Þjóðmál - 01.06.2010, Síða 98

96 Þjóðmál SUmAR 2010
styrkjum . Sóun á auðlindum jarðarinnar er
mikil þegar ríkið hefur stýripinna á hinni
ósýnilegu hönd markaðarins .
Fúll á móti
Er ég fúll á móti? Mengun er jú slæm, hvort sem menn trúa eða trúa ekki að (hin
ímynd aða) hitnun jarðar sé af mannavöldum . Í
grein Vilhjálms Eyþórssonar í Þjóðmálum í vetur
var niðurstaðan beinlínis sú að þessar gróður­
húsalofttegundir væru ekki mengun, heldur
sjálfsagður hluti af náttúrunni og undirstaða
alls lífs . Hver sem afstaða manna er þá er „Cap
and Trade“­kerfið stórhættulegt . Við munum
vonandi sjá tækninýjungar draga úr útblæstri í
náinni framtíð . Rafmagnsbílar eða vetnisrafbílar
nota umtalsvert minni orku en hefðbundinn
bensínbíll, jafnvel þó raforkan sé framleidd með
olíu . Stærsti hluti af orku sem fer í lýsingu fer í
að hita upp umhverfið sem síðan er kælt með
orkufrekri loftkælingu, ný tækni mun vonandi
sameina kosti glóperunnar (góð lýsing, ódýr
framleiðsla) og LED (minni hiti og orka) .
Þeim sem efast um gagnsemi „Cap and
Trade“­kerfisins er gert erfitt um vik að gagn­
rýna það . Ástæðan er flóð gagna og sá tími
sem þarf til að kynna sér þau . Þá virðast vera
endalausar undanþágur fyrir hinar og þessar
atvinnugreinar og hin ýmsu þróunarríki . Því
liggur beinast við að troða sér inn í hjörðina
og dásama kerfið og Kyoto­guðinn, það er
auðveldast . Hagsmunaaðilar munu berjast
með þessu kerfi – stjórnmálamenn (vald), eftir­
litsaðilar (mútur), bankarnir (fjármagn) og
eigendur kvótans (fákeppni) munu lofsyngja
kerfið . En hugsunarlaus hjarðhegðun veldur
bólu . Það væri óskandi ef við hefðum staldrað
eilítið við og beitt skynsemi áður en fjárfest
var í nýstofnuðum netfyrirtækjum . Jafnvel
greint verð hlutabréfa með tilliti til hagnaðar
og þeirra fastafjármuna sem í félögunum
voru . Einnig hefði verið stórsniðugt að
greina hvaða eignir voru í þessum flóknu
skuldabréfavafningum frekar en að treysta
á hin stórhættulegu matsfyrirtæki . Í tilfelli
Kyoto þarf ekki annað en að staldra eilítið við
og beita skynsemi .
Myndin sýnir að kostnaður við jarðvarmaorkuver í Þýskalandi er 3–6 sinnum dýrari
en í hefðbundum jarðvarmalöndum . Það hefur hins vegar ekki stöðvað máttuga stjórnmála­
manninn, hann skipar raf orku notendum í Þýskalandi að niðurgreiða þessa raforkuframleiðslu .
Með niðurgreiðslunni er stjórnmálamaðurinn að draga úr möguleikum ríkja til að byggja hagkvæm
jarðvarmaorkuver . Stjórn málamaðurinn notar hinn takmarkaða fjölda bora til að sækja hlandvolgt vatn
niður á 5 km dýpi, stál heimsins notar hann til að fóðra þessar djúpu holur og þannig mætti lengi telja .
Stjórnmálamaðurinn klippir stoltur á borðann við ræsingu þessara rándýru orkuvera og fagnar hreinni
orku . Hinna óbyggðu hagkvæmu orkuvera saknar enginn . Henry Hazlitt varar eindregið við þessum
stjórnmálamanni í bók sinni Hagfræði í hnotskurn . Ég mæli með henni .