Morgunblaðið - 31.07.1984, Blaðsíða 42

54
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. JÚLÍ 1984
+ Móöurbróöir minn
SKÆRINGUR ÓLAFSSON,
Vík 1 Mýrdal,
lést í Hraunbúöum í Vestmannaeyjum Jaröarförin auglýst síöar. laugardaginn 28. júli.
Fyrir hönd aöstandenda. Skeeringur Eyjólfsson.
+
Bróðir okkar
FLOSI HALLDÓRSSON
andaöist í Borgarspitala þann 28. júli.
Bragi Halldórsaon, Jón G. Halldórsson,
Njéll Halldórsson, Bargþóra Halldórsdóttir.
Móöir okkar og tengdamóöir,
ÓLÖF STEINÞÓRSOÓTTIR
fré Siglufirði,
Álfhólsvegi 68,
Kópavogi,
andaöist á Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíö í Kópavogi laugardaginn
28. júlí.
Áslaug Gunnstainsdóttir, Ólafur Jens Pétursson,
Steinunn G. Grenvaldt, Palle Grenvaldt.
+
Sambýliskona min, móöir, tengdamóöir, amma og langamma lést
27. júlí á Landspítalanum.
GUÐRÚN HÁKONARDÓTTIR,
Hringbraut 59,
Magnús Guömundsson,
Hilma Marinósdóttir, Sumarliði G. Jónsson,
Margrót Marinósdóttir, Ásgrímur Högnason,
Steinunn Erla Marinósdóttir, Sveinn Filipusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
HANSÍNA BÆRINGSDÓTTIR,
fré Bolungarvfk,
Bústaðavegi 53,
lést 29. júlí. Börn hinnar látnu.

Kveöjuathöfn um +
GEIR SIGURDSSON, fré Skerðingsstööum,
fer fram frá Fossvogskirkju Jarösett veröur aö Hvammi 14.00. miövikudaginn 1. ágúst kl. 13.30. í Dölum fimmtudaglnn 2. ágúst kl.
Helga Geirsdóttir, Finnur Kr. Finnsson.
+
Móöir mín,
MARGRÉT ELÍSDÓTTIR SKAGFJÖRO
fré Siglufiröi,
andaöist aö kvöldi 28. júlí á Hrafnistu, Reykjavík.
Fyrir hönd ættingja.
Vílmar Guömundason.
+
Sambýliskona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma, langamma
og systir okkar,
HULDA ÁGÚSTSDÓTTIR,
Engihjalla 3,
Kópavogi,
er lóst föstudaginn 20. júlí verður jarösungin frá Áskirkju í dag,
þriöjudaginn 31. júlí, kl. 15.00.
Jón Meyvantsson,
Hilmar Leifsson, Fjóla Pélmarsdóttir,
Helgi Leifsson,
Hildur Leifsdóttir, Ólafur Andrésson,
Sævar Leifsson, Þórdis Garðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn
og systkini hinnar létnu.
Steingrímur Þórð-
arson bygginga-
meistari - Minning
Fsddur 10. maí 1912
Dáinn 24. júlí 1984
„Hve glöð er vor æska, hve létt er vor lund,
er lífsstríö ei huga vom þjáir.
Þar áttum viö fjölmarga indæla stund,
er ævi vor saknar og þráir ... “
Þ.E.
Þetta fallega ljóð með sínum
angurværa trega kom í huga minn
er ég las andlátsfregn Steingríms
Þórðarsonar. Jafnframt leitaði
hugurinn til uppruna sins og
æsku. Við ólumst upp á Eyrar-
bakka í nágrenni hvor við annan.
Vorum á svipuðum aldri. Sátum
saman í barnaskólanum á Eyrar-
bakka í 4 vetur. Lékum okkur
saman, þegar stund gafst, flesta
daga að vetrinum. Vorum daglegir
gestir á heimili hvors annars.
Störfuðum saman að félagsmál-
um, sem börn og unglingar.
Það var eftirminnilegur söknuð-
ur, þegar hann fór í sveit, snemma
á hverju voru að Skaftholti í
Gnúpverjahreppi, en ég sat heima.
Það var mikil gleði á haustin, þeg-
ar hann kom úr sveitinni — eld-
hress og kátur — vel undan sum-
rinu genginn, eins og féð af fjall-
inu. Hann hafði frá mörgu að
segja. Svipmiklu landslagi, tign-
arlegum fjöllum, klettalsorgum,
þar sem álfar og huldufólk réði
ríkjum, fjárréttunum góðu, slétt-
um völlum og skammt frá bænum
rann mesta fljót landsins —
Þjórsá. Ég öfundaði hann af
sumardvöl á slíkum stað hjá góðu
fólki. Þjórsárdalurinn var honum
að vonum ævíntýraheimur.
Að vetrinum var barnaskólin og
leikirnir, hin mikla lífsfylling
okkar og þroskavegur. Við vorum
afskaplega samrýndir. Gátum
vart hvor af öðrum séð. Sögðum
hvor öðrum allt, sem okkur datt í
hug — hinar leyndustu hugsanir
— og urðum aldrei ósáttir. Stein-
grímur var ákaflega léttur i lund,
glaðsinna, bjartsýnn, hugkvæmur,
hafði gott skopskyn og því
skemmtilegur. Hann var frábær
félagi og öllum velviljaður. Náms-
maður var hann ágætur og hafði
lítið fyrir því að læra. Hjá honum
kom fljótt í ljós mikill hagleiki.
Hann skrifaði strax góða rithönd ,
teiknaði vel og verkefni hans í
handavinnu voru betri en hjá
flestum öðrum. Ég ætla að þetta
hafi verið meðfæddir hæfileikar,
því margir frændur hans í móður-
ætt hafa verið smiðir góðir og
kunnir hagleiksmenn.
Steingrímur fór ungur í smíða-
nám hjá Eiríki Gíslasyni að
Gunnarshólma á Eyrarbakka, sem
þá var einn reyndasti og vandvirk-
asti smiður og byggingameistari á
Eyrarbakka. Síðan í Iðnskóla
Reykjavíkur og lauk þar námi við
góðan orðstír. Á þessum árum
vann hann hjá Kára Sigurðssyni
húsameistara frá Eyrarbakka,
sem fyrir nokkru var fluttur til
Reykjavíkur. Upp frá því átti
Steingrímur heima í Reykjavík og
stundaði húsasmíðar mest alla
ævina.
Ungur að árum kvæntist hann
Guðrúnu Pétursdóttur frá Lamba-
nesreykjum í Fljótum í Skaga-
firði. Þau eignuðust 3 börn, 2 dæt-
ur og 1 son. Guðrún andaðist 1951
— mjög fyrir aldur fram. Steingr-
ímur kvæntist öðru sinni Arnheiði
Elíasdóttur frá Oddhól á Rang-
árvöllum. Þau eignuðust fjórar
dætur, en slitu samvistum.
Eftir að námi var lokið og lífs-
baráttan tók við, urðu samfundir
okkar Steingríms sjaldgæfari.
Hvorttveggja var að fjarlægð var
á milli búsetu okkar lengst af og
áhugamál og lífsviðhorf að ýmsu
leyti ólík. Þráðurinn slitnaði þó
aldrei okkar á milli og jafnan var
mikill fagnaðarfundur, þegar leið-
ir lágu saman. Þá voru gefnar
gagnkvæmar skýrslur um það,
sem á dagana hafði drifið, svo sem
góðra vina er siður. Ég varðveitti
alltaf æskumyndina af þessum
vini mínum, en hafði það á tilfinn-
ingunni að á Steingrími hefði það
sannast að: „Sitt er hvað, gæfa eða
gjörvileiki." Hann var vel undir
ævistarfið búinn og bjó yfir mikl-
um hæfileikum, gáfum og mann-
kostum, umfram margra, sem
dansa á rósum í gegnum lífið og
tilveruna. Lífsbarátta hans var
erfið á köflum og áföllin þung.
Hann missti fyrri konu sína um
fertugt frá börnunum þremur á
viðkvæmum aldri. Einkasonur
hans deyr rúmlega þrítugur. Það
var honum mikið áfall. Síðari
hluta ævi sinnar átti hann við
vanheilsu að stríða og dvaldi síð-
ustu 9 árin að Ási í Hveragerði.
En alla sólskinsbletti kunni hann
vel að meta, sem urðu á lífsbraut
hans. Glaður og þakklátur sagði
hann mér frá því fyrir tveimur ár-
+
Faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
JÓNATAN HALLGRÍMSSON,
Eiríkagötu 17,
sem lést 24. júlí sl. veröur jarösunginn frá Fossvogskapellu
fimmtudaginn 2. ágúst kl. 10.30.
Þorbjörg Jónatanadóttir, Sigmar Þorsteinsson,
Karl Jónatansson, Sólvaig Björgvinsdóttir,
Sigurborg Sigmarsd. Mostrup, Ottó Mostrup,
Margrét Sigmarsdóttir, Þorsteinn Sigmarsson,
Jónatan Karlsson, Ingi B. Karlsson,
Nils Sigmar Mostrup,
+
Prófessor
TRAUSTI EINARSSON,
Sundlaugavegi 22,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni i Reykjavík fimmtudaginn 2.
ágúst kl. 15.00.
Nlna Þóröardóttir
Kristín Traustadóttir, Jón Ingimarsson.
um, er Steingrímur dóttursonur
hans, sem býr í Svíþjóð, bauð hon-
um í heimsókn þangað. Það varð
honum til mikillar ánægju og
gleði, er degi tók að halla.
Steingrímur var fæddur á Eyr-
arbakka 10. maí 1912. Foreldrar
hans voru hjónin Þórður Jónsson
og Valgerður Jónsdóttir, sem
bjuggu að Bjarghúsi á Eyrar-
bakka. Valgerður var frá Skarði í
Gnúpverjahreppi. Hjón þessi voru
greind vel og gæðafólk, en heilsu-
leysi var mikið í fjölskyldunni.
Elsta barn þeirra — Jón — andað-
ist á þrítugsaldri og dóttir þeirra
— Guðrún — lést innan við tví-
tugt. Vel gefið ágætis fólk. Stein-
grímur var annar i aldursröðinni.
Yngstar voru systurnar Svava og
Jóhanna, sem búsettar eru í
Reykjavík. Ég á mjög ánægjulegar
æskuminningar um fjölskyldu
þessa. Vart mun hafa liðið svo
dagur í mörg ár að ég kæmi þar
ekki, væri Steingrímur heima við.
Þótt húsakynni væru ekki vegleg,
skipti það ekki máli, því hjarta-
hlýjan hafði það aðdráttarafl, sem
úrslitum réði. Á skilnaðarstund
rifjast allt þetta upp, þótt meir en
hálf öld sé að baki. Sannast þar
að: „Römm er sú taug, er rekka
dregur, föðurtúna til.“
Að lokum kveð ég Steingrím
æskuvininn góða — og sendi öllum
vandamönnum hans innilegar
samúðarkveðjur.
Daníel Ágústínusson
í dag er til moldar borinn
Steingrímur Þórðarson bygg-
ingameistari, sem andaðist að Asi,
Hveragerði, þann 24. júlí eftir
langvarandi veikindi.
Hann fæddist að Ásakoti í
Sandvíkurhreppi. Foreldrar hans
voru hjónin Valgerður Jónsdóttir
frá Skarði, Gnúpverjahreppi, dótt-
ir Steinunnar Matthíasdóttur frá
Miðfelli, Hraunmannahreppi, og
Jóns Jónssonar frá Skarði og
Þórður Jónsson frá Syðri-Hömr-
um, Holtum, Rangárvallasýslu,
sonur Jóns Bjarnasonar frá Éfri-
Rauðalæk og Guðrúnar Guð-
laugsdóttur frá Kirkjulandi,
Austur-Landeyjum. Þórður var af
Víkingslækjarætt.
Árið 1916 flutti Steingrímur til
Eyrarbakka með foreldrum sínum
og systkinum, Jóni og Guðrúnu,
sem bæði létust um tvítugt, þar
fæddust systur hans Svava og Jó-
hanna, sem báðar eru giftar og
búsettar í Reykjavík.
Hann minntist ætíð veru sinnar
í barnaskólanum á Eyrarbakka
með ánægju, þar voru góðir kenn-
arar og svo fékk hann tilsögn í
orgelleik hjá Guðmundi Nielsen í
„Húsinu". Hann hafði mjög gam-
an af söng og keypti sér píanó,
sem hann lék á í tómstundum.
Ungur fór hann að læra smíðar
hjá Eiríki Gíslasyni, Eyrarbakka,
en eftir lát Valgerðar móður sinn-
ar 1929, fluttist hann til Reykja-
víkur og lauk trésmíðanámi hjá
Kára Sigurðssyni. Síðan var aðal-
starfið húsbyggingar.
Hann kvæntist 1933 Guðrúnu
Péturssdóttur f. 7. mái 1910 d. 22.
des. 1951, hún var ættuð úr Fljót-
um, Skagafirði. Þau eignuðust
fjögur bðrn: Valgerði f. 19.6. 1934,
Kolbrúnu f. 13.2.1936, Örn Steinar
f. 14.12. 1937 - d. 5.11. 1973 og
Jóhann Axel f. 13.6. 1943 - d.31.1.
1977.
Árið 1956 kvæntist hann Arn-
heiði Elíasdóttur f. 29.6. 1924 frá
Oddhóli, Rangárvallasýslu. Þau
eignuðust fjórar dætur: Svein-
björgu f. 8.12. 1955, Guðrúnu f.
23.2. 1957, Guðmundu f. 27.4. 1958
og Þórlaugu f. 6.5. 1962. Dætur
hans eru allar giftar og eru barna-
börnin orðin 17 og barnabarna-
bömin þrjú.
Síðustu árin dvaldi hann í
Hveragerði, lengst af í Neðri-Ási,
þar sem honum leið vel með ágæt-
um félögum, Ólafi og Eggerti.
Hvíldin er kærkomin eftir lang-
varandi veikindi, en söknuðurinn
er sár hjá hans nánustu.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt“.
(V.Briem)
Sigþór R. Steingrímsson.