Morgunblaðið - 14.02.1982, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. FEBRÚAR 1982
Islenskur
handknattleikur:
Mörg hrósyrdi hafa fallið í garð íslenskra
handknattleiksmanna í gegnum áratugina. For-
ráðamenn margra þeirra útlendu liða, sem
hingað koma og keppa við landslið okkar, eiga
oft ekki orð yfir „stórskyttur“ og baráttugleði
íslensku leikmannanna.
Margir frægir þjálfarar hinna erlendu liða
hafa gjarnan látið þau orð falla i viðtölum, að
við eigum leikmenn á heimsmælikvarða og með
meiri samæfingu eigi íslenska landsliðið að
skipa sér á bekk meðal 8 bestu handknattleiks-
þjóða heims.
í þessari fyrri grein um íslenska landsliðið
verður reynt að gera úttekt á árangri íslenskra
handknattleikslandsliða, horft um öxl, staldrað
við og síðast en ekki síst horft fram á veginn og
raunhæfir möguleikar okkar efnilega landsliðs,
eins og það er skipað í dag, skoðaðir.
lenska landsliðsins í dag? Hvað
eigum við að setja markið hátt?
Hvað er raunhæft?
Eins og flestum, sem fylgjast
með handknattleik er kunnugt, þá
hefur sá háttur verið tekinn upp,
að skipa þjóðum niður eftir styrk-
leika í A-, B-, og C-þjóðir. Á síð-
ustu árum höfum við rokkað á
milli þess að vera A- eða B-þjóð og
vonandi á það aldrei eftir að
henda okkur að falla í C-hópinn.
Það hefur nefnilega sýnt sig, að
um leið og lið fellur einu sinni í
C-hópinn (kjallarann) þá virðist
erfitt að falla þangað ekki aftur.
Frændur vorir Norðmenn hafa
fengið að finna óþyrmilega fyrir
því á siðustu árum.
í dag teljumst við til B-þjóða, og
reyndar erum við um stundarsakir
ansi aftarlega á merinni (8. sæti í
síðustu B-keppni).
íslensku landsliðsmennirnir
láta ekki deigan siga, þó á móti
hafi blásið og eru staðráðnir að
bæta stöðu íslensks handknatt-
leiks i næstu B-keppni, sem haldin
verður í Hollandi á næsta ári.
Forystumenn íslensks hand-
knattleiks hafa alltaf sett markið
hátt, ef til vill full hátt á stundum.
Til að mynda fyrir heimsmeist-
arakeppnina í Danmörku 1978, og
ekkert minna en 1. eða 2. sæti kom
til greina í B-keppninni eftir ör-
Hvergi auðveldara en á íslantli
að koma á samæfingu landsHðs
Merk ártöl í sögu
handknattleiksins
Þjóðarstolt okkar íslendinga er
mikið. Þegar íslenska landsliðið
stendur sig vel, sérstaklega í
handknattleik og knattspyrnu,
vinnur glæsta sigra, er engu líkara
en að öll þjóðin taki þátt í þeirri
gleði, sem sigrinum fylgir. Áldrei
er gleðin eins mikil og þegar Dan-
ir eru teknir í karphúsið. Nægir
þar að nefna þegar Islenska lands-
liðið í handknattleik vann sinn
fyrsta sigur í landsleik á erki-
fjendunum, Dönum, 15—10. Leik-
urinn fór fram 7. apríl 1968 í þétt-
skipaðri Laugardalshöllinni. Við
sem fermdumst þennan dag og
fengum ekki að fara í Höllina
munum seint fyrirgefa foreldrum
okkar að fresta ekki fermingar-
veislunni, og leyfa okkur að fara
að sjá Danina burstaða.
1971 tókst íslenska landsliðinu
að ná eftirminnilegu jafntefli
gegn heimsmeisturum Rúmena og
komast aftur í heimsfréttirnar.
1972 nær íslenska landsliðið
þeim merka áfanga að komast á
Olympíuleikana í Munchen, með
því að hafna í þriðja sæti í for-
keppni, sem haldin var á Spáni.
Allir þeir, sem fylgdust með ís-
lenska landsliðinu á ólympíuleik-
unum í Munchen 1972, eru sam-
mála um að ekkert nema óheppni
hafi komið í veg fyrir að islenska
landsliðið kæmist áfram i 8 liða
úrslitin. Tékkum tókst þá að jafna
(19—19) á elleftu stundu og leika
síðar til úrslita í keppninni við
Júgóslava, sem urðu Ólympíu-
meistarar.
Margir telja, að á þessum tíma
hafi Islendingar átt einu sterkasta
landsliði á að skipa, sem við höf-
um nokkurn tíma átt.
Þeir, sem léku með íslenska
landsliðinu 1964 og náðu þeim ár-
angri að hafna í 6. sæti heims-
meistarakeppninnar, sem haldin
var í Tékkóslóvakíu, telja senni-
lega einnig að þeirra lið hafi verið
það sterkasta sem Island hafi teflt
fram. Enn aðrir telja að sterkasta
landsliðið höfum við átt 1974, en
flensa kom í veg fyrir, að þeir
gætu sýnt sínar bestu hliðar í
heimsmeistarakeppninni, sem
haldin var í Austur-Þýskalandi.
Svo mætti áfram lengi telja. Að
mínu mati er samanburður sem
þessi óraunhæfur og gerir lítið
gagn. Málið þarf að skoða út frá
styrkleika annarra landsliða og
þeim handknattleik, sem leikinn
er á hverjum tíma.
Áfram með söguna. 1976 tekst
íslenska landsliðinu að ná jafn-
tefli 13—13 í Laugardalshöll. 1977
vinnast margir sætir sigrar gegn
sterkustu handknattleiksþjóðum
heimsins. Ekki lakari lið en Tékk-
ar, Pólverjar og Vestur-Þjóðverjar
lágu í valnum. Þessir sigrar unn-
ust auðvitað í Laugardalshöll.
Sama ár tryggði íslenska landslið-
ið sér sæti á heimsmeistarakeppn-
inni, með því að hafna í 4. sæti
B-keppninnar, sem haldin var í
Austurríki. Enginn gleymir 4 svört-
um dögum í Danmörku 1978. 1979
næst langþráður sigur gegn Dön-
um á útivelli í Baltic-keppninni.
Sama ár hafnar íslenska landslið-
ið í 4. sæti í forkeppni fyrir
Ólympíuleikana, sem haldin var á
Spáni. Ekki dugði það til þess að
komast á sjálfa Ólympíuleikana,
þar sem þátttökuþjóðum hafði
verið fækkað úr 16 í 12.
1981 vinnast glæsilegir sigrar á
Vestur-Þjóðverjum (á útivelli) og
á Ólympíumeisturum Austur-
Þjóðverja í Laugardalshöll. Sá ár-
angur var þó að engu hafður, þeg-
ar íslenska landsliðið fór svo-
kallaða „helför" til Frakklands og
fékk þar hina mestu útreið, hafn-
aði í 8. sæti. Tveir landsleikjasigr-
ar á heimavelli gegn Dönum í
árslok björguðu þó andlitinu og
flestir íþróttafréttaritarar töldu
sigrana eftirminnilegustu íþrótta-
viðburði ársins.
Á þessari upptalningu sést að
það skiptast á skin og skúrir hjá
íslenska landsliðinu undanfarin
ár, en þó er greinilegt að æ erfið-
ara verður með hverju árinu sem
líður að standa þeim sterkustu
snúning. Bæði er það að sterkustu
þjóðir verða enn sterkari, t.d.
Rússar (æfa kannski 5 til 7 tíma á
dag) og nýjar þjóðir koma fram á
sjónarsviðið, sem áður þurfti ekki
að taka mjög alvarlega. Góð dæmi
eru landslið Svisslendinga og
Spánverja.
Markmiðssetning,
hver á hún að vera?
Hver er raunveruleg staða ís-
uggan sigur á Ólympíumeisturum
Austur-Þjóðverja, rétt fyrir
B-heimsmeistarakeppnina í Laug-
ardalshöll að sjálfsögðu.
Sigrar, en hvar
og hvenær
Forráðamenn austur-þýska
landsliðsins áminntu okkur rétti-
lega á þá staðreynd að ekki má
byggja um of á heimalandsleikj-
um, þeir gefa ekki rétta mynd af
raunverulegri getu liðsins. Raun-
veruleg staða okkar liðs kemur í
ljós í stóru turneringunum, hvort
sem mönnum líkar það nú betur
eða verr. Góðir landsleikjasigrar
1977 voru til að mynda allir í
Laugardalshöll. Að vísu vannst
sigur á Spánverjum í B-keppninni
sama ár, en þeir hafa sennilega
bætt sig um helming síðan og eru