Morgunblaðið - 23.05.1981, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. MAÍ1981
11
Halldór Ásgeirsson á sýningu sinni í Suðurgötu-galleríinu.
Sýning Halldórs
Ásgeirssonar
Það kennir margra grasa á
sýningu Halldórs Ásgeirssonar í
Suðurgötu galleríinu — myndir
hans eru unnin í margvísleg efni
eftir því sem andinn blaes hinum
unga manni í brjóst hverju sinni.
Hvað fjölbreytnina snertir er
þetta dálítið óvenjuleg sýning á
þessum stað, sem er þekktur fyrir
annað en ríkulegt úrval mynda.
Hér má finna ljósmyndir tengdar
náttúrulegum skúlptúrum, lit-
skyggnumyndir og þrívíddar-
myndverk ásamt verki, sem er
unnið á veggi sýningarsalarins á
efri hæð. Hið síðasttalda er nokk-
uð óvenjulegt hér á landi og þýðir
að máiað verður yfir myndina
strax að sýningunni lokinni, þann-
ig að einungis minningin verður
eftir en efalaust rækilega skjal-
fest á ljósmyndum. Halldór er
WHalldór er allur
vígður hugmyndum
nútímans, sem nefnd-
ar hafa verið „nýlist“
hérlendis og hefur það
fram yfir félaga sína,
að hann virðist af-
kastameiri og taka
köllun sína alvar-
legar 44
allur vígður hugmyndum nútím-
ans, sem nefndar hafa verið „ný-
list“ hérlendis og hefur það fram
yfir marga félaga sína, að hann
virðist afkastameiri og taka köll-
un sína alvarlega. Fátt kom mér
þó á óvart á sýningunni, myndirn-
ar eru í svipuðum dúr og maður
hefur átt að venjast á líkum
sýningum hérlendis sem erlendis á
mörgum undanförnum árum. Þá
er hér eitthvað sem situr í manni
eftir að komið er út af sýningunni,
og hún skilur eftir í manni tilefni
til umhugsunar um þennan unga
mann. Ekki skyldi mér koma það á
óvart þó að hér sé á ferð upprenn-
andi og atkvæðamikill persónu-
leiki innan nýsköpunarlistar en
um það sker framtíðin ein úr.
Halldór á að baki óvenjulegan
námsferil að því leyti að hann
hefur numið í París í stað þess að
forframast í Hollandi líkt og nær
allir er langt hafa út á þessa
braut, — nánar tiltekið í Vin-
cenne-hásskólanum og lauk þaðan
námi á sl. ári.
Með þessari sýningu Halldórs
virðist fjörkippur hafa komist í
starfsemi sýningarsalarins eftir
ládeyðu undanfarið, — hélt ég
eiginlega að salurinn væri að
leggjast niður. Nú verður fróðlegt
að fylgjast með framhaldinu því
varla er hið unga fólk þurrausið af
hugmyndum. Það ber sýning Hall-
dórs Ásgeirssonar sannarlega ekki
vott um.
verkum sem hæfðu þeim vel og
gerðu þeim viðeigandi skil. Sig-
urður Skúlason er enginn ný-
græðingur, en ástæða er til að
fagna kraftmikilli túlkun hans á
hinum ýmsu hlutverkum í Gusti.
Gust sjálfan lék Bessi Barna-
son. Sagt er að ívan Túrgenéf
hafi sagt við Léf Tolstoj eftir
hafa hlustað á sögu um hest af
vörum kollega síns: „Þú hlýtur
einhverntíma að hafa verið hest-
ur, Léf Nikoiajevits!" Ekki veit
hvort Bessi Bjarnason hefur ver-
Lelkllst
eftir JÓHANN
HJÁLMARSSON
ið hestur í fyrra lífi, en hann
skilur hesta og lýsir þeim á
mannlegan hátt eins og vera ber.
Hestur og maður eru eitt í túlkun
Bessa sem er í senn góðlátleg og
alvörugefin, einkennist af hóg-
værð sem á köflum er kannski
fullmikil, en oft átakanleg og
sönn.
Bessi Bjarnason á um þessar
mundir 30 ára leikafmæli og er
hlutverk Gusts hið 129. í röðinni
sem hann leikur hjá Þjóðleikhús-
inu. Bessi hefur verið eftirlæti
ungra áhorfenda meðal leikhús-
gesta, en hann hefur einnig lagt
mikið af mörkum við túlkun
stórra og smárra hlutverka sem
höfðað hafa til hinna eldri og
þroskaðri. Þótt okkur sé tamt að
líta á Bessa sem kómíker er ljóst
að Bessi getur líka tjáð afbragðs-
vel harmræna reynslu. Um það
eru mörg leiftrandi dæmi frá
síðustu árum. Og er ekki eitt
þeirra einmitt Gustur?
Erlendar
baakur
Jóhanna Kristjónsdóttir
Manden som paaskud
eftir Dorrit
Willumsen
MANDEN som paaskud er ekki
fyrirferðarmikil bók, né lengi
lesin, hún er upp á hundrað
blaðsíður og afar aðgengilega
uppsett.
Dorrit Willumsen er dönsk,
fædd 1940, hún mun hafa skrifað
einar níu bækur og ég man ekki
til að neina þeirra hafi ég lesið.
Danir eru töluvert hrifnir af
henni, finnst hún alvörulista-
maður sem sé aukin heldur
fyndin, nákvæm, snjöll og ljóð-
ræn. Ég get tekið undir það að
hún skrifar lyriskan og nota-
legan stíl, ekki rismikinn og
stundum er eilítið óskýrt: hvað
er draumur, virkileiki, upprifj-
un, nútíð? Þetta fléttast saman
og ekkert nema gott við siíku að
segja svo framarlega sem það
lánast. í þessari bók lánast það
ekki alltaf. Hér er fjallað um
Lisu, sem er seinni kona manns-
ins síns. Þau eiga barnið Lone og
það er ýmislegt sem bendir til að
hjónabandið sé að verða dálítið
erfitt. Maðurinn hefur áður ver-
ið giftur Sonju og á með henni
feitan táning sem heitir Monika
og hefur mikið af kompleksum.
Svo heldur hann við Mariönnu,
og gefur henni dýrindis gjöf sem
hann ætlaði Lisu í byrjun. En
Lisa er að verða honum erfið og
leiðinleg og gengur illa að
hreinsa snigla í matinn, svo að
hann skellir sér til hjákonunnar.
Svo endar bókin engan veginn
og þó getur verið að þetta fari
eiginlega alla vega, það er að
minnsta kosti engin einhlít
lausn á þessum glímum og
togstreitum, sem nagar fólkið í
bókinni. Bókin er sem slík
snyrtileg og læsileg eins og fram
er tekið áður. En meira eins og
hér sé á ferðinni höfundur sem
er með léttar fingraæfingar en
að fyrir honum vaki eitthvað
stórbrotið. Kannski er þetta
ádeila, almenn hugleiðing um
samskipti kynjanna. En mér
þykir óþarfi að lesa hana öðru
vísi en sem litla og þekkilega
þók, óáreitna með öllu.
"---------------- >
Sjaldgœfar,
suðrœnarpottaplöntur
Sjaldan eöa aldrei hefur úr-
valið af suörænum pottaplönt-
um verið glæsilegra en nú.
Allt frá smá-græðlingum upp
í risa-pálma og juccur.
Fjöldi tegunda ótrúlegur.
Heimsækið Græna Torgiö
um helgina.
blómcwjol
GróÖurhúsinu við Sigtún: Símar 36770-86340
GARÐEIGENDUR TAKIÐ EFTIR!
Seljum mold
dagana 23. og 24. maí

Pantanir ísíma
40314 og 44026
Heimkeyrsla
LIONSKLÚBBURINN MUNINN, KÓPAVOGI