Vísir - 24.12.1941, Page 25

JÓLABLAÐ VÍSIS
25

vinna fyrir málefnið og fórna
öllu fyrir það.“
„Ekki alveg öllu,“ svaraði
Charette. „Til dæmis ekki heiðri
konu.“ Rödd hans, sem hafði
verið há af reiði, varð nú aftur
róleg: „Gerið yður þetta ljóst:
Eg vil ekki heyra meira um
þetta. Gegn dylgjum, sem eru
svo vansæmandi — svo van-
sæmandi fyrir yður, herrar mín-
ir — set eg óbifanlega trú mína
á tryggð frú de Villestreux. Sú
trú er byggð á öðrum og traust-
ara grundvelli en köngulóarvef-
irnir, sem þið hafið riðið. Eg
þori hiklaust að áhyrgjast
tryggð þeirrar könu. Ef hér er
einhver, sem það nægir ekki, þá
er honuni bezt að fara. Eg
þarfnast ekki aðsloðar hans.“
Það var fremur hin greini-
lega einlægni lians og sannfær-
ing, en vald hans yfir þeim, sem
nú hafði náð tökum á þeim og
vakti tortryggni þeirra á niður-
stöðum þeim, sem þeir höfðu
komizt að, eftir að hafa borið
saman ráð sin. Öllum nema Le
Moelle. Hann gat ekki látið und-
an siga eins og þeir, og liann
gat heldur ekki tekið í sama
streng og de Méric, sem sagði,
að þeir treystu de Charette til
að taka frekari ákvarðanir í
málinu, þar sem þeir hefði bor-
ið upp við hann efasemdir sín-
ar. -—
„Vill de Charette, riddari, full-
vissa okkur um það,“ sagði Le
Moelle að lokum, „að hann
muni ekki trúa neinum fyrir
fyrirætlunum okkar, og liann
muni geyma uppdráttinn frá
Stofflet og upplýsingar þær, sem
honum fylgja, á ólvultum stað,
þar sem enginn getur fundið þau
gögn?“
„Eg svara því einu,“ svaraði
de Charelte stuttaralega, „að
lausmælgi telst elcki meðal galla
minna.“
Hinir urðu að láta sér þetta,
nægja, og var nú farið að ræða
um undirbúning brottflutnings
úr bænum, en siðan héldu þeir á
bfott til þess að vinna þau störf,
sem hverjum einum voru ætluð.
stur i skapi fór Cliarettc
til borðsalsins, þar sem
hin ógifta systir hans, sem var
tiu árum eldri en hánn, 'en þó
nijög falleg ennþá, beið hans á-
samt með liinni fögru, dökk-
hærðu Stephanie de Villestreux.
„Ef þér líkar ekki kveldverð-
urinn,“ sagði syslir hans, „þá
getur þú kennt hinni endalausu
ráðstefnu um það. Og svo telja
karlmenn það .mésta löst kon-
unnar, að hún sé málug.“
„Svo mun vera,“ sagði Char-
ette og ajidvarpaði því að hann
var að hugleiða deiluna, sem
hafði tafið í'áðstefnuna. „En við
urðum að taka mikilvæga á-
kvörðun."
Stephanie leit á hann með
meðaumkun. Það var næstum
hinn eðlilegi svipur blíðs and-
lits liennar. En hún spui'ði eins-
kis fyrri en þau voi'U sezt að
borðum.
„Hvaða mikilsverðu ákvörð-
un voi’uð þið að taka?“
„Að hverfa ó brott úr Legé.“
Bóðar konurnar lirukku við.
Frú de Villestreux leit á hann
spyrjandi undrunaraugum, en
þau voru svo djúpblá, að þau
virtust næstum því svört. En
ungfi’ú de Chai’ette vai'ð ótta-
slegin.
„Hverfa úr Legé? Erurn við
þá á undanhaldi?“
Chai’ette fitlaði hugsandi við
vinglas sitt. Hann heyrði í anda
hverig Le Moelle krafðist þess
ruddalega, að enginn fengi að
vita Um hinar raunverulegu
ætlanir þeii’ra, og hann hlýddi
þeirri kröfu, enda þótt hann
fyrirliti sjálfan sig fyrir að
beygja sig í hlýðni fyrir ábui’ði,
sem væri reistur á svivii’ðilegum
grunsemdum.
„Það má kallast það. Skyn-
semin býður okkur að gera
þetta.“
„Guði sé lof, að þú ert orðinn
skynsamixr, FranQois. Og viltu
segja mér hversu langt þessi
skynsemi mun leiða okkur?“
Hann svai’aði með þvi aðsegja
frá hálfum sannleikanum. „Inn
i lijarta Bocage-héraðsins, þar
sem við erUm óhult fyrir þeim
bláu.“
„Óhult?“ endurtók frú de
Villestreux og hlevpti brúnum.
„En að leita hælis þai’iia, cr að
játa magnleysi sitt.“
Charette brosti. „Sfundum
höi’far nxaður undan, til að geta
lekið lengra stökk.“
„Einmitt. Það fæ eg betur
skilið. En hvaða stökk hafið þið
í undii’búningi?"
Þetta var ofur eðlileg spui’-n-
ingn. En hatrið, sem revnt liafði
verið að sá í huga hans, fékk
hann til að efast um tilganginn
með henni. Hann brosti þó,
jafnframt því senx liann hristi
liöfuðið og svaraði: „Eg læt
ekki lokka mig til að tala af
mér, Stephanie.“
Hún kipraði varirnar ólund-
arlega. „Þetta er ekki fallegt.
Marie-Anne, þessi bróðir þinn
er óþarflega leyndardómsfull-
ur.“
„Hefir þú nokkurntima bekkt
mrtnn. sem vflpri nðrnviei? btmn-
irf fnrn Fpir fið bvl að 'i"1 P vfir.
burði oinp.“
„En þetta er svo ósanngjarnt!<?
GLEÐILE G JÓL!
Slippfélagið í Reykjavík.
f'l < K 1 F GLEÐILEG JÓL! Ásg. G. Gunnlaugsson <fc Co. r?
<fl $> <$> <$ ®
GLEÐILEG JÓL!
H.f. RAFMAGN.
T :----------------^
GLEÐILEG JÓL!
Carl D. Tulinius & So. hf.
^________________________,_J
GLEÐILEG JÓL!
0
II.F. HAMAR.
—ISSctf?
GLEÐILEG JÓL!
S
Kolasalan s.f.