Morgunblaðið - 27.04.1975, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. APRlL 1975
Piltur og stúlka
Eftir Jón
Thoroddsen
ég veit, en þú veizt ekki, af því þú- ert ókunnugur
hérna syöra; settu þig niður!
Æ, segðu mér það einhvern tíma seinna, sagði
Indriði og horfði upp eftir melunum og sá, að
stúlkurnar, sem þeir höfðu séð áður, voru snúnar
aftur og voru þegar komnar að vörðunni; ég vil, að
við göngum nú heim aftur og vitum, hvort ekki er
búið að bera á borð fyrir okkur morgunverðinn.
Þaó er og satt, ég er orðinn matlystugur aftur, þó
ég gleypti laxinn í gær, sagði Sigurður og stóó upp
aftur, en þarna eru stúlkurnar þínar komnar aftur;
ég vissi það, að þær mundu fara hér um aftur; en
hvaða lafalúði er það, sem kominn er í fylgi með
þeim? Láttu mig sjá! Það er líkt honum kaupmanni
Möller, já, það er enginn annar en hann!
Nú, er þetta kaupmaður Möller? sagði Indriði og
brá nokkuð við, svo aö Sigurður tók eftir því og lítur
framan í hann og segir:
Þekkir þú kaupmann Möller?
Nei, en ég hef heyrt hans getið, sagði Indriði og
leit aftur til þeirra Sigríðar, rétt í því þær gengu
fram hjá vöróunni. Indriði þekkti þá glöggt, að
annar kvenmaðurinn var Sigríður.
Þekkir þú kvenmanninn, lagsmaður?
Hvernig getur þú hugsað, að ég þekki hana? sagði
Indriði. Ég þekki engan mann hérna syðra.
Ég spyr þig að því, af því mér heyrðist þú segja
áðan, að hún væri lík stúlku, sem þú hefðir þekkt
fyrir austan.
Já, en nú sé ég, að það er ekki sem ég hélt.
Það var líklegra, en hitt sé ég, að kaupmaðurinn
þekkir hana. Guð gæfi, að ég væri danskur eins og
hann. Séróu ekki, hvernig hann hoppar og skoppar
kringum þær, eins og hann sé á hjólum? Þetta
kemur sér nú vel við stúlkurnar, að tarna.
Æ, hvað varðar mig um það, sagði Indriði fremur
önuglegur í svari.
Það getur verið, lagsmaður. En hvað kemur til, að
mér sýnist þú lítir eins illilega til hans eins og þig
sárlangaði til að berja hann?
HOGNI HREKKVISI
Maður segir bara svona, Högni.
Hvers vegna ætti mér að geta dottið það í hug?
sagði Indriði. Hann hefur ekki gjört mér neitt illt,
manntötrið, það ég viti.
Meðan þeir ræddust þetta við, höfðu þeir gengið
ofan af vörðunni og héldu nú beina leið heim eftir
stignum. Þær stöllur og Möller fóru spölkorn fyrir
og þó svo langt, að ekki máttu þeir heyra orðaskil á
því sem þau ræddust við. Sigríður hafði tekið barnið
á handlegg sér, því það var orðið þreytt af gangin-
um; en kaupmaður gekk rétt við hliðina á henni og
ræddi við hana, og það sá Indriði, að hún einu sinni
leit um öxl, og sýndist honum hún festa snöggvast
augun á sér, en leit aftur af honum, og þótti honum
sem tillit hennar væri á þann hátt sem þá er menn
líta á einhvern, er þeir þykjast þekkja, en geta þó
ekki komið fyrir sig. Ekki töluðust þeir félagar meira
við, og gengu þeir þannig niður í bæinn, að jafnan
voru þær Sigríður góðan kipp á undan. Loks koma
þær að húsi einu, og þar fara þær inn, en kaupmaður
kveður þær, og sér Indriði, að hann tekur um leið í
höndina á Sigríði. Þeir Indriði gengu heim, og var
Indriði mjög svo daufur og fátalaður það eftir var
dagsins; þóttist hann nú sjálfur hafa séð þess nokkur
deili, sem hann af hendingu heyrði um getið um
morguninn. Hann vill fyrir hvern mun hitta Sigríði;
vissi hann nú og, hvar hún átti heima, og ásetur sér
að ganga á fund hennar daginn eftir. En sem hann er
að hugsa um þetta mál. dettur honum það í hug, að
svo megi fara, að hann annaóhvort ekki hitti Sigríði
heima, eða þó að hann finni hana, að hann þá geti
ekki talað einslega við hana; virðist honum það því
ráðlegast, að hann skrifi henni til bréf og hafi það
með sér til vonar ogvara, aðhanngetiskiliðþað eftir
þar í húsinu. Þetta gjörir hann og gengur síðan
niður í bæinn og til húss Á. kaupmanns. Litlu fyrr en
Indriði kom þar, var maddama Á. farin út. Hún átti
kunningjakonu fram á Nesi og var stundum vön að
ganga þangað, þegar gott var veður, með börn sín, og
þetta sinn var hún þangað farin og Sigríður með
henni, og leiddi hún börnin. Kaupmaður Á. var í búð,
og var enginn heima nema Guðrún ein. Indriði ber
þar að dyrum, og kom Guðrún þegar til dyranna.
Indriði var svo klæddur, að hann var á bláum
treyjufötum úr vaðmáli; Guðrúnu grunaði helzt, að
gestur mundi vera einhver útróðrarmaður; henni
þótti því réttast að hafa vaðið fyrir neðan sig og lauk
stofunni ekki upp nema til hálfs og stóð svo á
þrepskildinum og hélt annarri hendinni um sneril-
inn, eins og hún vildi láta hann skilja, að þess konar
menn væru menn vanir að láta afleysa erindi sín
fyrir utan stofudyrnar, án þess að þeir væru leiddir í
stofu. Indriði heilsar Guórúnu hæversklega og tekur
síðan til orða:
Strákurinn sem lék
á tröllkarlinn
sér inn í fjallið. „Hérna er ég búinn að ná í strákinn,
sem tók silfurendurnar mínar og rúmteppið, dóttir
mín góð,“ sagði risinn. „Nú skulum við fita hann
dálítið, slátra honum svo og bjóða skyldfólkinu okkar
í veislu.“ Þetta þótti dóttur tröllkarlsins þjóðráð, og
svo var hann settur í afhelli einn lítinn og þar fékk
hann allt það besta, sem hann gat óskað sér, bæði í
mat og drykk, og eins mikið af öllu og hann vildi.
mcötnorgunKoffinu
I New York er risið
hæsta hús í heiminum,
The World Trade Cent-
er. Stórbyggingin er 110
hæðir og því nokkru
hærri en Empire State-
byggingin. Þetta feikna
mannvirki hefur risið á
svæði þar sem áður voru
rúmlega 160 hús og
byggingar. Byggingin
samanstendur af tveim
skýjakljúfum, sem hvor
um sig er nákvæmlega
412 metrar á hæð. —
Þegar grunnurinn var
grafinn var grafið fyrir
sökklunum niður á 20
metra dýpi. Þarna undir
gömlu byggingunum
lágu göng neðanjarðar-
brauta, sem á annað
hundrað þús. manns
fara um meó lestunum á
hverjum degi. Það varð
að flytja til neðanjarðar-
göngin og aldrei mátti
loka þeim einn einasta
dag. Uppgreftinum frá
skýjakljúfunum var ekið
þangað sem hann var
notaður til þess að gera
nýtt land, sem er 95.000
fermetrar. 1 stórbygg-
inguna hafa farið um
200.000 tonn af stáli og í
rafleiðslur byggingar-
innar yfir 3000 km eða
álíka vegalengd eins og
frá Kaupmannahöfn til
Aþenu. Fimm þúsund
manns hefur tekið þátt í
smíði þessarar miklu
byggingar, sem mun
kosta um 850 milljónir
Bandaríkjadala. Lyftu-
kerfi hússins er mjög
fullkomið að sjálfsögðu
og ferðin upp tekur
aldrei meir en tvær
mfnútur þó svo þú ætlir
þér upp á þá allra efstu,
eða bara á miðhæðina.
Arkitektar byggingar-
innar eru Minoru
Yamasaki og Emerý
Roth. Hugmyndina að
byggingunni á einn
af Rockefellurunum,
David, sem setti hug-
myndina fram árið 1959.
Ég er ekki alvön skrifstofu-
störfum en er alltaf til taks
þegar haldin eru skrifstofu-
partf.