Morgunblaðið - 17.03.1981, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. MARZ 1981
Lilly Magnúsdótt-
ir - Minningarorð
Fædd G. júlí 1917. jafnaðargerð, áreiðanleiki og rík
Dáin 7. mars 1981. umhyggja fyrir velfarnaði systk-
Kvenf élagið Hringurinn
gefur barnaspítalanum
tvö mikilvæg tæki
NÝLEGA færði Kvenfélagið
Hringurinn Barnaspitala
Hringsins á Landspitalanum að
gjöf tvö mikilvæg tæki til með-
ferðar á veikum nýburum. Var
hér um að ræða vandaðan ferða-
hitakassa (incuhator) ug tæki
til að mæla súrefnisþrýsting í
blóði.
Ferðahitakassinn. sem hér
um ræðir. er notaður þegar
flytja þarf fyrirbura og veika
nýbura, sem fæðast utan
Reykjavikur til sérmeðferðar á
Barnaspitalann. Einnig er hita-
kassinn notaður til flutninga á
ungabörnum. sem þurfa að fara
til hjartaaðgerða erlendis.
Súrefnisgjöf er mikilvægur
þáttur í meðferð veikra nýbura.
Það skiptir miklu máli, að gefið
sé rétt magn súrefnis hverju
sinni. Tæki það, sem Kvenfélagið
Hringurinn færði Barnaspítal-
anum auðveldar slíka súrefnis-
meðferð til muna og gerir hana
öruggari og nákvæmari, segir í
frétt frá skrifstofu ríkisspítal-
anna. Kvenfélagið hefur sl. 5 ár
auk ofangreindra tækja gefið
Barnaspítalanum mörg mikil-
væg tæki til notkunar við með-
ferð á veikum nýburum. Má þar
t.d. nefna öndunarvélar, súrefn-
isblandara, vökvadælur, blóð-
þrýstingsmæli og þvageðlisþyng-
darmæli. Nemur samanlagt
verðmæti þessara tækja rúm-
lega 300.000 nýkr. Þá færði
Kvenfélagið Barnaspítalanum
einnig að gjöf myndsegulbands-
tæki til minningar um Ólaf
Stephensen barnalækni.
Framfarafélag Breiöholts III:
Menningarmiðstöðin
og samgöngumálin
eru helztu mál nú
Hinn 7. mars sl. lést í Landspít-
alanum Lilly Magnúsdóttir. Útför
hennar fer fram í dag frá Foss-
vogskapellu. Með Lilly eiga ætt-
ingjar og vinir á bak að sjá
traustri og góðri konu, sem sárt er
saknað.
Lilly Magnúsdóttir var fædd í
Noregi 6. júlí 1917. Foreldrar
hennar voru hjónin Sigurrós
Sveinsdóttir og Magnús Kjart-
ansson. Magnús stundaði um þær
mundir sjómennsku á norskum
skipum. Árið 1923 fluttu þau hjón
heim til íslands með börn sín og
tóku sér búfestu í Hafnarfirði.
Lengst af bjuggu þau í húsi við
Lækinn, sem kallað var Brautar-
holt og er raunar enn. Þar ólst
Lilly upp ásamt systkinum sínum,
Sveini, málarameistara og kaup-
■manni, og Kristínu, húsfrú, en
Lilly var elst þeirra. Yngst í
systkinahópnum er hálfsystir,
Fríða Berg, húsfrú.
Brautarholt var vel þekkt
myndarheimili á mínum æsku- og
uppvaxtarárum í Hafnarfirði.
Húsráðendur þar, þau Sigurrós og
Magnús, voru bæði í fararbroddi í
ýmiss konar félagsmálastarfi í
bænum, hún sem formaður í
verkakvennafélaginu Framtíðinni,
í forystusveit í Alþýðuflokknum
og ýmsu öðru félagsmálastarfi, og
Magnús einnig í fararbroddi í
Alþýðuflokknum, en einkum þó í
samtökum iðnaðarmanna. Var
hann þá orðinn starfandi málara-
meistari og hafði mikil umsvif á
þeim vettvangi. Þau hjón bæði
settu mjög svip á bæinn á þessum
árum með sínu mikla félagsmála-
Starfi. Urðu þau bæði vinsæl og
létu margt gott af sér leiða fyrir
samborgara sína á mörgum svið-
um.
Við þær aðstæður, þegar for-
eldrar eru kallaðir til forystu-
starfa á félagsmálasviði, sem
sinna verður utan venjulegs
vinnutíma, auk þess sem báðir
vinna fullan starfsdag, má geta
nærri, hversu mikilvægt er að
geta treyst því, að elsta barnið í
systkinahópnum sé því starfi vax-
ið að líta eftir og sinna þeim yngri,
svo að öruggt sé. Það vissu allir,
sem til þekktu, að það gerði Lilly
Magnúsdóttir svo sannarlega.
Þannig komu þá þegar á unga
aldri fram þeir eiginleikar, sem
voru svo ríkir í öllu hennar
dagfari, svo sem samviskusemi,
Minning:
Fædd 26. október 1964.
Dáin 7. mars 1981.
Hún Hafdís er dáin.
Þessi setning hljómaði aftur og
aftur í huga mínum. Hvernig má
þetta vera, svo ung, aðeins sextán
ára, svo lífsglöð, svo hamingju-
söm? Alltaf með bros á vör, hvar
og hvenær sem maður hitti hana.
Framtíðin blasti við henni og
unnusta hennar sem voru að
stofna sitt eigið heimili. Eg sem
skrifa þessar línur þekkti Hafdísi
frá fæðingu, þar sem ég og móðir
hennar erum æskuvinkonur og
mikill samgangur milli heimila
okkar. Fyrstu árin bjó Hafdís í
húsi langömmu sinnar hér í Eyj-
um. Þótti Hafdísi mjög vænt um
langömmu sína. Oktavía amma
var einhvernveginn allt í öllu,
bjargaði alltaf öllu sem ætlaði
úrskeiðis.
Hafdís fylgdi langömmu sinni
til grafar hér í Vestmannaeyjum í
nóvember 1980. Aldrei hefði mað-
ur trúað því að ekki yrðu nema
fjórir mánuðir á milli þeirra, sem
þótti svo vænt hvorri um aðra.
inanna.
Árið 1937 giftist hún Oddgeiri
Karlssyni, loftskeytamanni.
Bjuggu þau fyrst í Hafnarfirði til
1951, en fluttu þá til Reykjavíkur.
Þau eignuðust eitt barn, Svein,
bifreiðaeftirlitsmann. Þá tóku þau
að sér nýfæddan son systur Lilly-
ar, Magnús Má, þegar systirin átti
í erfiðleikum. Lilly sýndi þá eins
og svo oft fyrr og síðar mikla
fórnarlund og hjálpfýsi gagnvart
sínum skyldmennum. Þær systur
urðu fyrir þeirri sorg, að Magnús
Már dó á barnsaldri í bílslysi.
Einnig annaðist Lilly yngstu syst-
ur sína á heimili þeirra Oddgeirs
fyrstu fjögur ár ævi hennar.
Það er alkunna, að sjómanns-
konur verða ýmsum störfum að
gegna og margháttuð verkefni að
leysa, sem ýmsar aðrar eiginkonur
þurfa ekki að hafa áhyggjur af.
Því veldur fjarvera eiginmanna á
sjónum langtímum saman oft á
tíðum. Lilly Magnúsdóttir var ein
slík sjómannskona. Ekki kom slíkt
samt í veg fyrir, að hún ræki um
skeið eigin verslun, barnafata-
verslunina Lilly í Reykjavík.
Lilly Magnúsdóttir var alla tíð
áhugasöm um starfsemi Kvenfé-
lagsins Bylgjunnar, sem er félag
eiginkvenna loftskeytamanna. Var
hún formaður félagsins um skeið.
Hér á undan var á það minnst,
hversu sérstaklega umhyggjusöm
Lilly var gagnvart systkinum sín-
um á æskuárum. Þegar hún hafði
eignast eigin fjölskyldu og síðar
barnabörnin, beindist ástúð henn-
ar fyrst og síðast að velferð þeirra.
Barnabörnin þrjú voru hennar
mikla yndi.
Ættingjar og vinir Lillyar
minnast nú, er leiðir skilja, trygg-
lyndis hennar, fórnfýsi og hlýju og
alls þess, er hún var þeim alla tíð.
Ég sendi eftirlifandi eigin-
manni, syni og fjölskyldu hans,
aldraðri móður, systkinum og öðr-
um ástvinum innilegar
samúðarkveðjur.
Stefán Gunnlaugsson
Þegar mér barst til eyrna and-
lát Lillyar varð mér hugsað 22 ár
aftur í tímann, þegar konur
loftskeytamanna stofnuðu kvenfé-
lagið Bylgjuna. Hún var ásamt
fjórum öðrum í fyrstu stjórn þess.
Allar voru þær óvanar félagsmál-
um, og voru þær flestar saman í
stjórn fyrstu sjö árin. Einnig var
Fyrir nokkrum árum fluttu Helga
og Stebbi til Hafnarfjarðar. En
Hafdís var með hugann í Vest-
mannaeyjum, enda unnusti henn-
ar þá hér. Ég er þakklát þeim
stundum sem Hafdís kom til
okkar, eftir að foreldrar hennar
fluttu héðan.
Hún bara birtist allt í einu eða
hringdi og sagði: Eigum við að
spila UNO. Hvernig sem á stóð gat
maður ekki neitað þessu brosandi
andliti. Svo fór að Óskar og Hafdís
fluttu líka á fastalandið. En er
hún kom til Eyja, kom hún oftast
til okkar í Hrauntúninu. Ég hitti
Hafdísi síðast um jólin. Ég sé
hana fyrir mér er hún kallaði til
mín: Hæ, Systa, gleðileg jól. Þann-
ig mun ég alltaf minnast hennar.
Helga og Hafdís voru einstaklega
samrýndar mæðgur og er því
missir Helgu mikill. Hafdís mat
fóstra sinn Stebba mikils, enda
var hann henni betri en nokkur
faðir barni sínu.
Við skiljum ekki ráðstafanir
Guðs. Að lokum vil ég biðja
almáttugan Guð að styrkja fjöl-
hún formaður félagsins um skeið.
Hún vann mikið og vel að undir-
búningi félagsins og mótun þess
fyrstu árin ásamt fleiri duglegum
konum. Þá var haldin jólatrés-
skemmtun á hverjum vetri og eins
var unnið að kaffisölu á sjó-
mannadaginn ásamt öðrum kven-
félögum sjómanna. Lá hún þá ekki
á liði sínu, hvort sem um var að
ræða bakstur eða aðra vinnu sem
til þurfti, svo vel færi. Nú á
síðasta ári sá hún um vel heppnað
bingó innan félagsins.
Lillyar minnist ég fyrst sem
ungrar stúlku, heitbundinni ung-
um loftskeytamanni, sem þá var
að byrja sitt starf á sjó, sem hann
hefur síðan stundað. Hún var ein
af okkur sem áttum menn á
sjónum allan sinn starfsaldur, en
þeim fer nú fækkandi, þegar
skipum sem hafa loftskeytamenn
fækkar. Félagið okkar var fá-
mennt sem eðlilegt var og þar af
leiðandi reyndi alltaf mest á þær
sem starfsfúsastar voru.
Þá minnist ég tveggja félags-
kvenna sem við höfum misst úr
okkar fámenna hópi, sem báðar
voru stofnendur og unnu félaginu
meðan máttu, frú Þórunnar Sig-
urðardóttur, sem lést á síðastliðnu
ári og frú Ástu Jónsdóttur, sem
látin er fyrir nokkrum árum.
Lilly var Hafnfirðingur, hún
giftist 6. nóv. 1937 Oddgeiri
Karlssyni, áhugasömum loft-
skeytamanni, sem bæði hefur
starfað á togurum og fragtskipum.
Þau áttu einn son, Svein, sem er
kvæntur og á þrjú börn. Einnig
tóku þau að sér lítinn dreng, Má,
sem lést ungur í slysi. Það var
henni mikill harmur. Einnig veit
ég að hún lagði þeim lið sem þess
þurftu.
Ég vil þakka henni samstarfið
og svo mun líka um aðrar Bylgju-
konur. Við vottum Oddgeiri, syni,
tengdadóttur, barnabörnum, móð-
ur hennar og öðrum vandamönn-
um okkar innilegustu samúð.
Guðrún Siguröardóttir
skylduna að Krókahrauni 8, unn-
usta Hafdísar, Óskar, og aðra
aðstandendur í þeirra miklu sorg.
Eygló Einarsdóttir,
Vestamannaeyjum.
í gær var til moldar borin frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði Hafdís
Viborg Georgsdóttir.
Hafdís ólst upp hjá móður sinni,
Helgu Ágústsdóttur, og fósturföð-
ur, Stefáni Þórólfi Sigurðssyni,
frá eins árs aldri, er bar umhyggju
fyrir henni sem sínu eigin barni.
Var Hafdís elst fjögurra systkina
er sjá nú á bak stóru systur.
Þau eru: Aldís, er fermast á í
næsta mánuði, Ásgeir, fjögurra
ára og Guðrún Oddný, er fæddist í
sumar. Fjölskyldan bjó í Vest-
mannaeyjum en fluttist til Hafn-
arfjarðar fyrir tæpum tveimur
Á AÐALFUNDI Framíaraíélags
Breiðholts III er haldinn var 9.
febrúar sl. var kjörin ný stjórn.
Stjórnina skipa 11 menn og 4 til
vara. Formaður var kosin Lena
M. Rist. Aðrir í stjórn eru
Sverrir Friðþjófsson varaformað-
árum. Fagurt var í Eyjum er
dætur okkar Helgu fermdust, Ey-
dís og Hafdís, og hugur okkar var
fullur af vonum og framtíðarósk-
um þeim til handa.
En fljótt skipast veður í lofti.
Sólskinsgeisli er horfinn á braut.
Harmi slegnir ástvinir sjá á eftir
þessari yndislegu stúlku yfir móð-
una miklu.
Hörmulegt umferðarslys í
Kópavoginum. Engill dauðans
snerti að þessu sinni unga stúlku í
blóma lífsins. Ekki er spurt um
aldur, stað né stund. En þegar
efnilegt ungt fólk er hrifið svo
snögglega á braut, er mikiar vonir
voru bundnar við, verður okkur á
að spyrja: „Hvers vegna hún, hún
sem var svo vel gerð?" Ég tel að
hún hafi haft þann þroska, þó ung
hafi verið að árum, sem mörg
okkar mannanna börn ná seint og
sum aldrei. Reglusemi, vandvirkni
og elskuleg framkoma voru henn-
ar aðalsmerki. Ef við ættum í
okkar kalda landi fleiri slíka
fulltrúa hinnar ungu kynslóðar
værum við ekki illa á vegi stödd.
Orð ná skammt á slíkri sorgar-
stundu. Hlýjar samúðarkveðjur
frá mér, manni mínum og börnum
til foreldra, unnusta, systkina og
annarra vandamanna. Góður guð
berðu smyrsl á sárin.
Elsku Helga mín.
„Aldrei er svo svart
yfir sorgarranni,
að ekki geti birt
fyrir eilífa trú.“
Sigrún Jónsdóttir
ur, Illin Gunnarsdóttir ritari,
Sigþór Magnússon gjaldkeri,
Hilmar J. Hauksson, Kristinn
Ágúst Friðfinnsson, Valdemar
ólafsson, Helga Magnúsdóttir,
Björk Jónsdóttir, Halldóra
Björnsdóttir og Anna Stefáns-
dóttir meðstjórnendur. Vara-
menn eru_ Helgi S. Árnason,
Halldór Árnason, Hólmfriður
Jakobsdóttir og Aðalheiður Sig-
urðardóttir.
Félagið mun sem áður beita sér
fyrir öllum þeim málum er varða
hag og heill hverfisins. Helstu mál
sem nú eru í brennidepli eru
Menningarmiðstöðin sem á að rísa
við Gerðuberg og samgöngumál
við hverfið og innan þess. Það
hefur sýnt sig að samtök sem þessi
geta fengið miklu áorkað og er það
ósk stjórnarinnar að sem flestir
íbúar hverfisins verði virkir þátt-
takendur.
Félagar í Framfarafélagi Breið-
holts III eru allir íbúar Hóla- og
Fellahverfis 17 ára og eldri.
(FréttatUkynning:.)
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast i
siðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera i sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið,
af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasiö-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og með
góðu línubili.
Hafdís Viborg
Georgsdóttir