Morgunblaðið - 23.05.1981, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. MAÍ 1981
Móöir okkar + SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
fré Villingaholti,
er látin. Krístrún Agústsdóttir, Sigriöur Brunés.
t
Móðir okkar og tengdamóöir,
ARNBJORG SIGUROARDÓTTIR,
Fagragarði 6, Keflavik,
andaöist í Sjúkrahúsi Keflavíkur 21. þ.m.
Börn og tengdabörn hinnar látnu.
Sonur okkar og bróöir,
STEINAR ÓSKARSSON
vélatjóri,
Langholtsvegi 172,
andaöist í Landspítalanum 21. maí. ó(öf Daníe|sdóttirj
Óskar Halldóraaon,
Dagfríöur Óskaradóttir,
Hrafnhildur Oskaradóttir.
t
Eiginmaður minn,
VILMUNDUR GÍSLASON,
Króki,
andaöist aö Hrafnistu 22. þ.m.
Þorbjörg Guöjónsdóttir.
t
MARÍAS FINNBOGASON
lézt á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 20. maí.
Jaröarförin auglýst síöar.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Klara Ásgeirsdóttir.
Amma okkar,
HELGA SIGURDARDOTTIR,
Dalbraut 27,
sem lést aö heimili sínu 19. maí, veröur jarösungin frá
Fossvogskirkju mánudaginn 25. maí kl. 10.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Kolbrún Olgeirsdóttir,
Jóhannes Gísli Olgeirsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og
útför systur okkar,
ÞORDÍSAR GESTSDÓTTUR
frá Hjaröarholti, Kjós.
Systkini hinnar látnu.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
jarðarför fóstursystur minnar,
INGIBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
Álfhólsvegi 80.
Fyrir hönd aöstandenda,
Ólafía Ingímundardóttir.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug vegna fráfalls
eiginmanns míns og fööur,
ÓLAFS HALLDÓRS ÞORBJÖRNSSONAR.
Sérstakar þakkir færum viö stjórn Fálkans hf., sem kostaöi útför
hans, starfsfólki Fálkans hf., Stefáni og Árnýju Guöjohnsen fyrir
ómetanlega hjálp, starfsfólki og læknum á Borgarspítalanum,
deild E 6, fyrir frábæra umönnun í veikindum hans, svo og öllum,
sem sýnt hafa okkur hjálp og stuöning í velkindum hans, viö fráfall
hans og útför.
Jóhanna Aradóttir,
Asmundur Halldórsson.
Minning:
Gudrún Grímsdótt-
ir frá Oddsstöðum
Fædd 10. maí 1888.
Dáin 4. maí 1981.
Hinn 4. þ.m. lézt í Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja háöldruð kona,
Guðrún Grímsdóttir, kennd við
Oddsstaði, og var hinn síðasti
blundur henni örugglega kærkom-
inn eftir langa legu. Nú að leiðar-
lokum er mér ljúft að setja saman
nokkur þakkar- og kveðjuorð um
tengdamóður mína. Hún var að
mínum dómi óvenjuleg kona á
marga lund, skynsöm vel og skiln-
ingsgóð og færði alla hluti til betri
vegar. Þau tæp 30 ár, sem ég
þekkti hana, leið mér ævinlega vel
í návist hennar, og hún reyndist
mér og mínum ætíð ráðholl og góð.
Af sjálfu sér leiðir, að erfitt er
fyrir mig að greina nákvæmlega
frá aðalstarfsárum tengdamóður
minnar, þar sem þau voru þegar
að baki. begar fundum okkar bar
fyrst saman. Hér verða því nokkur
fátækleg orð sett á blað á við-
kvæmri kveðjustundu.
Vel man ég þá fögru morgun-
stund í ágúst 1953, er mig bar
fyrst að garði á Oddsstöðum og
leit augum hið snyrtilega og fagra
heimili, sem andaði þegar hlýju og
vinsemd á móti þeim gesti, sem
kominn var. Svo var látið heita
sem hann ætti einkum erindi við
hinn óvenjuskemmtilega og glæsi-
lega bónda Guðrúnar, Guðjón
Jónsson, sem þá var kominn fast
að áttræðu.
Guðjón hafði ég séð snöggvast
árinu áður, en nú leit ég konu hans
í fyrsta skipti. Hin lágvaxna og
elskulega kona tók gestinum með
mikilli alúð, enda laðaöist hann
ósjálfrátt að þeim hjónum.
Mér varð fljótt vel ljóst, hversu
innilegt og fölskvalaust samband
var á milli þeirra Oddsstaðahjóna
þrátt fyrir nokkurt miseldri og
gagnkvæm virðing í hvívetna. Er
sízt of mælt, að þetta var til
mikillar fyrirmyndar.
Þau hjónin tóku mér þegar sem
einu barna sinna, og varð mér það
mikil gleði og raunar ákveðin
fylling, systkinalausum sem ég
var. Fyrir þetta ber mér sérstak-
lega að þakka nú, þegar þau hjón
bæði eru horfin úr samfylgdinni.
Ég komst brátt að raun um, að
auk hins mikla myndarskapar,
sem Oddsstaðaheimilið bar með
sér hið innra og ytra, ríkti þar
óvenjuleg eindrægni með stórri
fjölskyldu og glaðværð, sem marg-
ur Eyjamaður hlýtur að minnast í
þakklátum huga. Þar átti vissu-
lega drjúgan hlut að sú kona, sem
kvödd er í dag frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum af börnum sín-
um, stjúpbörnum, fósturbörnum,
tengdabörnum og fjölmörgum af-
komendum öðrum, auk allra
þeirra vina, sem hún eignaðist á
iangri ævi.
Guðrún var fædd 10. júní 1888
og því nær 93 ára, þegar hún lézt.
Voru foreldrar hennar Vilborg
Einarsdóttir og Grímur Þor-
+
Þökkum þeim fjölmörgu, nær og fjær, sem sýndu okkur hlýhug og
vináttu viö andlát og útför elskulegs sonar okkar,
TRAUSTA SVEINSSONAR.
Guö blessi ykkur öll.
Ester Sigurbjörnsdóttir,
Sveinn Jónsson.
t
Þökkum innilega samúö og vinarhug viö andlát og útför fööur
okkar og bróöur,
ANDRÉSAR BJORNSSONAR.
Alma Andrésdóttir,
Edda Andrésdóttir,
Helgi Björnsson.
+
Alúöarþakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og útför
VIGFÚSÍNU JÓNSDÓTTUR,
fyrrum húsfreyju aó Stóra-Múla í Dalasýslu.
Fyrir mína hönd og annarra aöstandenda,
Benedikt Kristjénsson.
+
Þökkum innilega samúö viö andlát og jarðarför
HJARTAR ÞÓRÐARSONAR,
Vatnsnesvegi 21, Keflavík.
Steinunn Þorsteinsdóttir,
Ólafur Þóröarson, Ingibjörg Jóhannsdóttir.
+
Þökkum öllum nær og fjær samúö og hlýjan hug vlö andlát og
útför eiginkonu minnar og móöur okkar,
SOFFÍU DAVÍÐSDÓTTUR,
Suöurgötu 44, Siglufiröi.
Einnig öllum þeim, sem veittu hennl hjálp í veikindum hennar.
Fyrir okkar hönd og annarra vandamanna,
Þorleifur Sigurösson
og dætur.
steinsson á Arnaldsstöðum í
Fljótsdal. Stóðu að 1 jnni aust-
firzkar ættir, enda átti hún
frændgarð mikinn þar eystra og
fjöld vina, en þeir munu nú flestir
horfnir yfir móðuna miklu á
undan henni. Guðrún var yngst
fimm systkina og hið síðasta
þeirra, sem kveður þennan heim.
Fljótt fékk Guðrún að reyna
fallvaltleik lífsins, því að faðir
hennar drukknaði í Seyðisfirði, er
hún var 17 vikna gömul. Á þeim
árum voru engar tryggingar, sem
gátu veitt aðstoð. Var þá oft
ekkert til bjargar nema gott fólk.
Guðrún fylgdi að vonum móður
sinni og var með henni á ýmsum
stöðum á Héraði, lengst að ég
hygg í Víðivallagerði í Fljótsdal.
Hún vandist snemma allri venju-
legri vinnu, innan húss sem utan,
enda komu fljótt í ljós mikil
vinnusemi og myndvirkni, eins og
Austfirðingar nefna það gjarnan.
Hugur Guðrúnar stóð til þess að
mennta sig sem bezt hún kunni og
búa sig undir lífið, en vitaskuld
voru útvegir fáir til slíkra hluta á
þeim árum hjá aldamótakynslóð-
inni, sem við nefnum svo. Þó tókst
henni fyrir dugnað sinn að afla sér
þekkingar í tveim greinum, sem
komu henni síðar að miklum
notum, þótt hana hafi tæplega þá
órað fyrir, á hvern hátt það yrði.
Á þeim árum, sem Guðrún var
að vaxa úr grasi, var Seyðisfjörður
mikil menningarmiðstöð í lífi
Austfirðinga, enda höfuðstaður
Austurlands og mikið athafnalíf
þar á mörgum sviðum. Þangað
hélt Guðrún og lærði fatasaum af
Guðrúnu Gísladóttur á verkstæði
Eyjólfs Jónssonar, sem þar var
bæði klæðskeri og ljósmyndari og
síðar bankastjóri. Á efri árum
minntist tengdamóðir mín þess-
ara ára á þann veg, að auðheyrt
var, að þar hafði henni liðið vel. í
sambandi við saumanám sitt mun
hún fljótlega hafa farið víða um
Hérað til sauma, enda lék allt í
höndum hennar. En þetta nægði
ekki hinni ungu stúlku.
Guðrún hafði einnig mikinn hug
á að læra eitthvað í matreiðslu.
Hélt hún því til Reykjavíkur og
sótti matreiðslunámskeið í þrjá
mánuði hjá Ingibjörgu Jónsdóttur
í Bárunni, en það var kunnur
staður við Tjörnina, sem gamlir
Reykvíkingar muna enn. Enda
þótt námstími Guðrúnar væri þar
ekki lengri en þessir fáu mánuðir,
bar hin frábæra matar- og köku-
gerð hennar þess vitni, að vel
hefur hún notað tímann. Vafa-
laust hefur og meðfædd hneigð
hennar í þessa átt stutt hér
drjúgum að. Og ánægja hennar á
þessu sviði entist henni ævilangt
eða meðan sjón og kraftar leyfðu.
Var hreinasta unun að snæða það
góðgæti, sem hún reiddi fram, og
lengi held ég ungir sem aldnir í
fjölskyldunni muni „mömmukök-
urnar" hennar, svo að einungis
eitt dæmi sé nefnt. Þá var og
áhugi Guðrúnar slíkur í þessum
efnum, að fram yfir nírætt var
hún alltaf að reyna eitthvað nýtt,
ef hún hafði spurnir af því. Þannig
var áhugi hennar í þessari grein
sem öðrum síkvikur og vakandi.
Svo kom að því, að hin glæsilega
austfirzka stúlka flyttist alfarin
úr átthögum sínum og settist að á
þeim stað, sem átti eftir að verða
heimkynni hennar æ síðan, þ.e. í
Vestmannaeyjum. Þangað kom
Guðrún árið 1922 og gekk að eiga