Morgunblaðið - 31.07.1984, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. JÚLÍ1984
Vinkonur eftir
Fay Weldon
Erlendar
bækur
Jóhanna Kristjónsdóttir
Fay Weldon: Female Friends
Einnig til í danskri þýðingu: Venind-
er
Upphafsorð bókarinnar segja
nánast allt sem segja þarf um
lífsviðhorf aðalsögupersónunnar
Chloe, sem oftast segir frá. „Að
skilja og að fyrirgefa. Það inn-
rætti móðir mín mér ..." Chloe
má sannarlega hafa sig alla við að
skilja og fyrirgefa, því að hún lifir
og hrærist innan um fólk sem
virðist hafa yndi af því að hrella
hana og hrjá, svo að ekki sé dýpra
í árinni tekið.
Sögusviðið er heimili hennar og
eiginmanns hennar, Oliver. Hann
er rithöfundur og heldur við
vinnukonuna Francoise. Chloe
skilur það og fyrirgefur, senni-
lega. Hún á einn son með Oliver,
en auk þess eru á heimilinu slang-
ur af öðrum börnum, sem vinkon-
ur hennar hafa afhent henni eða
síðari barnsfaðir, Patrick nokkur,
eftir að kona hans dó. Chloe á
tvær bernskuvinkonur, Majorie og
Grace. Þær eru hvor annarri
sjúklegri og æði grimmar á stund-
um við Chloe. Hún skilur þær og
fyrirgefur og þó.
Þær stöllur eru að alast upp i
stríðinu og Majorie og Chloe fara
frá London vegna sprengjuárása
og sú fyrrnefnda býr hjá foreldr-
um Grace. Faðir Grace er vondur
harðstjóri og andstyggilegur við
konuna sína. Þannig liggja leiðir
þeirra saman og mér er satt að
segja ekki alveg ljóst, hvað tengir
Hollefni og
heilsurækt
NÝLEGA kom út blaðið Hollefni og
heilsurækt, 1.-2. tbl. 6. árg. 1984.
í blaðinu er m.a. fjallað um
kvikasilfur úr tannfyllingum, efn-
ið selen, sorgarkapítula úr sögu
læknisfræðinnar, tóbak, heilsu-
bótarhreyfinguna og margt fleira.
Blað þetta er málgagn Heilsu-
hringsins sem er félag sem stefnir
að því að vinna með náttúrunni
gegn sjúkdómum og efla heilbrigði
landsmanna. Sigurður Herlufsen
er ritstjóri.
Fay Weldon
þær þegar fram í sækir. Nema ef
til vill að þær kynnast á þeim
aldri í lífinu, að meira er fyrirgef-
ið en síðari tíma vinum.
Fay Weldon mun hafa skrifað
þessa bók á undan Praxis, sem er
líklega frægasta bók hennar. En
efnið er skylt: staða konunnar í
nútímaþjóðfélagi. Ekki beint ný-
meti. Það bjargar þessari bók, sem
er að mörgu leyti bæði myrk,
neikvæð og óljós, að höfundurinn
er ritfær í betra lagi.
Ég hef séð umsagnir um þessa
bók frá Norðurlöndum. Þar er far-
ið lofsamlegum orðum um hana.
„Hún er opinberun hverrar konu
og ögrun fyrir hvern karlmann."
Þeir sem á annað borð eru hrifnir
af bókum og „boðskap" Fay Weld-
on ættu að geta gluggað í þessa og
haft ánægju af. Hins vegar fór
húmorinn í henni, sem skandinav-
ískir gagnrýnendur hafa gert sér
tíðrætt um, framhjá mér. í raun
og veru les ég út úr þessum texta
Fay Weldons eins konar íhuganir
um að konur séu konum verstar,
að þær njóti píslarvættis. Þetta
má svo aftur leggja út sem hreina
kvenfyrirlitningu.
VANAR
SAUMAKONUR
óskast — Vinnutími 6“"10 e.h.
Tilvalinn vinnutími fyrir konur sem vilja auka tekjur heimilis-
ins, en geta þaö ekki á venjulegum vinnutíma.
GÓÐ LAUN — GÓÐ VINNUAÐSTAÐA
4 DAGA VINNUVIKA
FRÁ MÁNUDEGI TIL OG MEÐ FIMMTUDEGI.
Allar nánari uppl. gefur Herborg Árnadóttir verkstjóri.
(típ KARNABÆR
Saumastofa
simi 45800.
BíöjiA um Herborgu Árnadóttur, verkatjóra.
Elton sjaldan
betri en nú
Hljóm-
Sigurður Sverrisson
Elton John
Breaking Hearts
Phonogram/Fálkinn
Þeir eru ekki margir poppar-
arnir, sem geta státað af því að
fara batnandi með aldrinum.
Það er helst að Rolling Stones
geti stært sig af slíku. Elton
John getur þó örugglega gert til-
kall til titilsins „hressasti gamli
p»opparinn“ ef marka má nýjustu
plötu hans, Breaking Hearts.
Það er hreint engin ellimerki á
honum að sjá. Hverju sem má
þakka þetta, hvort það er eigin-
konan Renata Blauel eða hvað,
er víst, að aðdáendur Elton
Johns og aðrir unnendur gæða-
popps verða ekki fyrir von-
brigðum með þessa plötu.
A Breaking Hearts er að finna
10 lög, sem eru hvert öðru betra.
Það er helst að Burning Build-
ings á B-hliðinni sé slakt. Á fyrri
hliðinni eru fjögur bráðhress
rokklög en á milli þeirra er að
finna hið gullfallega lag Break-
ing Hearts. Þar syngur Elton
eins og honum er einum lagið við
góðan texta Bernie Taupins um
ástina við píanóundirleik. Síðari
hliðin er kannski ekki alveg eins
sterk, en þar er að finna a.m.k. 3
góð lög. Passengers sker sig
nokkuð úr heildinni enda samið í
samvinnu við tvo utanaðkom-
andi menn. In Neon heitir önnur
falleg ballaða og Sad Songs er nú
orðið þekkt úr útvarpi.
Sér til aðstoðar hefur Elton
vana menn og reynda, sem allir
vita upp á hár hvað þeir eru að
gera. 011 vinnsla plötunnar er
með miklu ágætum. Eiginkonan,
sem er hagvön í hljóðverum,
stýrir upptökunni en upptök-
ustjóri er Chris Thomas.
Það er ekki hægt annað en að
taka undir orð Petulu Clark frá
því í sjónvarpsþættinum fyrir
nokkru er hún sagði Breta mega
vera stolta af Elton sínum. Það
eru orð að sönnu og Breaking
Hearts er sönnum listamanni
góður vitnisburður. Breaking
Hearts er plata, sem aðdáendur
Eltons sem og allir unnendur
góðrar dægurtónlistar eiga eftir
að kunna vel að meta.
Afbragðs af-
þreyingargripur
Tina Turner
Private Dancer
Capitol/Fálkinn
Þau eru seig mörg gömlu
brýnin og Tina Turner er þar
engin undantekning. Það er ekki
nokkur ellimerki á henni að sjá
eða heyra. Þótt tónlistin sé nú
öllu heflaðri en áður hjá henni
og augljóslega stíluð upp á hylli
útvarpsstöðva gerir Tina hlutina
á þann máta, sem pottþéttum at-
vinnumönnum er aðeins fært.
Flest laganna á Private Danc-
er eru afar þægileg áheyrnar,
skemmtileg blanda rólegra og
hraðra laga. Eitt þeirra, Show
Some Respect, býður m.a. upp á
gamalkunna takta „a la Nutbush
City Limits". Þetta er eitt besta
lag plötunnar ásamt Steel
Claws. Lögin koma héðan og
þaðan og þrjú þeirra hafa náð
miklum vinsældum i flutningi
upphaflegra listamanna. Eru
það lögin I Can’t Stand the Rain,
sem ég man ekki hver flutti
fyrst, og Help Bítlanna og 1984
David Bowie. Tveimur þeirra
gerir „sú gamla“ mjög góð skil
og útsetningin á Help er lagleg.
1984 eftir Bowie er eKki eins
gott.
Með sér á plötunni hefur Tina
Turner úrvalslið hljóðfæraleik-
ara. Suma þekki ég ekki en af
þeim kunnari má nefna fjór-
menningana úr Dire Straits;
Terry Williams/trommur, John
Illsley/bassi, Hal Lindes/gítar
og Alan Clark/hljómborð auk
Mel Collins á saxófón og Jeff
Beck á gítar. Hinir tveir síðast-
töldu koma þó lítið við sögu, taka
hvor sitt sólóið.
Þessi plata Tinu Turner á
sennilega ekki eftir að valda
neinum straumhvörfum á ferli
hennar. Hún undirstrikar hins
vegar rækilega, að þrátt fyrir að
vera komin hátt á fimmtugsald-
urinn fer þessi afbragðsgóða
söngkona létt með að vera í takt
við tímann. Þetta er afþrey-
ingargripur eins og þeir gerast
bestir.
Frjáls sem fuglinn
Kukl.
Augað.
Crass-records.
Þessarar fyrstu breiðsklfu
Kukls hefur verið beðið með
nokkurri eftirvæntingu um
skeið, a.m.k. á meðal fremur
þröngs hóps, sem fyldir sveitinni
að málum. Staðreyndin er nefni-
lega sú, að Kukl á sér ekki veru-
lega stóran aðdáendahóp. Sjálf-
ur get ég ekki gert það upp við
mig hvort ég telst til hans eða
ekki því mér finnst tónlistin 1
senn vera aðlaðandi og fráhrind-
andi.
Við fyrstu heyrn virðist tón-
listin hjá Kuklinu ekki vera mik-
ið meira en þéttur og vel spilað-
ur trommu- og bassarythmi við
seiðandi og um leið framandi
söng. Á bak við þennan vegg,
sem trommurnar og bassinn
mynda, m.a. sökum hljóðblönd-
unar (þetta er ekki ósvipað og
var hjá Þey hér áður fyrr), má
heyra ýmsar laglínur hér og þar.
Textana fæ ég hins vegar ekki
alveg botn í.
Aöalaðandi getur tónlist
Kuklsins seint talist, a.m.k. ekki
ef miðað er út frá hefðbundinni
dægurtónlist, og það tók mig
dágóðan tíma að meðtaka þessa
plötu. Sennilega er ég ekki enn
búinn að ná henni fyllilega en
það er gott að fá eina og eina
plötu svona inn á milli, sem
krefst einhvers umfram venju-
lega hlustun. Sumu geðjast mér
ekki að, annað kunni ég vel að
meta. Á meðal þess, sem féll best
í kramið, má nefna lögin Anna,
Fuglar og Dismembered (gamli
Söngull-inn).
Ég held ég geti blygðunarlaust
fullyrt, að Kukl á aldrei eftir að
komast á vinsældalista á íslandi.
Það er heldur ekki takmarkið
hjá þeim, sem að sveitinni
standa. Þetta er fólk, sem fer
sínar eigin leiðir, án þess að
skeyta um hvað er vinsælt og
hvað ekki. Það eru ekki allir sem
geta leyft sér slíkan munað en
mikið er gott að einhverjir geta
það og þurfi ekki að hafa áhyggj-
ur af markaðslögmálinu.