Vísir - 24.12.1942, Blaðsíða 43

JÖLABLAÐ VlSIS
43
tíma kom, liún aldrei upp um
það, að liún skildi mál þeirra.
Hún gætti þess vandlega, að
skilja aldrei neina skipun, sem
kölluð væri til liennar, og að
lokum hættu íbúar liússins að
taka eftir henni og töluðu eins
og hún væri hvergi nærri.
Þegar svo var komið, fór hún
að fá alla mögulega vitneskju
um þá, hvar menn þeirra
dveldu, hversu margir þeir væri,
hvernig bardagar gengi norð-
Ur í landi og hversu marga menn
myndi þurfa að senda til lið-
veizlu við l>á, er þar berðust,
hvaða tegundir skotfæra átti að
flytja til borgarinnar til geymslu
og hvar ætti að geyma þau.
Um nætur fór hún á fund
Tung Li og sagði honum frá
öllu, sem hún hafði orðið á-
skynja. „Látum þá eta og
drekka í nokkra daga ennþá,
svo að þeir verði værukærari og
blauðari“, sagði hún við hann,
þegar liann vildi ólmur fara að
leggja til atlögu. „Eftir nokkra
daga verður helmingur liðsins
sendur norður í land. Þegar sá
dagur kemur, verður aðeins lítið
setulið eftir í borginni, en mikið
af skotfærum á þeim stöðum,
þar sem eg hefi sagt þér.' Á-
hlaup okkar verður auðvelt og
með .fí^lllbyssunum, rifflunum
og skotfærunum, sem við náum
þarna á vald okkar, getum við
veitt þeim eftirför, sem hafa
verið sendir norður á bóginn.
Þú skalt búa menn þína undir
þann dag.“
Tung Li lilýddi henni í þessu
eins og öllu öðru. Hann gerði
menn sína að vel þjálfuðum
og heilsteyptum skæruflokki, og
þeir kenndu sig við fljótið, sem
rann fram lijá borginni —
Svartafljót. Eitt kveldið gengu
nokkrir þeirra á fund liennar
og báru upp við hana ósk þeirra
alla.
„Við viljum mega kalla þig
móður okkar“, sögðu þeir, „því
að þú hefir orðfö okkulr tUÍ
gæfu.“
f
peir voru allir þeirrar skoð-
unar, að hún væri einskon-
ar álfamær, en hún vissi það
ekki, þvi að hún var alltaf svo
hógvær og lítillát. En það hi’ærði
hjarta hennar, hversu barnaleg-
ir þeir voru.
„Eg er hreykin af að mega
kalla ykkm’ sonu mina“, svaraði
hún.
. £ftir betta för húa að hjálpa
þeínii á annan hátt. Hun gerðí
við fatagarma þeirra, er þeir
rifnuðu, með sömu vandvirkni
og hún hafði bróderað fugla,
fiðrildi og blóm áður fyrr, JSf
einhver þeirra raeiddist, þá
liremsaði hún og bjó um, sár
þeirra. Hún var vel að sér á
þessu sviði, þvi að liún liafði
einu sinni keypt margar stórar
bækur um læknisfræði á er-
lendu máli. Þjónn erlends lækn-
is í annari borg hafði stolið þeim
frá húsbónda sínum til að afla
sér peninga, og eftir að liann
liafði selt þær höfðu þær gengið
manna á milli, unz liún sá þær.
Henni kom nú til hugar, að rétt
væri af henni að hafa þessar
bækur hjá sér, því að næstu daga
mátti búast við þvi, að margir
menn særðust. Á liverjum degi
eftir þetta fól liún eina bók
undir fötum, sinum, er liún fór
út úr húsinu og geymdL þær
í bóndabænum.
.... „Við erurn nú reiðubún-
ir til að láta til skarar skríða
og taka borgina aftur“, sagði
Tung Li við hana eitt kveldið.
„En hvernig eigum við að vita,
hvaða dagur er hinn rétti, þeg-
ar heppnin mun verða með
okkur, ef þú segir oklair það
ekki?“
„Tve«- þriðju hlutar fjand-
mannanna fara um nóttina, þeg-
ar tungl verður fullt“, svaraði
hún. „Eg veit ekki enn, hvor
hinna tveggja næstu daga er
hinn rétti, en það fer eftir fram-
kvæmd ráðagerðar, sem eg hefi
í huga.“
„Haltu þeirri ráðagerð
leyndri“, sagði hann skjólt, eins
og hann óttaðist að liún gæti
farið út um þúfur, ef hún segði
einhverjum frá henni.
Það var eins og guðirnir hefði
látið hann segja þetla.
„Eg mun gera það“, svaraði
liún pg liafði enga liugmynd
um ótta hans.
|-J ún mundi neínilega allt i
einu eftir því, hvar maður
hennar hafði jafnan geymt vín-
föng sín. Honum þótti þau mjög
Ijúffeng, en þau skemmdust
fljótt, unz hún fann aðfei-ð til
að geyma þau i gömlum brunni
rétt hjá garðinum þeirra. Hún
hafði látið smíða stiga ofan í
hann, híllur meðfram veggjura
hans og rammlegan hlera yfir
brunnopið.
Hún fór nú til brunnsins einu
sinni, þegar henni gafst timi
til þess. Vafningsviður var bú-
inn að búa um sig utan um hler-
ann, svo að hún gat ekki opnað
hann hjálparlaust. En það tákn-
aði bara, áð enginn hefði fundið
benna gamla íeiust&ð. Húxt fór
þvi aftur inn i húsið, g&kk tál
höfuðsmannsins og benti hon-
um að koma með sér út fyrir
húsið. Hann lét eftir hennl, eins
og allir aðrir voru vanir að gera
þarna i húsiniþ en þegar hún

Höfiuu fyrirliggjandi :
FISKILÍNUR
ÖNGULTAUMA
ÖNGLA
LÓÐABELGI
BAMBUSSTENGUR o. fl.
Veiöarfærasrcrö í§land§
REYKJAVÍK.
Símnefni: Veiðarfæragerðin.
Sími: 3306.
kjooooowsoooooooooooooooooí
S? ^
GLEÐILEG JÓL! §
Verzlim H. Toft,.
Skólavörðustíg 5.
XSOÍSOOOOÍÍOOOOOOOOÍÍOOOOÍÍOOS
■GLEÐILEG JÓL!
Verksmiðjan Fönix.
GLEÐILEG JÓL!
Verzl. Drífandi.
GLEÐILEG JÖL!
Verzlunin Snót.