Morgunblaðið - 06.06.1985, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. JtJNÍ 1986
t
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
GUOJÓN B. JÓNSSON,
Laugavegi 67a,
Raykjavik,
lést þann 4. júní i Landspítalanum.
Jaröarförin auglýst síöar.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móöir mín, fósturmóöir, amma og langamma,
GUOBJÖRG HELGA KRISTJÁNSDÓTTIR,
síöaat til heimilis é Droplaugarstööum,
áöur aö Austurbrún 6,
sem lést í Borgarspitalanum 26. maí sl. veröur jarösungin frá Foss-
vogskirkju föstudaginn 7. júní kl. 13.30.
Jóntna Jakobsdóttir, Páll Helgason,
María Snorradóttir, Þorsteinn Theodórason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
VALDIMAR JÓNSSON,
bóndi,
Álfhólum, Vestur-Landeyjum,
sem lést 31. maí, verður jarösunginn frá Akureyjarkirkju laugar-
daginn 8. júní kl. 14.00.
Bílferö veröur frá Umferöarmiöstööinni kl. 11.30.
Hrefna Þorvaldsdóttir,
Sigríöur Valdimarsdóttir, Valdís Bára Valdimarsdóttir,
Rósa Valdimarsdóttir, Ómar Jóhannsaon,
Þorvaldur örn Árnason, Auður Haraldsdóttir.
HAGSTÆTT
VERj!
Vidskiptavinir Heklu!
Vid bendum á hagstætt
verð á kveikjuhlutum.
Komið og gerið góð kaup.
Kerti: Platínur: Kveikjulok:
Golf .. . .44 kr 80 kr 150kr
Jetta . ..44- 80- 150-
Passat ..44- 80- 150-
Colt .. ..44- 80- 150-
Lancer ..44- 80- 150-
Galant ..44- 80- 150-
VIÐURKENND VARA
MEÐ ÁBYRGÐ
SAMA VERÐ
UM LAND
A

PANGEROVER
IHHEKLAHF
^J-augavegi 170-172 Si'mi 21240
Minning:
Birna Þorsteins-
dóttir Akureyri
Fædd 23. janúar 1914
Dáin 29. ntaí 1985
„Ekki var hún há í loftinu, en
það sópaði af henni og ekki fóru
margir í skóna hennar." Þessi orð
eiga vel við ömmu mína, Birnu H.
Þorsteinsdóttur, sem í dag er bor-
in til hvílu í hinsta sinn. Amma
fæddist á Akureyri og ólst þar upp
í hópi margra systkina. Eins og
oft var á þessum árum var frekar
þröngt í búi og margan munninn
að mata. Amma yfirgaf því föður-
húsin um leið og hún hafði aldur
til og hélt ótrauð suður í höfuð-
borgina í atvinnuleit. Mörg störfin
tók hún sér fyrir hendur og gekk
hún að þeim öllum með miklum
krafti og.atorku.
A þessum fyrstu árum sínum að
heiman eignaðist hún tvær mynd-
ardætur. Þar sem amma var mjög
sjálfstæð kona var hún ekkert að
binda sig í hjónabandi, sem hefði
ekki veitt henni þá lífsfyllingu er
hún þráði. Kaus hún að halda á
brattann ein síns liðs. Nokkrum
árum seinna varð hún fyrir því
láni að ungur maður, Jónas Jóns-
son, ættaður úr Haukadal í Dala-
sýslu, var í fæði á matsölustað þar
sem hún vann. Felldu þau Jónas,
sem ég kallaði afa, hugi saman og
gengu í hjónaband stuttu síðar.
Afi gekk þeim systrum í föðurstað
og reyndist þeim hinn besti faðir.
Fyrstu búskaparárin bjuggu þau á
höfuðborgarsvæðinu en fluttust
þaðan til Keflavíkur. Bjuggu þau
þar til dauðadags.
Ekki höfðu þau lengi notið lífs-
ins saman er afi tók þann skæða
sjúkdóm sem dregur mörg okkar
til dauða. Ég var ekki há í loftinu
þegar hann dó, en samt skynjaði
ég það að ömmu var mikið brugð-
ið. Þau höfðu þá nýlega flust í sitt
eigið húsnæði og horfðu nú björt-
um augum fram á veginn. Var því
ekki nema von að ömmu féllust
hendur. Það sem skyggði helst á
var að kraftar hennar voru að
þrotum komnir. Amma hafði aldr-
ei kunnað sér hóf og enn síður að
gefa eftir eða slaka á þó eitthvað
bjátaði á. Það kom líka að því að
erfiðið heimtaði sín laun og eitt og
annað fór að gefa sig í slitnum
líkama, sem að lokum dró hana til
dauða. Þetta fann amma síðustu
árin og óttaðist hún það mikið að
verða ósjálfbjarga og öðrum háð.
Hún átti þá ósk heitasta að fá að
vinna fram á síðasta dag og skilja
þannig við heiminn.
Amma syrgði afa mikið. Það var
ekki fyrr en seinustu árin, að hún
hafði öðlast sálarró. Amma var
mjög sjálfstæð kona og bar ekki
tilfinningar sínar utan á sér.
Mörgum hefur ef til vill þótt hún
fráhrindandi fyrir bragðið, en
traust var hún sínum. Hún eign-
aðist fáa vini en góða, sem reynd-
ust henni vel, bæði í stríðu og
blíðu. Gestrisin var hún úr hófi
fram og með afbrigðum góður
kokkur. Það fór enginn svangur
frá hennar húsum. Minnist ég
margra góðra stunda sem við átt-
um við matarborðið heima á
Greniteig allt svo myndarlegt og
hlýlegt.
Að lokum langar mig að þakka
elsku ömmu minni allar ánægju-
stundirnar sem við áttum saman.
Megi góður guð gefa henni frið og
leiða hana að hlið afa eins og hún
þráði svo mjög. Þó við hefðum öll
viljað njóta hennar lengur þá
gleöjumst við með henni yfir því
að fá ósk sína uppfyllta.
Halldóra Birna Eggertsdóttir
Ragnheiöur Einars-
dóttir — Kveðja
í dag verður móðursystir mín,
Ragnheiður Einarsdóttir, kvödd
frá Hafnarfjarðarkirkju en hún
andaðist 30. maí sl.
Ragnheiður fæddist í Óseyri við
Hafnarfjörð 22. júní 1900 en for-
eldrar hennar, Geirlaug Sigurð-
ardóttir og Einar Þorgilsson, út-
gerðarmaður, höfðu þá nýverið
flust frá Hlíð í Garðahverfi með
útgerðar- og verslunarstarfsemi
sína. Árið 1910 fluttust þau með
börnin sín níu inn til Hafnarfjarð-
ar þar sem heimili þeirra varð upp
frá því.
Fljótt komu í ljós hjá Ragnheiði
miklir námshæfileikar. Hún
stundaði nám í Flensborgarskóla
og síðar Verzlunarskóla íslands.
Að loknu námi dvaldist hún um
tíu ára skeið i Danmörku og starf-
aði þar m.a. hjá vátryggingafélag-
inu Hafnia.
Þegar heim var snúið var hjóna-
handið og fjölskyldustörfin á
* - '* < ftrtrt • /i !
-I
Meðan vini mínum Sigurði
Magnússyni entist aldur hafði
hann á höndum skrifstofustörf
fyrirtækja Einars Þorgilssonar,
enda með afbrigðum fær starfs-
maður á því sviði.
Fjölskylda þeirra Ragnheiðar
og Sigurðar stækkaöi óðum. Börn
þeirra sem upp komust urðu fimm
en eitt misstu þau nýfætt.
Það var oft glatt á hjalla á
Brekkugötu 16 þegar þangað var
komið. Umræður og skoðanaskipti
með heimilisföðurinn sem stjórn-
anda, sem hafði mikla ánægju af
uppfræðslu barna sinna, og árang-
urinn lét ekki á sér standa.
Móttökur húsmóðurinnar voru
með einstökum hætti. Hún leit
ekki aðeins eftir hjörðinni sinni,
heldur og öðrum þeim sem hún
vissi að voru einhvers þurfi.
Ragnheiður var einstök kona.
Þegar aldurinn færðist yfir
hana og hún þurfti að líða líkam-
legar þjáningar skyldi ekki á það
minnst.
Sama æðruleysið og umhugsun-
in fyrir öðrum sat í fyrirrúmi, því
eitt var þó víst, að hún hlyti sína
náð og miskunn í fyllingu tímans.
Frænka mín, Ragnheiður, hefur
nú fengið hvíld, hvíld sem hún
sjálfsagt hefur þráð og átti svo
sannarlega skilið.
Fjölskylda hennar kveður hana
með þakklæti og við sendum börn-
unum og fjölskyldum þeirra
kveðjur okkar og vitum að almátt-
ugur Guð blessar þeim minningu
um góða móður.
Matthías Á. Mathiesen
Troðfull Karlskirkja
á tónleikum kórs
Langholtskirkju
Bruna
ÖRYGGI
BYRK. Siðumúla 37, Reykjavík
Slippfélagið, Mýrargötu 2, ReyKjavík.
Dröfn, Strandgötu 75, Hafnarfirði.
Hiti sf,, Draupnisgötu 2, Akureyri.
JÁ Byggingavórur,
Baldursgötu 14, Keflavík.
Frá UuAUhku (iuAmundsdóUur f Vfn.
KARLSKIRKJA í Vín í Austurríki
var troðfull sunnudagskvöldið 2.
júní síðastliðinn þegar kór Lang-
holtskirkju hélt þar tónleika. Mertal
tónleikagesta voru fjölmargir ís-
landsvinir í Austurríki, þekktir lista-
menn úr háborg tónlistarinnar og
síðast en ekki síst íslenskir ferða-
menn, þar á meðal Gylfi Þ. Gíslason
og frú og Halldóra Eldjárn fyrrver-
andi forsetafrú.
Kórinn fékk sannarlega góðan
byr í upphafi tónleikaferðar sinn-
ar. Áheyrendur heilluðust mjög af
söng kórsins og einn gestanna
sagði að stórkostlegur hljómburð-
ur Karlskirkjunnar hefði undir-
strikað sérstæðan hljómagang í
„Requiem" eftir Jón Leifs. Tón-
leikar kórsins eru liður í „Wiener-
festwochen", sem standa frá miðj-
um maí til júníloka.
Á tónleikunum flutti kórinn
fjölda tvísöngslaga og frumflutt
var verk eftir íslandsvininn Hel-
mut Neumann sem heitir
„Marienode" eða óður til Maríu.
Þessar góðu undirtektir á
hljómleikunum eru dýrmætt vega-
nesti fyrir kórinn en næst syngur
hann í klausturkirkjunni í Krems.