Vísir - 24.12.1942, Blaðsíða 49

JÓLABL^P VtSJS
49
honum? sagði Hrafn bliðlega
við litlu stúlkuna.
— Já, já, sagði telpan áfjáð.
Þegar búið var að leysa upp
þennan litla pakka, kom í ljós
lítið gullið men, sem hægt vár
að opna. Hrafn opnaði það, og í
þvi voru þá tvær litlar myndir.
— Hann sýndi lienni þær. —
Myndirnar voru af litlum dökk-
hærðum dreng í matrósafötum
og lítilli ljóshærðri telpu. Og
ef hún hefði verið nokkrum ár-
um eldri, hefði hún ef til vill
veitt því athygli, að myndin af
litlu telpunni svipaði mjög til
hennar sjálfrar.
Hrafn lokaði meninu aftur
og fékk litlu telpunni það
um leið og hann klappaði á
kollinn á henni og sagði, að
jólasveinninn hefði sagt, að
hún mætti aldrei týna þessu
meni. — Það ætti að vera henni
minjagripur sem hún mætti
aldrei farga né glata.
Löngu eftir að káetuhurðin
hafði lokast eftir litlu stúlk-
unni, stóð Hrafn í sömu spor-
um og starði hugsandi út um
kýraugað, sem úthafsöldurnar
skullu á jafnt og þétt.
★
|-J RAFN og ungfrú Reynards
stóðu frammi á skipinu
og ræddu saman. Ungfrú Reyn-
arxls var glaðlynd og hlátur-
mild kona og hlátur hennar
hljómaði tær og friskur út i
næturhúmið.
Þau tóku hvorug eftir kon-
unni, sem kom í þessu upp á
þilfarið. Það var Sigrún — eða
frú Johansen eins og hún var
nefnd daglega. Hún hikaði and-
artak, líkt og hún væri að ráða
það við sig, livort hún ætti að
ganga til þeirra eða ekki. Að
því búnu gekk hún aftur eftir
skipinu og staðnæmdist við
borðstokkinn, þar sem skugga
bar á og ekki sást til þeirra.
Hún stóð þarna þögul, há og
grönn, og starði út í nóttina.
Hún bar hægri hendina upp að
brjósti sér og kreppti hendina
utan um litinn hlut. Það var
menið — með myndunum
tveimur — sem Hrafn hafði
gefið litlu dóttur hennar. Barn-
ið hafði sofnað með það í
krepptum lófanum, er hún
svæfði það, og hún hafði leyst
það úr hendi þess sofandi.
Þegar hún tók það í hönd sér,
eftir öll þessi ár, virti það fyrir
sór =— og myndimar tvær —
og miuntist kveldsius, þegar
hún hafði gefið Hi:afní það sem
minjagrip um ást hennar og
tryggð, báru tilfinningarnar
hana ofurliði. Og hún minntist
alls þess liðna. — Minningarnar
runnu fram í huga hennar hver
eftir aðra — ein* og lifandi
myndir. — Tilfinningar, sem
voru henni ofurefli og hún hafði
reynt að kveða niður, brutust
nú fram með ofurmagni. Þær
voru sem fjarlægur ómur, —
bergmál frá löngu liðnum ham-
ingjudögum.
*
Sigrún stóð einmana út við
borðstokkinn og grét hljóðlega
í húmi næturinnar.
Jólah ugleiðing
Framhald af bls. 1.
Þvi segi eg við þig, sem þess-
ar línur lest: Hugleiddu jólin
og hinn andlega boðskap jieirra
með þér sjálfum, reyndu einn-
ig í einrúmi að opna sál þína fyr-
ir þér sjálfum og öðlast hina
innri leið og innra skilning á
þessari hátíð kærleikans og frið-
arins! Af þeirri leit eiga svo að
spretta þeir ávextir, sem fegra
líf vort hið ytra. Einu sinni kom
eg á jólunum á sveitabæ, sem
var afskekktur upp til fjalla.
Hjónin voru einyrkjar með
stóran barnalióp. Þau voru
gæðamanneskjur. Þar var allt
fágað og hreint og svo vinalegt,
að fátæktin sjálf, sem þar var,
virtist fara í felur vegna þess
hugarfars, sem hafði prýtt hæj-
arhúsin undir jólin og ríkti þar
á heimilinu. Svona áhrif þurf-
um vér að finna og sjá á jólun-
um. Þessi áhrif þurfa að sigra
í heiminum, svo að upp megi
renna gleðileg jól, þar sem þeir
veilui eru studdir, þeir fljúku
græddir og þeir sorgbitnu
huggaðir, þar sem mannkynið
megi búa við bjart hugarfar og
góða breytni einstaldinganna og
þjóðarheildanna, svo að heimur
vor megi verða samastaður
friðarins og bróðurkærleikans.
G I e ð i I e g j ó 1!
i J e s ú nafni.
Amen.
Jón Thorarensen,
GLEÐILEGJÓL!
Eygló.
GLEÐILEGJÓL!
á
Feldur h.f. f
GLEÐILEG JÓL!
Ó. V. Jóhannsson & Co.
V________________________
GLEÐILEG JÓL!
Sportvörur h.f.
GLEÐILEG JÓL!
Verzlunin Lögberg.