Morgunblaðið - 16.02.1975, Blaðsíða 15

MORGUNBLÁÐIÐ, SÚNNUDAGUR 16. FEBRUAR 1975
15
ekki einu sinni. En svo var ég
einhvern tíma meö kassagítar
heima og fór aö fikta viö þetta og
út úr því kom lag sem ég kallaði,
Komdu í kvöld“ og þaö lag tókum
við svo í útvarpsþætti hjá Andrési
Indriðasyni að mig minnir.
Fyrstu lögin sem komu út á plötu
voru svo „Bláu augun þín“ og
„Fyrsti kossinn" sem voru á
fyrstu Hljóma-plötunni.
— Er eitthvert eitt lag sem þú
heldur meira upp á en önnur af
þvi sem þú hefur samið?
„Nei, það er ekkert eitt lag sem
ég held upp á, en hins vegar
finnst mér sum þeirra mjög þunn
og lítið varið í. T.d. önnur Hljóma-
platan þar sem „Ertu með“ og það
rusl er á, finnst mér meó því
lélegra sem ég hef gert og ég
hreinlega skammast min fyrir þá
plötu. Af því sem ég er ánægður
með finnst mér „... Lifun“ hafa
tekist vel og ég er líka nokkuð
ánægður með seinni L.P. plötu
Hljóma.
„Hljómsveitabransinn er harður skóli...“
„Okkur er mjög hlýtt til I.onlf Blú Bois ...“
— Notarðu einhverja sérstaka
aðferð við að semja lögin?
„Nei, ég hef enga sérstaka for-
múlu við það. Sum lögin sem ég á
píanó og önnur á gitar. Stundum
sem ég hljómaganginn fyrst eða
þá að ég sest niður og söngla
einhverja laglínu sem seinna
verður svo lag, — þetta bara kem-
ur svona af sjálfu sér.“
— Telurðu þig hafa orðið fyrir
áhrifum frá einhverjum sér-
stökum i sambandi við tón-
smíðarnar?
„Brian Wilson i Beach Boys
hefur haft mikil áhrif á mig, en
hann hefur gert marga skemmti-
lega hluti á sínum ferli. Hann
tekur klassiska músík og blandar
henni saman við raddaðan söng,
svona svipað Four Freshmen, og
þessu stóra Phil Spector sándi og
gerir úr þessu músik sem verður
hans eigin. Ég hef líka orðið fyrir
sterkum áhrifum frá soul-músik
og Bacharach, en hann var eigin-
lega sá fyrsti sem ég tók mið af í
sambandi við mín eigin lög.“
— Nú útseturðu sjálfur bæði
þín eigin lög og fyrir ýmsa aðila,
— hefurðu lært eitthvað í þeim
efnum?
„Ég fór til Þorkels Sigurbjörns-
sonar í þrjá mánuði og lærði
mikið af því og svo hef ég orðió
mér úti um góðar bækur. Ég er nú
frekar seinn að skrifa ennþá, en
ég hef gaman af að fást við þetta
og ætla að halda þvi áfram.“
Ánægjulegur Ameríkutúr
„Ég byrjaði á þessum útsetning-
um fyrir aðra með fyrstu 12 laga
plötunni með Ríó. Það var upp-
hafið að samvinnu sem seinna
leiddi til þess að ég fór með þein) i
Ameríkutúrinn 1973. Þeir höfðu
fengið tilboð um að halda hljóm-
leika í skólum viðs vegar um
Bandarikin og Trúbrot var þá ný-
hætt svo að þeir buðu mér með.
Þetta var mjög ánægjulegur túr.
Við vorum í tæpa fjóra mánuði,
ferðuðumst um, kynntumst nýju
fólki og sáum nýja staði. Sérstak-
lega fannst mér gaman þær þrjár
vikur sem við vorum í Winnipeg i
Kanada. Það eina sem mér fannst
skemma þennan túr var
ameríkaninn sem var með okkur,
Robert Force. Mér likaði aldrei
við hann. Hann var einn af þess-
um dæmigerðu loftkastalakörlum
og hann var alltaf að koma með
alls konar hugmyndir sem ekki
| Framhald á bls. 45
„... sum laganna sem ég á
píanó“.

nógu gott, — hvað með þetta
Aphex-tæki sem blásið hefur ver-
ið upp í sambandi við upptökurn-
ar á Pelican-plötunum?
„Þetta Aphex er nú ekki eins
mikið undratæki og af er látið.
Þetta virkar þannig, að það er
hægt að setja það á hvert hljóð-
færi þannig að það ræður bjögun-
inni. Þetta getur hjálpað stúdió-
um eins og Shaggy dog en góð
stúdíó hafa ekkert með það að
gera. Ef þú hlustar t.d. á
Hljóma- og Pelican plöturnar
heyrirðu strax að upptakan á
þeim er ekki góð. Á Change-
plötunni er upptakan mun betri
enda er hún tekin upp i mjög
góðu stúdíói og án þess að notað
sé Aphex. Annars hef ég heyrt að
„Rúnar hafði farið til Skotlands
með 3. flokki I.B.K. og kom heim
með litla plötu með einhverjum
gæjum sem hann sagói að væri að
gera allt vitlaust í Englandi. Þetta
var fyrsta bitlaplatan sem ég
heyrði, með laginu „From me to
you“. Mér fannst Bítlarnir ekkert
sérstakir til að byrja með. Það var
eiginlega ekki fyrr en eftir aðra
L. P. plötu þeirra „With the
Beatles“ að þetta var komið
nokkuð á hreint. En eftir það var
maður líka búinn að bíta á.
Eggert Kristinsson hafði farið til
Englands um þetta leyti og kom
heim uppfullur af bitlaæðinu.
Upp úr því spratt svo hugmyndin
um Hljóma.“
— Hvenær gerðuð þið ykkur
fyrst grein fyrir hinum gífurlegu
vinsældum sem hljómsveitin
hlaut svo til strax í upphafi?
„Ég man það ekki, svei mér þá.
Ég held þó að hljómleikarnir
frægu í Háskólabíói hafi fyrst
opnað augu okkar fyrir því að við
áttum Itök i fólkinu." (Slagsíðan
mundi gjörla þessa hljómleika.
Hún hafði mætt tii leiks sem
aðdáandi Tóna sálugú en farið út
sem ólæknandi aðdáandi Hljóma,
þess albúin að vaða eld fyrir
hljómsveitina). „Svo fórum við að
spila mikið út um land og
vinsældirnar komu smátt og
smátt. Pétur östlund kom inn í
þetta ekki löngu seinna og hann
hafði mjög þroskandi áhrif á
komið í lög á Islandi að bannað
væri að neyta cannabis og okkur
sárnaði hvernig tekið var á þessu
máli. Þetta var blásið upp í blöð-
unum og okkur var neitað um
vinnu á mörgum stöðum. En okk-
ur tókst þó að komast yfir þetta
með tímanum.''
Menn þurfa að fá sér einn
I framhaldi af þessu barst talið
að líferni hljómsveitarmanna og
hinu alræmda sukki sem margir
telja að viðgangist í hljómsveita-
bransanum:
„Þessi vinna höfðar mikið til
tilfinninga manna og getur verið
bæði þreytandi og taugastrekkj-
andi, — t.d. hef ég aldrei losnað
að fullu við sviðsskrekkinn. Það
er þvi kannski eðlilegt að menn
leiðist oft út í einhverja vitleysu.
Sérstaklega á þetta við um
brennivinið, sem er alltaf innan
seilingar þar sem maður er að
vinna. Menn þurfa þá aó fá sér
einn til að vera í formi og oft
erða sjómaður
þeir í Change hafi hug á að kom-
ast til Los Angeles og ég held að
það sé það besta sem þeir gætu
gert.“
Eitthvað nýtt í aðsigi
„Þó að poppið í dag einkennist
mikið að góðri músík og góðum
upptökum er eins og menn viti
ekki almennilega hvað þeir eigi
að gera næst. Mér finnst eins og
það hafi skapast einhvers kon-
ar tómarúm eða ástand líkt og var
rétt áður en Elvis og Bítlarnir
komu fram. Ég hef á tilfinning-
unni að eitthvað nýtt sé í aðsigi,
— sprenging í likingu við rokkið
eða bítlaæðið. Þessi nýja stefna
mun þá bera músíkina af þeirri
braut sem hún er á núna. En ný
músík er ekki nóg. I þessum
bransa hefur alltaf eitthvað ann-
að fylgt músíkinni eins og t.d. ný
tíska eða persónuleiki, sem hefur
mikið að segja í þessu. Ég held að
einhver sem uppfyllir þessi skil-
yrði eigi eftir að koma fram á
næstunni. Hann liggur nú ein-
hvers staðar í herbergi og veit
jafnvel ekki að hann er sá sem
koma skal..
Fannst Bítlarnir
ekkert sérstakir fyrst
„Það var eiginlega fyrir til-
viljun að ég fór út í músikina.
Þetta var ekki ákveóió fyrirfram
heldur kom það einhvern veginn
af sjálfu sér, — ég bjóst frekar
við því að verða sjómaður eða
eitthvað þess háttar. Það var til
hálf ónýtur gítar heima sem
frænka mín átti og ég fór að fikta
við hann. Annars byrjaði ég mina
spilamennsku sem trommari í
skólahljómsveit. Éggatekkert á
trommurnar og hægði öll lög um
helming. Við spiluðum einu sinni
í pásu hjá hljómsveit Guðmundar
Ingólfssonar í Keflavík en Berti
var þá söngvari i þeirri hljóm-
sveit. Ég man að hann stóð þarna
álengdar og horfði á mig, — svo
hristi hann hausinn og labbaði í
burtu. Þá hætti ég á trommunum
og fór að spila á bassa. Það gekk
aðeins betur og seinna skipti ég
við annan gitarleikarann og síðan
hef ég haldið mig vió gítarinn. Ég
fór í hljómsveit Guðmundar
Ingólfssonar sem var svona rokk-
band af gamla skólanum en stuttu
seinna komu Bítlarnir fram á
sjónarsviðið og þá breyttist
margt...“
— Hver voru fyrstu kynni þin
af Bítlunum?
okkur. Hann kenndi okkur t.d. að
gera mun á góóri og slæmri músík
og ég tel mig hafa notið góðs af
hans áhrifum allt fram á þennan
dag.“
Poppmúsíkin ekki lengur
fersk og ný
„Ég finn mikinn mun á að spila
núna og á þessum fyrstu árum
poppsins. Þá var miklu meira
spenna í fólki. Músíkin var ný og
fersk, en nú er þessu tekið eins og
sjálfsögðum hlut og það er niður-
drepandi. Maður vill að það sé
eitthvað að ske og hluti af þessari
vinnu er að skapa spennu, en það
er orðið erfitt núna vegna þess að
poppmúsíkin er hætt að vera
fersk og ný.“
Slagsíðan spyr Gunnar á hvaða
tímabili á ferli sinum hann hafi
haft mesta ánægju af spila-
mennskunni:
„Það var gott timabil um það
leyti sem við tókum upp fyrstu
stóru plötuna með Hljómum. Þá
unnum vió mikið og æfðum mjög
vel. Skemmtilegasta tímabilið er
þó líklega fyrstu mánuðirnir i
Trúbrot. Þá vorum við mjög frjó-
ir, — t.d. gerðum við mikið af því
að útsetja ýmis lög sjálfir og
reyndum að skapa okkar eigin
stíl. Og ég held að okkur hafi
tekist það sem við ætluðum okk-
ur, a.m.k. finnst mér að ég hafi
fengið það út úr Trúbrot sem ég
bjóst við.“
— Hvernig var samkomulagið í
Trúbrot þar sem svona margir
góðir voru saman komnir?
„Það var mismunandi eftir því
að hverju við vorum að vinna. Það
var t.d. mjög gott á meðan við
vorum að æfa upp fyrsta
prógramið og á meðan það var aó
spilast út. Svo lentum við í gömlu
ballspileriis-hringiðunni og þá fór
það að versna. Það batnaði svo
aftur þegar við fórum að vinna að
„L'ifun" og eftir það var það
svona upp og ofan og ég held að
það hafi ekkert verið verra en
gerist og gengur í þessum
bransa."
— Þið lentuð í viðkvæmu máli á
þessu timabili, „dópmálinu" svo-
kallaða, — hvernig kom það til?
„Það byrjaði þannig, að það
hafði verið fylgst með okkur um
tima og ameríkani sem var mikið
með okkur var tekinn og hann
játaði aó hafa gefið okkur að
reykja. A þessum tíma var ekki
verða þeir fletri. Spilabransinn er
harður skóli og þeir eru fáir sem
koma bindindismenn út úr hon-
um. Þetta er ein af ástæðunum
fyrir því að ég hef dregið mig út
úr ballspileríinu. Ég er einfald-
lega ekki nógu stabill til að standa
edrú uppi á sviði á meðan allir
eru fullir i kringum mig.“
. .Lifun“ tókst vel
— Hvenær samdirðu fyrsta lag-
ið? spyr Slagsíðan og víkur talinu
að tónsmíðum Gunnars:
„Það var einhvern tíma á fyrstu
árum Hljóma. Þá var þaó orðið
mjög áberandi erlendis að
músikantarnir sjálfir semdu lög
sin. I fyrstu hafði ég enga trú á að
ég gæti þetta, — ég reyndi það
Slagsíðan
rœðir rið
(iunnar
o
Þórðarson