Vísir - 24.12.1942, Blaðsíða 60

6ö
JÓLABLAÐ VÍSIS
Kontrakt-Bridge
Eítir Kristínu Norðmann
Eg mætti kunningja rninum
á götunni um daginn. Hann
staldraði við og sagði:
„Þú hefir náttúrlega heyrt
hvemig fór fyrir okkur hjónun-
um í keppninni í Bridgefélag-
inu síðast. Hefirðu ekki heyrt
það ? Þá verðurðu að koma með
mér lieim og eg ætla að sýna
þér spilin, sem við fengum og
láta þig sjá, hvað konan mín,
elskan sú arna, stóð sig vel. Eg
kalla hana reyndar ekki alltaf
elskuna mína, þegar við erum
að spila. Það liggur nú stundum
við, að eg kalli hana annað þá.
En eins og þú veizt. Áður fyrr
hafði eg það fyrir sið að spila
aldrei við kvenfólk, en konan
mín hefir tekið svo miklum
framförum í spilum, að mig er
hara stundum farið að langa til
að spila við hana. Jæja og einn
góðan veðurdag um daginn,
bauð eg henni að spila með mér
í lceppninni í Bridge-félagi' *
Eg held að hún hafi haldið é
eg væri orðinn eitthvað I iað
ur. Mér sýndist henni itói
bregða og hún roðnaði or
aði til skiptis.
En sem sagt. Það varð úr að
við tókum þátt í keppninni og
urðum nr. 2, enda var hún að
lesa einhverja „Gold Book“ í
heila viku á undan.
Við byrjuðum að spila við
tvo af okkar snjöllustu spila-
mönnum, og sjáðu nú bara
þessi tvenn spil.
Svona er það fyrra:
A 8
V 4
♦ Ás-K-G-9-5-4-3-2
* 9-6-2
6 9-7-4
V Ás-G-10-9-8-3
♦ 6
A K-6-5-3-2
V K-5-2
♦ 7
* 7-S-4-3
A Ás-D-G-10
V D-7-6
♦ D-10-8
* K-G-10
* Ás-D-8
N
V A
S
Norður og Suður voru í hættu, en Austur og vestur utan.
Sagnirnar voru þannig:
Norður: Austur:
1 hjarta 1 spaði
2 hjörtu pass
pass pass
Konan mín sat Vestur, en eg
austur. Eg vil taka það fram, að
eg spila eltki alltaf alveg eftir
spilareglunum, þegar eg spila
við konuna mina, og eg sagði
henni óður en við byrjuðum að
spila í kepninni, að þó að eg
leyfði mér stundum að segja á
vond spil í vörninni, mætti hún
alls ekld hætta sér út í það.
Jæja, eg sagði nú einn spaða,
en konan mín hafði þarna ás,
kóng og gosa, áttundu i tígli,
brosti bara blitt og sagði pass.
Þegar Suður sagði grandið, var
hann alveg óhræddur við spað-
ann, nú og við höfðum ekki
sagt tígul og auk þess hafði
Suður drottningu og tíu þriðju
í tigli.
Konan mín spilaði út spaða-
áttunni, eg lét tvistinn, en Suð-
ur tók með tiunni. I Vesturs
sporum hefðu líklega allflestir
spilað út tígli, en konan mín
ber fyllsta traust til mín í spil-
Suður: Vestur:
doblar pass
3 grönd pass
um. Og þegar eg hefi sagt lit,
veit hún að eg ætlast til, að hún
spili út i þeim lit. Hún þorði
ekki annað.
Sem sagt! Eg lét spaðatvist-
inn í fyrsta slag. Suður spilaði
því næst hjartadrottningu, en
eg fékk slag á kónginn minn.
Nú var einasta vonin að spila
tígli, ef ske kynni, að konan mín
ætti eitthvað þar, eg spilaði þvi
tigulsjöinu.
Þú hefðir átt að sjó framan i
Norður og Suður á meðan að
konan mín rjóð og ljómandi af
ánægju spilaði tigli, tigli, enda-
lausum tigli. Norður og Suður
töpuðu fimm slögum í hættu!
Það var dauðaþögn. Að lokum
fékk Suður málið, snéri sér að
konunni minni og sagði:
„Þér voruð með ás, kóng og
gosa, áttundu í tígli og einspil í
spaða?“
„Já. Tíglamir voru vist átta,“
svaraði hún ofur sakleysislega.