pólitíska . Og ef við setjum
hið pólitíska illviðri í sögulegt samhengi, þá er
stormurinn sem örlítill goluþytur, í saman burði
við veruleika forfeðra okkar . Við höfum þó
allavega flest öll mat og húsaskjól og búum við
góða heilbrigðisþjónustu .
Í heiminum þurfa bæði að vera til gefendur og
þiggjendur til að halda jafnvægi . Íslenska þjóðin
hefur meiri möguleika á að þroskast og dafna,
held ur en minnihlutahópurinn „þjóðin“ . „Þjóð­
in“ verður aldrei annað en þiggjandi í samfélag­
inu, stór hluti þessara einstaklinga hugsar aðeins
um þægindin og hefur ekki nokkurn baráttu­
anda . Það er ekkert annað en aumingjaskapur
að láta reiðina ná svo miklum tökum á sér, að
fólk fremji lögbrot með því að ráðast að alþingi
og dóm stólum . Reiðin þurrkar út allt sem heitir
skyn semi . „Þjóðin“ trúir því að ríkisstjórn undir
forystu Sjálfstæðisflokksins hafi kollkeyrt landið .
Það voru bankamenn og útrásarvíkingar . Bank­
arnir nutu þess að ríkið hafði gott lánshæfis mat,
þess vegna gátu þeir tekið öll þessi óhóflegu lán .
En fortíðin kennir okkur að treysta frekar á vinnu
og sparnað heldur en auðfengið lánsfé . Sú lexía er
árangursrík og dýrmæt .