Vísir - 24.12.1942, Blaðsíða 51

61
JÓLABLAÐ VISIS
it„ „■■■ — , ■ ■
Yfir fatnajöknl
þveran.
að fara á skíðum yfir Vatnajök-
ul og við sjálfir. Ekki þar fyr-
ir, að mönnum litist ekki
sæmilega á leiðangursmennina,
— en þetta uppátæki, að ætla sér
að ferðast á skíðum yfir Vatna-
jökul, eins og það væri ekki
hægt að finna einhvern heppi-
legrí og hættuminni stað til að
ferðast um i sumarleyfinu ? Það
er von að mönnum sé lítið um
Vatnajökul gefið; hann hefir
löngum verið erfiður þeim, sem
hafa gerzt svo djarfir að heim-
sækja hann, veðrasamur með
afbrigðum og stærðin og fjar-
lægðirnar svo miklar, að hann
er heimur fyrir sig. Sagnir eru
til um Norðlendinga, sem fóru
yfir jökulinn austanverðan á
ieið sinni til sjóróðra í Suður-
sveit, og eins um að samgöngur
hafi verið milli Möðrudals á
Fjöllum og Slcaftafells í öræf-
um, en trúlegt er að jökullinn
hafi verið minni í þá daga. Á
siðari árum hafa það einkum
verið vísindamenn, sem lagt
liafa leið sína um Vatnajökul,
og eru mönnum í minni leið-
angrar þeir, sem farnir voru í
sambandi við gosin í Grims-
vötnum og Sænsk-íslenzki leið-
angurinn. Minna hefir verið um
skemmtifer'ðir, þó gengu 3 ungir
Hornfirðingar, árið 1926, norð-
ur Vatnajökul austanverðan, til
Kverkfjalla og Dyngjujökuls og
áþekka leið til baka.
— Og nú vorum við þarna
fjórir saman, ósköp venjulegir
og langt frá þvi að vera vísinda-
legii', í þann veginn að leggja
upp í ferð yfir Vatnajökul þver-
an, á skíðum. Við höfðum haft
tal af Steinþóri Sigurðssyni
magister, þegar við vorum að
undirbúa ferðalagið og fengið
hjá honum ýmsar upplýsingar.
Um það leyti var liann, ásamt
Einari B. Pálssyni, verkfræð-
ingi, einnig að undirbúa Vatna-
jökulsferð.
Brúarjökull er svo til
sprungulaus og hindranir engar.
Uppganga er því mjög auðveld
þarna. Eftir tveggja tíma göngn
spenntum við á okkur sldðin;
þá vorum við komnir á nýfall-
inn snjó, mjög blautan að visu.
Vatnið seytlaði niður jökulinn
og viða máttum við krækja fyr-
ir smá krapatjarnix. Færið
dag). Nú höfðum við faríð um skánaði óðum og sóttist ferðin
750 km. leið frá Reykjavik og vel. Við tókum stefnu á Esju-
vorum komnir að óskalandinu. fjöll, þó engin fjöll væru sýni-
Það skal fúslega játað, að leg handan við jökulbunguna,
það voru ekki allir, sem höfðu — við gengum eftir áttavita.
eins mikla trú á þessu fyrirtæki, Eftir 30—40 km. göngu eigum
Á hverju heimili
þar sem hreinlætis er gætt i hvívetna, notar hús-
móðirin ávallt þær hreinlætisvörur, er létta hús-
verkín, spara útgjöldin og setja „glansinn“ á
heimilið, en það eru:
MANSION gólfbón.
MIN húsgagnaáburður.
CHERRY BLOSSOM skóáburður.
BRASSO fægilögur
SILVO silfurfægilögur.
WINDOLENE glerfægilögur.
HARPICE W. C. lögur.
RECKITT’S þvottablámi.
Fæst nú í hverri búð.
Eftir veturinn
kemur sumarið...
Hafið þér athugað, að ef stríðið heldur
áfram næsta sumar, getið þér ekki ferð-
ast til útlanda í sumarleyfinu.
En enginn þarf að vera í vandræðum
* samt, nóg er til af fögrum stöðurn hér á
Iandi og strandferðaskipin flytja yður
á allar helztu hafnirnar kringum allt land.
Munið hinar hentugu ferðir strandferða-
skipanna vetur og sumar.
Skipaútgerð ríkisins.
Framh. af bls. 16.
tók á sprett. Eftir hálftíma
hlaup var bilið milli okkar og
hestanna orðið ískyggilega mik-
ið. Þetta virtist ætla að enda
með skelfingu, því það var elcki
sýnilegt annað, en hestarnir
færu alla leið lil byggða. Við
linntum á sprettmum og tók-
um að íhuga ástandið, en þá
heyrðum við jódyn. Þar var þá
kominn Jón bóndi á þeim jarpa,
sem hafði sloppið úr greipum
okkar stuttu áður. Jón hafði orð-
ið eftir og náð honum, þó á ber-
svæði væri og hesturinn Ijón-
styggur og þeysti á eftir
Skjónu og félögum liennar, og
er skemmst frá að segja,að eftir
3’ tima var Jón kominn með
alla hestana upp undir jökul aft-
ur. Seigur karl Jón. Þeir félagar
lögðu siðan af stað til byggða
og munu hafa íarið greitt, þvi
þeir voru 12 tima til Möðru-
dals.
Um svefn var ekki að ræða
úr því sem komið var. Upphaf-
lega höfðum við mat til hálfs
mánaðar, gerðum við það til
öryggis, ef veður yrðu óhagstæð
og við þessvegna næðum ekki til
byggða á tilsettum tima. Núna
þótti sjálfsagt að skilja eftir
þyngsta og óhentugasta matinn,
þarna i Kverkárnesi; veðurútlit-
ið var okkur Á vil. Þegar við
höfðum raðað farangrinum i
bakpokana, sem voru 38—40
kg. að þyngd hver með skiðum,
lögðum við af stað upþ að Brú-
arjökli. Þá var kl, 2 e h íföstu-