Morgunblaðið - 05.07.1979, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 05.07.1979, Blaðsíða 36
36 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. JÚLÍ1979 Bergþór Sigurðs- son -Minningarorð Fæddur 20. júlí 1929. Dáinn 26. júní 1979. Bergþór Sigurðsson andaðist í Landakotsspítala 26. júní s.l. eftir langt og erfitt helstríð. Andlát hans kom engum á óvart, því að undanfarin ár var hann þrotinn heilsu og kröftum, þó að hann væri maður á bezta aldri. En nú, þegar dauðinn hefur lagt yfir hann sína líknandi hönd, gapir tómleikinn við okkur aðstandend- um hans, því að rúmið, sem hann átti í hugum okkar og hjörtum, var svo óendanlega stórt, og ekk- ert getur fyllt það að nýju. Bergþór var fæddur í Reykjavík 20. júlí árið 1929, og myndi því hafa orðið fimmtugur í næsta mánuði, hefðu honum enzt lífdag- ar. Hann var einn af fjórum sonum hjónanna Ingibjargar Eyj- ólfsdóttur og Sigurðar Jónssonar kaupmanns. Sú fjölskylda er nú öll horfin yfir móðuna miklu, og af afkomendum Ingibjargar og Sigurðar lifa aðeins tvö barna- börn. Bergþór var aðeins 15 ára gamall, er hann missti móður sína eftir þungbær veikindi, en mjög skömmu áður hafði Halldór bróðir hans farizt, er þýzkur kafbátur sökkti Goðafossi í Faxaflóa. Þessi áföll mörkuðu djúp spor í perónu- gerð Bergþórs og hafa eflaust átt þátt í að efla næmi hans og virðingu fyrir lífinu og mannleg- um verðmætum í hinum fjölbreytilegustu myndum, en þau færðu honum einnig æðruleysi og trúarstyrk, sem aldrei varð frá honum tekið. Þessir eiginleikar hans samfara góðri greind og hárfínu skopskyni gerðu það að verkum, að þar fór óvenjulegur maður, bæði til orðs og æðis. Fas hans var prúðmannlet og honum hraut aldrei blótsyrði af vörum, né heldur hnýfilyrði í garð nokk- urs manns. Viðræður við hann voru ómetanlegar sælustundir. Hann hreif mann með sér yfir stað og stund með geislandi + GUDBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR, MjóuhlíA 8, andaðist 23. júní. Jarðarförin hefur fariö fram. Þökkum sýnda samúð. Vandamenn. + Eiginkona mín INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR fró Mel, andaöist í sjúkrahúsi Sauöárkróks 3. júlí. Jón E. Jónasson. + Eiginkona mín UNNUR VALDIMARSDÓTTIR Varmadal Kjalarnesi, veröur jarösungin föstudaginn 6. júlí kl. 10.30 frá Fossvogskirkju. Jarðsett veröur aö Lágafelli. Fyrir hönd aöstandenda. Jón Jónsson Varmadal. Faöir okkar + SIGFÚS JÓNSSON, Reynihvammi 12, Kópavogi, verður jarösunginn frá Fossvogskirkju þann 6. juli kl. 13.30. Ingileif Sigfúsdóttir Ríkharður Sigfússon Aðalsteinn Sigfússon Jón Karl Sigfússon + Hjartans þakkir til allra sem auösýndu okkur samúö og vinarhug við andlát og jaröaför sonar okkar og bróöur, JÓNS BJARNASONAR, Heiöargeröi 1, Húsavík, sem lést af slysförum 17. júní. Elín Siguröardóttir, Bjarni Jónsson, Gerður Bjarnadóttir. SVAR MITT W r1#1 mwmM m m EFTIR BILLY GRAHAM Samkvæmt rannsóknum nútfmans er Biblían ekki annað en frásögn af Gyðingum og frumkristninni. Ég skil ekkert í, hvernig þér getið trcyst Biblíunni svo fullkomlega sem þér gerið. Traust mitt á Biblíunni hvílir á tvennum rökum. Hin fyrri eru þau, að ég virði innri vitnisburð Biblíunnar. Þessi bók gerir kröfu til að vera orð Guðs. Jesús sagði: „Orðin, sem ég hefi talað við yður, eru andi og eru líf“ (Jóh. 6, 63). Ennfremur: „Himinn og jörð munu líða undir lok, en mín orð munu alls ekki undir lok líða“ (Lúk. 21, 33). Biblían ber fram þá einstæðu fullyrðingu, að aðrar bækur í heiminum jafnist ekki á við hana. I annan stað hef ég komizt að raun um, að Biblían stenzt í ljósi þessarar kröfu. Hún sannast, bæði í lífi mínu og í lífi ótal margra annarra. Ég hef séð það rætast, sem Biblían segir: Það er þessi sönnun lífsins, sem veitir mér þá fullu vissu, að Biblían sé ekki aðeins greinargerð um Gyðinga og um upphaf kristinnar trúar. Þessi bók er hið sígilda, lifandi og kröftuga orð Guðs, sem á við alla tíma. Þar finnum við vopn og búnað til kristilegs lífs. Sannleikur hennar varir enn, þó að efasemdamenn hafi afneitað honum. Ráð hennar við syndinni er enn í fullu gildi. maríngæzku sinni, gáfum og víð- sýni. Nálægð hans ein fyllti mann vellíðan og öryggiskennd. Hann var eins og klettur, sem aldrei bifaðist, en einnig svo ljúfur og hlýr, að hann vermdi allt í kring- um sig. Maðurinn er ekki það sem hann á, og ekki það sem hann gerir, heldur það sem hann er. Þetta spakmæli á vel við um Bergþór Sigurðsson. Hann lét hvorki eftir sig auð né afrekaskrár og aldrei sóttist hann eftir mannvirðingum. Störf sín vann hann í kyrrþey, — lengst af hjá Flugmálastjórn og um nokkurt árabil í Vélsmiðju Hafnarfjarðar, en síðustu árin var hann óvinnufær vegna heilsuleys- is. Alltaf var hann þó samur og jafn og hélt sinni reisn hvað sem á dundi. Sjálfum fannst honum hann vera sólarmegin í tilverunni, ekki sízt af því að konan hans, Kristbjörg Þorvarðardóttir, frænka mín, reyndist honum dyggur lífsförunautur og hún lagði rækt við sömu verðmæti og hann. Heimili þeirra var yndisleg- ur staður, þar sem aldrei skorti neitt, þegar gest bar að garði. Þau Kristbjörg og Bergþór eignuðust engin börn, en áttu lítinn hóp tryggra vina, sem supu af þeirra nægtarbrunnum. í þeim hópi var ég og fjölskylda mín, en um langt árabil var daglegur samgangur á milli okkar og þeirra. Öll fórum við saman í ferðalög og áttum saman hátíðastundir og hvers- dagslegri stundir, en reyndar var hversdagsleikinn yfirleitt víðs fjarri, þegar Bergþór var annars vegar. Það er okkur nokkur huggun á sorgarstundu, að Bergþór hvarf héðan sáttur við lífið. Hann átti hér enga ógoldna reikninga, en örugga vissu fyrir framhaldslífi ,með algóðum guði. Hann verður jarðsettur á morgun í heimagraf- reit í Hítardal, en þar dvaldist hann sín bernskusumur. Hinzta ósk hans var sú, að fá að hvíla þar hjá hjónunum Sigríði Teitsdóttur og Finnboga Helgasyni, sem höfðu veitt honum mikið ástríki í upp- vextinum. Sú ósk sýnir glöggt tryggð og trúfesti hins góða drengs. Blessuð sé minning hans Heiðveig Guðmundsdóttir. „Þegar ég hungraður bið um brauð, býður mér heimurinn steina...“ (Grétar Ó. Fells). Hversu oft skyldi þessi ljóðlína ekki hafa hrotið honum af munni. Flest vitum við hvernig andvakan er og við vitum líka hverja líkn svefninn veitir okkur. En svefninn langa þekkjum við ekki, ekki fyrr en á reynir og þá er enginn til frásagnar. Dauðinn kemur í heim- sókn, við óttumst hann, við látum okkur bregða, við stöndum orð- vana, máttvana, og vanmáttur okkar er aldrei ljósari en þegar þessi gestur heimsækir okkur. Þegar ég lít aftur í tímann, allt til æskuára minna, er Bergþór meira eða minna tengdur hverri minningu. Hann er í hugskoti mínu sem ungrar telpu, mynd ungs manns, sem prúðmennskan einkenndi og það var annað og meira, góðsemdin og hlýjan bók- staflega streymdi frá honum. Ekki var hann margmáll né skrumari. Hann hlustaði á það sem aðrir höfðu að segja og aldrei lét hann álit sitt í ljós nema að yfirveguðu ráði. Athygli hans var sí vakandi, hann var alltaf nemandi í lífsins skóla. Það má segja, að hann hafi verið fagurkeri og sælkeri, því hann elskaði allt sem fagurt var, bókmenntaunnandi var hann mik- ill og myndirnar-málverkin, hann bókstaflega elskaði þetta allt, að ógleymdri tónlistinni. Fyrir meira en þrjátíu árum kynntist hann og giftist móður- systur minni Kristbjörgu Þor- varðardóttur. Heimili þeirra var sannkallað Gósenland, og þar var húsbóndinn sitjandi í stólnum sínum, með pípuna. Og þvílíkt heimili, fegurðin, smekkurinn, ylurinn og hlýjan. Vandamálin, harmurinn, raunir okkar. Hann skildi allt sem tilheyrði mannssál- inni og hann kunni huggunarorð eða ráð við flestu. Óneitanlega ganga ekki allir sólarmegin í lífinu og Bergþór fór ekki varhluta af því fremur en ég og margir aðrir. Hann varð að heyja sína baráttu við eigin erfið- leika og sjúkdóm. Hann barðist sem hetja árum saman, við þá hel, sem loks lagði hann að velli. Það er þó huggun harmi gegn, að hann fór kvalalaust og án þess að gruna að hverju dró. Bergþór Sigurðsson var frá góðu og traustu heimili, hann var sonur hjónanna Sigurðar Jóhannssonar, sem var eigandi að og alltaf kenndur við Verslunina Geysi og Ingibjargar Eyjólfsdóttur. Þau hjónin eignuðust fjóra syni. Gunn- ar sem var þeirra elstur lést fyrir nokkrum árum, Halldór, sem var á heimleið frá námi í Bandaríkj- unum með Goðafossi, þegar hann fórst og Jóhann, sem var yngstur og dó kornungur af slysförum. Við hjónin og drengirnir okkar, dætur og tengdasynir þökkum vini okkar og frænda, Bergþóri Sigurðssyni, samfylgdina, sem var alltof stutt. Frænku minni, Kristbjörgu Þorvarðardóttur, vottum við ein- læga samúð okkar. Skrifað í Mosfellssveit, 3. júlí 1979. Selma Guðmundsdóttir. + Faöir okkar GUDMUNDUR HALLMUNDSSON, bifreióarstjóri, er lést af slysförum þann 26. júní veröur Bústaöaklrkju föstudaglnn 6. júlí kl. 3 e.h. jarösunginn í Börnin. + Þökkum Innilega auösýnda samúö viö fráfall og jaröarför JAKOBS EINARSSONAR, bólstrara, Hátúni 8. Sérstakar þakkir til starfsfóiks Borgarspítalans og Röntgendeildar Landspítalans. Þórunn Elísabet Sveínsdóttír Ingvi Br. Jakobsson Ragnheiöur Jónsdóttír Hólmfríöur Jakobsdóttir Þorsteinn S. Jónsson Sveinn Jakobsson Þórdfs Baldvinsdóttir börn og barnabörn Gróta Jónsdóttir Einar Kjartansson + Innilegar þakkir fyrir samúö og vinarhug viö andlát og jarðarför móöur okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, JÓHÖNNU FRIÐRIKSDÓTTUR, Fellsmúla 18. Sérstakar þakkir til Magnúsar Ólafssonar læknis, svo og til lækna og hjúkrunarfólks á bæklunardeild Landspítalans. Friörik Daníelsson Kristín Daníelsdóttir Ágústa Daníelsdóttir Daníel Daníelsson Jóhanna Daníelsdóttir Oddur Daníelsson Anna Daníelsdóttir Guöbjörg Daníelsdóttir Barnabörn og barnabarnabörn Elísabet Finsen Ronald H. Reid Lawrence Rooney Helga Geirsdóttir Árni B. Jónsson Béra Sigurjónsdóttir Siguróur Magnússon Ólafur Magnússon

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.