Vísir - 24.12.1942, Blaðsíða 56

56
Slippfélagið í Reykjavík h. f.
Símar 2309 — 2909 — 3009
Símnefni: Slippen
Hreinsum — málum — framkvæmum
aðgeröir á stœrri og minni skipum.
FLJÓT OG GÓÐ VINNA.
Leitiö tilboða hjá oss - áður en þér
farið annað.
Takið eftir!
Kanpnienn! og: kanpféiög:!
Við framleiðum allskonar fatnað, svo sem:
FRAKKA (dömu oj? herra)
FERÐABLÚSSUR
SKRIÐFÖT
VATTTEPPI
KERRUPOKA
TJÖLD
PEYSUR á dömur og herra.
Einnig dömukápur á lager
og eftir máli. ---
Allt fyrsta floikks vörur
og samkeppnisfært verð.
Sportvörur h.f.
Nönnugötu 8. - Sími 3931.
og snæddi jólamat, ógurlega
rödd úti fyrir glugganum skipa
því að líta út.
Gerði fólkið það og sá þá
Guðmar riddara ríðandi á
svörtum hesti fyrir framan
gluggann. En allt í einu sá fólk-
ið hestinn taka snöggt viðbragð
og stökkva hátt til lofts. Sá það
livar Guðmar Mánason féll af
hestinum og skall á jörð niður.
Kom um leið sprunga i jörðina,
livai’f riddarinn niður í liana,
gaus reykur upp úr lienni, en
lokaðist síðan.
Frá þeirri stundu liefir ekk-
ert til Guðmars riddara Mána-
sonar spurzt. Fannst öllum
iiann hafa fengið makleg mála-
gjöld.
'Jó.dú.sv&LnaJi
Börnin góð!
Þið kunnið eflaust þuluna
um jólasveinana, einn og átta,
sem ofan komu af fjöllunum.
Vísir náði af liendingu í tvo
þeirra og iiafði tal af þeim.
Báðir voru þeir skeggjaðir og
gamlir, en góðlegir karlar og
báru kynstrin öll af allskonar
glingri og jólapökkum, sem
þeir sögðust ætla að úthýta með-
al góðu barnanna.
Annar jólasveinninn var al-
veg að gefast upp, polcinn var
svo þungur, sem jóiaböggiarnir
voru i. En hann kvaðst mundu
verða að fiýta sér til að ná í
tæka tíð. Það er karlfauskurinn
hér að ofan. — Þið sjá-
ið iivað liann er þreytulegur.
En hinn var næstum orðinn of
seinn, enda sjáið þið hvað hann
flýtir.sér. Hann fer í loftköstum
niður ldíðamar, hann er klædd-
ur dröfnóttri peyeu, í köflóttum
buxum og í rauðröndóttum
sokkum. Svoleiðis eiga jóla-
sveinar að vera klæddir, og svo
eiga þeir að vera með rauða
skottliúfu á liöfðinu.
Þessi jólasveinn lenti í kaf-
aldsdrifu á heiðinni niður fjöll-
in og þess vegna spennti hann
út regnhlífina til þess að ekki
fennti á alla fallegu jólahöggl-
ana sem iiann liafði meðferðis.
Þeir kváðust báðir mundu
reyna að koma til barnanna á
aðfangadagslcvöld — þ. e. a. s.
til góðu barnanna — en þeir
sögðust samt ætla að biðja Jóla-
blað Vísis að óska öllum börn-
um á landinu gleðilegi’a jóla og
farsæls nýs árs fyrir þeirra
hönd.
cCítil stáHcct
Þessa faliegu mynd hefir Jón
Engilberts listmiálari teiknað.
Ilún er af einhverri lítilli fall-
egri stúlku sem listamanninum
þykir vænt um, senniiega dótt-
iir hans.
Svona góð og falleg — eins
og þessi stúlka — eiga öli börn
að vera á jólunum. Þá geta l>au
verið viss um að góðu jólasvein-
arnir koma ineð eitthvað fallegt
handa þeim í poka sínum. —-
N