Vísir - 24.12.1941, Qupperneq 34

34
JÓLABLAÐ VÍSIS
GLEÐILEG JÓL!
Prentmi/ndagerðin
Ohtfur ./. Himnndal.

GLEÐILEG JÓL!
ILf. Hampiðjan.
GLEÐILEGJÓL!
Mjólknrfélag Regkjavíkur.
GLEÐILEG JÓL!
S anit a s.
GLEÐILEG JÓL!
Húsgagnaverzlun
Reykjavíkur,
Vatnsstíg 3.
GLEÐILEG JÓL!
Reinh. Andersson, klæðskeri,
Laugaveg 2.
GLEÐILEG JÓL!
Rakarastofa
Sigurðar Ólafssonar.
GLEÐILEG JÓL!
Verzlnn Sigurðar Halldórssonar,
Öldugötu 29.
6
GLEÐ1LEG JÓL! GLEÐILEGRA JÓLA
0 G NÝÁRS
Húsgagnavinnustofa óskar öllum
Hjálmars Þorsteinssonar
& Co. VERZLUN G. ZOÉGA.
eitt stig, ef knötturinn fer ekki
yfir aðra linU, 30 fet frá veggn-
um, þegar liann hrekkur frá
honum. Þeir, sem leika, verða
að gæta þess, að knötturinn hæf i
alltaf innan dökkrauða ferhyrn-
ingsins og leikurinn er talinn
ganga næst íshockey, livað
hraða snertir.
Baskar eru alveg óðir í að
lcika pelote. Smásnáðum, sem
eru aðeins farnir að vappa um,
er fenginn knöttur og kennt að
ieika. Þetta er höfuðástæðan
fyrir þvi, að á næstum hverri
kirkju í Baskahéruðunum, er
slegið upp auglýsingu, þar sem
hannað er að leika upp við hina
lielgu veggi.
Þegar fiesta stendur yfir í Bay-
onne koma þangað allir meist-
ararnir. Ríflegum verðlaunum.
er heitið og sá, sem er sigursæll,
fer heim með fulla vasa fjár
Pelote er leikinn á fjóra mis-
munandi vegu: Upprunalegi
leikurinn er pebot, þar sem
fimm eru í hvoru liði og knött-
urinn er sleginn með chistera
-—- „knatttré“, sem er langt og
hogið, fléttað úr viðartágum.
Völlurinn fyrir pebot er 150
metrar á lengd. Þá er leikinn
venjulegur chistera, með tveim
mönnum i hvoru liði og á styttra
velli. Enn er leikinn pala, þar
sem notazt er við knatttré, sem
er í lögun eins og „ping-pong“
knatttré. Þar er notazt við léttan
knött. Loks er pelote á main
nue, leikinn með berum hönd-
um og þungum knetti.
Það er svo ótrúlegt, hvað
hendur þeirra manna verða
stórar, sem leika pelote á main
nue, að menn verða að sjá þær
tilað trúa þvi. Eg reyndi að leika
þetta — einu sinni og aðeins
einu sinni — og gat ekki skrifað
einn staf í heila viku á eftir!
Leikandinn slær knöttinn með
lófanum, eins fast og mögulegt
er, og það er ekki óvenjulegl að
sjá knöltinn þjóta frá hendinni,
fl|m slær hann, með eimleslar-
hraða.
Hvellurinn, þegar knötturinn
skcllur á steinveggnum, og
dynkurinn, er hann lendir á
vöðvamildum lófanum, koma
lýðnum i svo mikinn æsing, að
það gengur vitfirringu næst.
Svitinnbókstaflegahogar af leik-
endunum og það kemur oft fyr-
ir, að eiiM eða fleiri falla í ó-
megin eftir harðan leik. En það
er einmitt það, sem veitir á-
horfendum einna mesta ánægju.
Þeir geta ekki allskostar dulið
grimmdarvottinn, sem leynist
undir vingjarnlegu daglegu við-
móti þeirra Baskanna.