Vísir - 24.12.1942, Blaðsíða 35

JÓLABLAÐ VÍSIS
35
verða þau yfir þvi, að þú getur
ekki verið heima.“
„Eg veit það, Ted. Og mér
þykh það ekki skemmtilegt
heldur. En þetta megum við
læknarnir hafa, — og það er
ekki um þáð að fást. Það er
líka ekki svo lítil ánægja í þvi
fólgin, ef maður getur hjai’gað
niannslífi — á jólanótt! En
reyndu nú að vera kátur í kvöld,
Ted — þú ert alltaf svo skratti
daufur í vetur og í dag ertu eins
og agúrka, sem legið hefir ár-
langt i ediki. Það stendur wisky-
flaska á borðinu í lyfjakomp-
unni. Fékk hana i morgun frá
Sigló. Eg var húinn að lyfta
tappanum. Fáðu þér einn — eða
tvo — ekki meira — þú hefir
gott af því, — þó að þú sért nú
víst í bindindi“, bætti hann við
brosandi.
„Ætl’ ekki það, kvað Púlli“,
tautaði eg, og strauk hendinni
um munninn.
Bóndinn kom með Jarp og
rétti mér tauminn. Það var eins
og Jarpur væri hissa á þessu.
Hann lioi’fði á okkur Bjarna á
víxl, sínum fallegu og greindar-
legu augum, —- eins og liann '
væri að reyna að reikna út,
hvað væri nú í bígerð. Þegar eg
lagði tauminn Upp á makkann
á honum leit hann til mdn horn-
auga, og var eins og glellnis-
glampi i augunum — sem eg
þýddi: „Eg skal velgja þér,
vertu viss!“
Kvaddi eg nú Bjarna lækni
og hónda og hljóp á bak. Yar
Jarpur ókyrr á meðan og ólm-
ur strax þegar á bak var komið,
svo að eg mátti hafa mig allan
við, að hann rifi ekki af mér
ráðiii. En nú var dimt, eins og
áður er sagt, og eg litt kunnug-
ur þarna, eða þangað til út á
aðalveginn kæmi. Þangað var
nokkur spölur.
Þó að fjörofsinn væri mikill
i Jarp, þá urðum við brátt á eitt
sáttir, því að yfirleitt fór vel á
með okkur. Eg vildi ekki fara
mjög hratt yfir, meðan eg var á
veginum, þvi liann var ekki góð-
ur, þó að liann væri har£ur. Og
ekki mundi eg livar við höfðum
farið af ánni, svo að eg vildi ekki
eiga undh’ því, að fara ísana,
fyrr en út á Vatn kæmi. En eg
vissi að það var traust og hvergi
vök.
En nú var að gera fjúk. Við
höfðum litið gefið því gaum
á leiðinni frameftir, að þá var
farið að hvessa nokkuð. En
vindurinn var þá í bakið. En.nú
fékk eg að kenna á Norðra, því
að hann púaði helköldum gust-
inum beint í andlit mér, og
hreytti úr sér hraglanda, sem æ
ágerðist. Jarpur var langstígur
•f
á brokkínu, en mjúkur eins og
spánýr Buick-bill. Skilaði hon-
um vel áfram, — og áður en
mig varði vorum við komnir á
móts við Kvíabekk. Ekki hefði
eg þó vitað nákvæmlega hve
langl eg var kominn ef ekki
hefði verið hringt klukkunni i
gömlu kirkjunni, rétt í því að eg
reið framlijá. Mér varð hálf
hverft við og Jarpur lagði koll-
húfur. En hverft varð mér við
hringinguna vegna þess, að eg
vissi, að á Kviabekk átti ekki
að messa þetta kvöld. Þar er
nú sjaldan messað. En Rögn-
valdi gamla mun hafa þótt það
hlýða, að hringja hátíðina i garð,
engu að síður. Eg vissi þá lika,
að klukkan myndi vera sex og
jólin voru að byrja.---------
— Og elsku litli drengurinn
lieima — og gömlu hjónin. —
— Góði Guð, vertu hjá þeim
og gleð þú þau um Jólin!-------
Eg vaknaði af hugsunum
mínum við það, að Jarpur linaut
og eg var rétt kominn fram af
honum. Vegurinn var þarna svo
grýttur og leiðinlegur i alla
staði. Þetta fór betur en á liorfð-
ist. Og mér datt í liug, að mér
væri betra að gæta mín.
Norði’i var að verða grimm-
ur. Hann jók hriðina, svo að
jörð var á skammri stundu al-
hvit. Var nú ógerningur að horfa
fram á veg nema „á skakk“ —
en Jarpur rataði. Og nú varð
mýkra undir fæti, svo að eg lof-
aði honum að lilaupa, enda var
eg kunnugri staðháttum eftir
því sem utar dró í sveitina.
Eg stöðvaði Jarp í lilaðinu á
Þóroddsstöðum, en þaðan er
skammt til valnsendans fremri.
Ekki fór eg af baki, en knúði
dyrnar með svipuskaftinu.
Þarna var kunningjafólk mitt
og vildi eg bjóða því gleðileg
jól. Þórður bóndi kom til dyra
og ætlaði elcki að þekkja okkur
Jarp, því að við vorum orðnir
talsvert fannbarðir. Hann vildi
hafa mig af baki og gefa mér
hressingu, en eg sagðist vera að
flýta mér. Húsfreyja kom nú
líka til dyra og skiftumst við á
Jólaóskum af vinsemd og liélt
eg svo leiðar minnar.
Hríðin var að verða glórulaus,
sem kallað er, en eg kveið engu.
Þarna var ekki liægt að villast,
enda sagði Norðri til um stefn-
una. Samt þótti mér vænt um,
þegar út á valnið kom, og Jarp-
ur hafði ekki fyrr stígið fæti á
ísinn, en liann reif af mér taum-
ana. Eg lét það gott heita, —
lagðist fram á makkann, rak
kollinn i kólguna og lét Jarp
ráða. Og honum líkaði þetta
vel. Hann var ekki nema fá-
einar minútur að fara vatnið á
■ ■ ■ £
GLEÐILEG JÓL! u GLEÐILEG JÓL!
■ ■ Verzl. Havana. ■
■ ■ Verzlunin Vegur.
■ 1
«>OÍ ÍOOOÍ« iílOOOtiOOtH iööOílt iöC
GLEÐILEG JÓL!
Gunnlaugsbúð,
Freyjugötu 15.
uööt iööööööööö tiööööööööötiöc
;
GLEÐIIÆG JÓL!
Tóbaksverzlunin
London.
GLEÐILEG JÓL!
Kolaverzlun
Guðna & Einars.
GLEÐILEG JÓL!
Guðm. Þorsteinsson,
Bankastr. 12.
GLEÐILEG JÓL!
Nordals-íshús.
GLEÐILEG JÓLl
Kjöt & Fiskur.
GLEÐILEG JÓL!
Verzlunin Varmá.
XSÖÖOOOÖÖOÖÖOÖÖÖÖÖÖÖOÖOOOÖ!
2 8
GLEÐIIÆG JÓL!
Húsgagnaverzlun
Friðriks Þorsteinssonar.
KSÖÍ Xiöööt SCOÖÖÖOÖÖt iööööt XSO<
GLEÐILEG JÓL!
Litla bilstöðin.
GLEÐILEG JÓL!
■ Skóbúð Reykjavíkur.
"■■■■■■■■■■■■■■■■