Vísir - 24.12.1941, Qupperneq 65

JÓLABLAÐ VÍSIS
65
K VENFÓLKIÐ OG JÓLIN
■ ■■■■■,—* - I - ■» ■ 1— ■ ■■■■■■ — I ■
E]rtn liæf til hjúkraiiarstarfa?
Þegar ungar stúlkur hugsa
sér að gera lijúkrun að æfistarfi
sínu, sjá þær venjulega fyrir sér
myndina af Florence Nightin-
gale — engli miskunnseminnar
— og hugsa aðeins um æfintýra-
ljómann, sem íeikur um starf
hennar og nafn, en ekki um blá-
kaldan veruleikann. Þá er og
tími til þess kominn, að varpa
fyrir horð liugmyndum þeim,
sem kvikmyndirnar gefa okkur
um þetla milda líknarstarf. Það
dettur engum í hug að neita því,
að það er nauðsynlegt að geta
látið sig dreyma hlutina öðru
.vísi en þeir eru i raun og veru,
og reyna að létta þannig af sér
áhyggjum stund og stund. Við
gerum okkur glæsta mynd af
manninum, sem við kjósum
okkur fyrir lífsförunaut, og í
draumum okkar gelum við i-
myndað okknr að störfin, t. d.
hjújkrunarstörf, sé öll öimui',
en þau eru i raun og veru. Og
ef svo einn dagdraumurinn
svíkur, þá eignumst við bara
annan, þvi að án þeirra getum
við ekki verið.
Það er óþarfi að fegra eða
gylla hjúkrunarstarfið í augum
almennings, það er starf, sem
mælir með sér sjálft, heldur
ímyndunaraflinu vakandi og
veitir innilega ánægjuyfir því,að
geta liðsinnt þeim, sem hjálpar
og umönnunar þurfa. Góð
hjúkrunarkona þarf aldrei að
vera atvinnulaus, og starf henn-
ar er hvorki tilbreytingarlaust
né leiðinlegt. Hjúkrunarkonan
verður að vita hvað hún vill og
vera gædd mildu þreki, því að
oft verður liún að horfast í augu
við þjáningar og dauða. En hún
verður lika að vera þolinmóð og
liafa fullan skilning á kvíða og
hugarstríði sjúklinganna. Eng-
in stúlka ætti að talca að sér
lijúkrunarstarf, án þess að hafa
gert upp með sjálfri sér, hvort
hún búi yfir nægilegri góðvild
til annarra, hafi nægan skiln-
ing á kjörurn sjúklinga og ó-
svikna löngun til þess að láta
sem hezt af sér leiða í starfi
sínu og lífi.
Hefirðu
falleg:!
gföugulagr?
Það eru fæstar okkar, seni
lnigsa nokkuð um það, hvernig
þær bera sig á göngu. Þær
ímynda sér líklega að göngulag
hvers eins sé meðfætt og óum-
flýjanlegt eins og eldrautt hár,
freknur og stórir fætur. Verið
getur að þær líti við og við í
búðargluggana, þegar þær
ganga framhjá þeim og rétti
þá úr sér í bili, en af þvi
verða því miður engin varanleg
áhrif, því að viðkomandi finnst
venjulega ekkert við útlitið að
gthuga. En það er hægt að
ganga fallega og beint á eins
margvíslegan hátt og mann-
fólkið er mismunandi og þær
sem eru svo lieppnar að liafa
fallegt göngulag, vekja ætíð
mikla athygli.
Allir geta haft fallegt göngu-
lag ef þeir bara geta komið
auga á galla sína og bætt úr
þeim.
Sumt fólk hlykkjast einhvern
veginn öfram — dregur fæturna
á eftir sér og rekur upp lcrypp-
una. Aðrir hoppa áfram, eins og
kengúrú, sem kemur úr poka
móður sinnar og stígur á g'ras
í fyrsta sinn. Hvorugt er fagurt,
og þólt sú eða sá, sem þannig
gengur, hafi gott útlit og fínleg-
an vöxt, þá hverfur það að
noklcuru leyti, þegar göngulag
og hreyfingar eru álappalegar.
Maður á að halda líkamanum
beinum og bera fæturna þann-
ig, að ekki sé eins og þeir séu
reknir niður án allrar umhugs-
unar um það, hvar stigið sé, og
reyna að liafa samræmi í hreyf-
ingunum, án þess þó að vera
tilgerðarlegur og ófrjálsmann-
legur. — Ef halda á áfram með
að likja okkur inanneskjunum
við dýrin blessuð, hefi eg mesta
löngun til að benda á páfuglinn,
sem er allra dýra virðulegastur
-og spigsporar um eins og liann
sé einvaldur á jörðinni. Við er-
um nöttúrlega fljótari i förum,
en við höfum líklega meira að
gera og hugsa en páfuglinn.
Á hinum daglegu gönguferð-
um ættum við að æfa okkur í
því, að ganga fallega, muna eftir
því, að stíga léttilega og með
yndisþokka til jarðar og livorki
innskeif eða útskeif (sizt inn-
skeif) en stíga fótunum beint
fram á við — vera bein í bak-
inu og dingla ekki handleggj-
unum eða hinum „óæðri enda“
vorum. Til að byrja með er
nauðsynlegt að hafa hugann
fastan við þetta, en siðar meir
verður það auðveldara — öll
byrjun er erfið, en ef samvizku-
samlega er farið í þetta, kemst
fallegt göngulag upp í vana,
eins og flest annað. Búðar-
gluggarnir eru góð stoð, ef
mann langar til þess að athuga
árangurinn. — Þær stúlkur
sem hafa það fyrir atvinnu, að
sýna viðskiptavinlun tízkuhús-
anna fatnað, verða að æfa sig ó
þvi timunum saman, að ganga
fram og aftur um gólfiðmeðbók
á höfðinu. Meðan bókin tollir á
hvirflinum er allt eins og það á
að vera, en þegar hún dettur á
gólfið, eins og oft vill verða i
byrjun, þá er það áminning um
að ennþá þurfi mikla æfingu.
Þér ættuð að reyna þetta, þó að
ekki væri til annars en þess að
vita hvernig þér eigið að ganga
beinar. —- Þá er líka ágætt að
standa með bakið upp við vegg
og láta hnakkann, „botninn“ og
fótleggina nema við vegginn.
Og þegar þér svo eruð vissar um
„stöðu likamans“, er Um að
gera að muna hana og hegða sér
þar eftir.
Það má heldur ekki gleyma
Cohen,
WooIIen Merchant,
169 LORD STREET,
FLEETWOOD, ENGLAND,
óskar öllum vinum sínum og við-
skiptamönnum gleðilegra jóla og
góðs nýárs.
íslendingum er gefinn sérstakur
10% afsláttur af öllurn kaupitm í
janúar n. k.
Wíss Cohen Son
n