Morgunblaðið - 16.02.1975, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. FEBRUAR 1975
Franska
kvikmyndavikan
ÞRIÐJA franska kvikmynda-
vikan er framundan í Háskóla-
bíó, dagana 18.—25. febrúar.
„Allt er þegar þrennt er“ segir
máltækið, en vonandi á það
ekki við um þetta menningar-
framlag Frakka. Þó mun fram-
hald á slíkum kvikmynda-
vikum ákvarðast verulega af
þeim áhuga, sem áhorfendur
munu sýna þessari viðleitni
sendiráðsins. 1 stuttu máli er
það helst að segja um þessa
kvikmyndaviku, að hér getum
við kynnst verkum yngri leik-
stjóra en áður, þó nokkrir
þeirra séu þegar þekktir hér.
Yves Robert gerði ma. annars
myndina um „Manninn á
svörtu skónum“, sem ýmsir
muna eftir, og Jacques Deray
Dagskrá
frönsku
kuikmynda
vikunnar
18. FEB., ÞRIÐJUDAGLIH:
kl: 17:00 Einkasýning.
kl: 19:00 tirsmiðurinn I Sl. Paul.
kl: 21:00: Leikarinn.
19. FEB., MIÐVIKUDAGUR:
kl: 17:00 Borsaiino & Co.
kl: 19:00 Einkasýning.
kl: 21:00: tirsmiðurinn f St. Paul.
20. feb. engin sýning.
21. FEB., FÖSTUDAGUR:
kl: 17:00: Kinnhesturínn.
kl: 19:00: Borsalino & Co.
kl: 21.00: Einkasýning.
22. FEB., LALIGARDAGUR:
kl: 17:00: Kaldhæðni örlaganna.
kl: 19:00: Kinnhesturinn.
kl: 21:00: Borsalino & Co.
23. FEB., StlNNUDAGUR:
kl: 17:00: Autt sæti
kl: 19:00: Kaldhæðni örlaganna
kl: 21:00: Kinnhesturinn
24. FEB. MANUDAGtiR:
kl: 17:00: Leikarinn
kl: 19:00: Autt sæti
kl: 21:00: Kaldhæðni örlaganna.
25. FEB., ÞRIÐJUDAGUR:
kl: 17:00: Ursmiðurinn í St. Paul
kl: 19:00: Leikarinn
kl: 21:00: Autt sæti.
gerði einnig fyrri „Borsalino"-
myndina. Hér getur hins vegar
að líta fyrstu myndina eftir
Bertrand Tavernier, sem er
fyrrverandi kvikmyndagagn-
rýnandi, en þannig hófu
Truffaut, Chabrol og Godard
einnig feril sinn. „Autt sæti“ er
nýjasta myndin á vikunni og er
sýning hennar hér frumsýning
utan Frakklands. Þetta er
önnur mynd leikstjórans
Pierre Jallaud, en þessi mynd
mun sýna einna skýrast, hvaða
stefnu ungir kvikmyndagerðar-
menn í Frakklandi aðhyllast 1
dag. Hér á eftir fara efnisúr-
drættir úr öllum myndunum á
kvikmyndavikunni, en vegna
rúmleysis I dag, verður frekari
umfjöllun um breytingar í
franskri kvikmyndagerð að
bíða betri tíma.
Rétt er að geta þess að allar
myndirnar eru með enskum
texta.
S.S.P.
EINKASÝNING:
Projection Privée, gerð 1974
Leikstjóri: Francois Leterrier.
Aðalleikarar: Francoise Fab-
ian, Jane Birkin, Jaques
Weber.
Denis Mallet, leikstjóri undir-
býr töku kvikmyndar; efnið
sækir hann í einkalíf sitt. Fyrir
um það bil tíu árum yfirgaf
hann ástmey sína, Mörtu, og tók
saman við tískuteiknarann
Camillu. Af þessum vinslitum
leiddi dauða Mörtu, en Denis
hafði aldrei komist að þvi,
hvort um var að ræða sjálfs-
morð eða slys. I handritinu
nefnir hann Camillu Helenu,
en getur engan veginn gert það
upp við sig, hvernig Marta dó.
— 1 hlutverk Helenu vill Denis
endilega ráða unga, enska sýn-
ingarstúlku, þó hún sé ekki
leikkona, en Camillu finnst, að
nú ætli gamla sagan að fara að
endurtaka sig. Hún reynir að
ráða sér bana, en er bjargað og
segir hún Denis sannleikann
um Mörtu.
tJRSMIÐURINN
1 ST. PAUL:
Leikstjóri:
L’Horloger de St-Paul,
gerð 1973.
Austurbæjarbíó
Óbyggóirnar kalla O
Norsk-ensk, frá 1973. Leik-
stjóri: Ken Annakin, með
Charlton Heston, Michelle
Mercier, George Eastham.
Þessi fáránlega mynd hlýtur
að valda öllum vonbrigðum.
Kvikmyndun hinnar gullfall-
egu sögu Jacks London er
heillandi og stórfenglegt við-
fangsefni, og jafnframt erfitt
og krefst mikilla hæfileika
sem þvi miður virðist skorta
algjörlega hjá Annakin og co.
Útilokað er að taka einhver
dæmi úr myndinni til að lýsa
ömurteik hennar, því þessi
kvikmyndagerð er langdregið
dæmi um gjörsamlega stein-
gelda, blásnauða kvikmyndun.
Svo virðist vera að allir henni
viðkomandi hafi lært hand-
brögð sín af rússnesku mynd-
inni „Börn Grants skipstjóra”,
er var sýnd hér í sjónvarpinu á
nýársdag.
Dýrin sleppa að sjálfsögðu,
eins vel og efni standa til, frá
sinu, og það má vera að einn og
einn óviti hafi af henni eitt-
hvert gaman.
En ég vil hvetja alla þá sem
una bók Londons að sitja
heima, frekar en að horfá á
þessa misþyrmingu.
Tónabíó:
Karl í krapinu
Þeir félagarnir úr „Trinity”
myndunum, Bud Spencer og
Terence Hill, eru orðnir feiki-
vinsælir hér sem annars
staðar. Ég get ekki neitað því
að vera einn af þeim mörgu
sem hafa gaman af þessum
nýjasta „grín-dúett“, kvik-
myndanna. „Týpurnar” eru
skemmtilegar andstæður og þá
skortir ekki nauðsynlegt skop-
skyn. FLATFOOT státar að-
eins af Spencer, þrátt fyrir það
er myndin lengst af ágætis
aðhlátursefni. En undir lokin
fara barsmíðarnar að verða
nokkuð leiðigjarnar, líkt og
tónlistin, sem hljómar likt og
hjáróma, vesaldarleg stæling
af PINK FLOYD.
S.V.
Leikstjóri:
Bertrand
Tavernier.
Aðalleikarar: Philippe Noiret,
Jean Rochefort.
Lögreglustjórinn í St. Paul
hverfinu í Lyon, færir úrsmiðn-
um Michel þær fregnir, að
kvöldið áður hafi sonur hans,
ásamt stúlku nokkurri myrt
verkstjóra, sem vann i verk-
smiðju þar í grenndinni. Höfðu
þau rænt líkið og kveikt í bil
hans. Michel er furðu lostinn á
þessu athæfi, sem hann átti
ekki von á af syni sínum. Hann
reynir sjálfur að rannsaka
málið, en verður þá fyrir því, að
neyddur til meðvitundar um
raunveruleikann í kringum sig.
LEIKARINN:
Salut I’artiste, gerð 1974.
Leikstjóri: Yves Robert.
Aðalleikarar: Marcello Mastro-
ianni, Francoise Fabian, Jean
Rochefort.

lartiste
G
vinir hins myrta ráðast inn
i búð hans og lendir hann
i hörku rifrildi við vin
sinn, Antoine. Lögreglustjór-
inn fylgist hins vegar
með viðbrögðum og þján-
ingum Michels, sem hefur ver-
ið rifinn upp úr sínu hvers-
dagslega, þægilega iífi og er nú
Nicolas er 45 ára gamall
leikari, engin stórstjarna en
fólk kannast við andlitið, án
þess aó vita hvað hann heitir.
Myndin segir frá lífi hans i
Parísarborg árið 1973. Nicolas
stundar gróðakapphlaupið af
mikilli elju, hleypur frá einum
staðnum til annars, úr einu
hlutverki i annað, alltaf á
síðustu stundu. Einkalífi hans
er eins háttað; hann á tvær
fallegar konur, hleypur á milli
þeirra, elskar þær báóar; hann
á tvö heimili og gengur erfið-
lega að velja á milli. Og þvi fer
sem fer.
BORSALINO&CO.:
Gerð 1974.
Leikstjóri: Jacques Deray.
Aðalleikarar: Alain Delon og
Catherine Rouvel.
Borsalino & Co. er hefndar-
saga sem gerist i Marseilli 1934.
Þessi mynd er framhald mynd-
arinnar Borsalino, sem gerð var
af sama leikstjóra og sýnd var
hér fyrir nokkru. Lýstí sú mynd
ævintýrum tveggja glæpa-
manna, Siffredi og Capella,
sem bundnir voru órjúfanleg-
um vináttuböndum. 1 lok
þeirrar myndar var Capella
myrtur og í upphafi þessarar er
Siffredi (Delon) staðráðinn í
að hefna vinar síns. Hann losar
sig við morðingja Capella með
þvi að hrinda honum út úr lest
á fleygiferð. Volpone, sem stóð
að baki morðinu á Capella,
hyggur á hefndir. Hann eyði-
leggur alla starfsemi Siffredi
(næturklúbba og vændishús),
nær honum á sitt vald og niður-
lægir hann. En þar með er
sagan ekki öll, og i lokin er
okkur lofaó framhaldi.
Framhald á bls. 47.
Harold og Maude og Hal Ashby

Harold og Maude *-*-
(Æska og Elli) Sýningar-
staður: Háskólabíó. Bandarísk
frá 1972, Paramount. Kvik-
myndahandrit: Colin Higgins;
tónlist: Cat Stevens, ieikstjóri:
Hal Ashby. Aðalleikarar: Ruth
Gordon, Bud Cort, Vivian Picl-
es og Cyril Cusack.
Þessi sérstæða mynd fjallar
um tvitugan pilt, sem á við
miklar sálarflækjur að glíma.
Hann er gjörsamlega undir-
okaður af drottnunargjarnri
móður, sem reynir ótrúlegustu
leiðir til að gera hann „eðlileg-
an“, eins og hún segir. En það
er afturámóti áttræð kerling,
hress og kát, sem kemur pilti á
réttan kjöl, og kennir honum
að njóta lífsins.
Hér er farið með efni, sem
ætla mætti að útilokað væri að
kvikmynda af nokkru viti. Vin-
áttu- ástarsamband á milli tví-
tugs manns og áttræðs gamal-
mennis. Sjálfsagt upplagt efni
fyrir sóðaklámmyndafram-
leiðendur, en sem betur fer,
líka fyrir hæfileikamann eins
og Hal Ashby. Þetta er mynd
sem að er einkar hugljúf og
heillandi, oft á tíðum, í öllum
fáránleikanum. Spaugilega
furðuleg, samt sem áður ærið
trúverðug.
Þrátt fyrir að mörg atriðin
jaðri við hreinan skripaleik, þá
ber að varast að taka myndina
sem „farsa”. Undirtónninn er
alvarlegur, jafnvel hálf —
tragískur, og hann skín ætíð i
gegn, ef að er gáð.
Leikstjórinn, Hal Ashby, (sá
skeggjaði á bak við glerhurð-
irnar í atriðinu úr leiktækja-
sainum), er tvimælalaust einn
af efnilegustu leikstjórum
Bandaríkjamanna, og er spáð
miklum frama. 1 hitteðfyrra
lauk hann vió myndina THE
LAST DETAIL, en sú hefur
notið feikimikilla vinsælda og
hlotið mjög góða dóma, og þá
ekki sist Jack Nicholson í aðal-
hlutverkinu. í’yrir örfáum
dögum var frumsýnd nýjasta
mynd hans, SHAMPOO, með
þeim Warren Beatty og Julie
Christie. Á SHAMPOO hefur
verið lokið miklu lofsorði, og
viróast margir álíta að þetta
verði ein af aðalmyndunum í
ár.
Ashby hefur greinilega góð
tök á leikurum sínum. Ruth
Gordon er, hreint út sagt, full-
komin sem hið síunga gamal-
menni, og sjálfsagt verður það
kraftaverk aldrei endurtekið,
að ná leik útúr þessum Bud
Cort. Allir leikarar í aukahlut-
verkum komast sérlega vel frá
sinu, og þá sérstaklega Charles
Tyner, (Þýska leikritaskáldið i
THE PRODUCERS) sem Vict-
or frændi.
Cat Stevens hefur séð um
tónlistina í myndinni. Hefur
frumsamið titillagið, en notar
þar fyrir utan mörg af sínum
gömlu og fallegu lögum, (aðal-
lega af LP plötunni THEA
FOR THE TILLERMAN), og
hefur tekist einstaklega vel að
fella þau og textann að efni
myndarinnar.
Sæbjörn Valdimarsson.