Morgunblaðið - 22.11.1985, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 22. NÓVEMBER1985
Andstæður í Hamrahlíð
Leiklist
Jóhann Hjálmarsson
Leikfélag Menntaskólans við
Hamrahlíð:
EINN ÞÁTTUR
eftir Jóhannes Kjarval
og ÁST DON PERLIMPLÍNS TIL
BELÍSU í GARÐI HANS
eftir Federico García Lorca
Guðbergur Bergsson þýddi leikrit
García Lorca
Leikstjóri: Ingunn Ásdísardóttir
Lýsing: Vilhjálmur Hjálmarsson
Tónlist: Hlín Pétursdóttir og Sigfús
Baldursson
Leikmynd: Ingunn og leikhópurinn
Leikfélag Menntaskólans við
Hamrahlíð hefur nú fengið til
liðs við sig Ingunni Ásdísardótt-
ur leikstjóra og verður ekki
annað sagt en skólinn njóti góðs
af. Ingunn hefur með sviðsetn-
ingu á Einum þætti eftir Kjarval
og Ást Don Perlimplíns til Belísu
í garði hans eftir Federico García
Lorca sýnt hugkvæmni og vilja
til að bera á borð lifandi leiklist.
Einn þáttur eftir Kjarval er
leikrit um lífið og listina, spurt
er þeirrar spurningar hvort
skáldið kafi nógu djúpt í list
sinni. Lætur það ekki oft nægja
að spegla yfirborðið, raða saman
fallegum setningum og hirða
brot úr arfleifðinni, samanber
ljóð þess um eldinn, Njál og
Bergþóru? Hvernig er til dæmis
unnt að finna jafnvægi andstæðna
og hver vill kaupa óprentaða blað-
ið?
Skáldið á sér hlutverk sem er
stærra og meira en það að tyggja
upp eftir öðrum. Þess vegna
kastar skáldið í Einum þætti
ljóðum sínum á eld eftir að nátt-
úruandarnir hafa heimsótt það
og gert því þetta ljóst.
Þorsteinn Örn Andrésson leik-
ur skáldið í anda þess absúrd-
isma sem leikstjórinn vill laða
fram og á vel við í verki eftir
Kjarval. Sama er að segja um
skrifara skáldsins, athyglisverða
túlkun Gunnars Hanssonar og
stúlku Guðmundu L. Grétars-
dóttur. Náttúruandar og blað-
sölubörn létu ekki sitt eftir
liggja.
Ritverk Kjarvals eru oft sam-
bland af barnaskap, skringileg-
heitum og snilld. Þetta kom vel
fram í Einum þætti í túlkun
Leikfélags Menntaskólans við
Hamrahlíð. Niðurstaðan er sú
að þetta er einmitt verk sem
hæfir ungu áhugafólki, mjög
skemmtileg sýning.
Það er auðvitað alvarlegra mál
að fást við Federico García
Lorca. Ást Don Perlimplíns til
Belísu í garði hans er yndislegt
leikrit í anda súrrealisma, í senn
gáskafullt og harmþrungið.
Spænskt andrúmsloft með þjóð-
legum siðum sínum er ramminn.
Bókaormurinn Don Perlimplín
er narraður til þess af Markólfu,
þjónustustúlku sinni, að biðla sér
konu og kvænast henni. Belísa
er fögur og lostafull og kemst
fljótlega að því að Don Perlimpl-
ín er til einskis nýtur í ástum.
Hún hefur þennan göfuga eldri
mann að fífli. Hann er mann-
gæskan uppmáluð og ákveður að
fórna sér fyrir ástina. Hann
tekur til ráða sem eru óvænt og
lýsa þrátt fyrir allt óvenjulega
sterkum tilfinningum.
í flutningi Leikfélags Mennta-
skólans við Hamrahlíð verður
Ást Don Perlimplíns til Belísu í
garði hans eins konar skólaleik-
rit, en heppnað sem slíkt þótt
ekki nái það að gefa fullkomna
hugmynd um frumtextann í lag-
legri þýðingu Guðbergs Bergs-
sonar. Þó kemst ljóðrænan til
skila á köflum.
Ásta Gunnarsdóttir náði
óvenju góðum tökum á Belísu af
áhugaleikara að vera. Þóranna
Jónsdóttir var gustmikil og líka
viðkvæm Markólfa. Dýrleif Dögg
Guðmundsdóttir var hressileg
Belísumóðir og gæddi hlutverkið
þokka og húmor. Húmvofurnar
tvær, Edda Bryndís Ármanns-
dóttir og Hera Ólafsdóttir, létu
að sér kveða með dramatískum
tilburðum og léttum hreyfingum.
Don Perlimplín sjálfan lék
Magnús J. Guðmundsson. Magn-
ús átti eins og skiljanlegt er í
nokkrum erfiðleikum með hlut-
verkið sem er vandasamara en
öll önnur hlutverk í leikritinu.
Ingunn Ásdísardóttir fylgdi for-
dæmi sígiidra skólaleikrita. Með
það í huga gerði Magnús vel,
framsögn hans skýr, en túlkun
einhæf.
Ég er ekki fylgjandi því að
skólafólk glími við vandasamar
leikbókmenntir, verk sem það
getur engan veginn ráðið við.
Samt er margt gott að segja um
túlkun leikrits García Lorca í
Hamrahlíð, en einhvern veginn
á Kj arval betur við þar.
Leikmynd sem er svo veiga-
mikill hluti sýninga á verkum
eftir Kjarval og García Lorca var
alls ekki fráleit, en aðstæður
leyfðu ekki mikil tilþrif í þeim
efnum. Mér fannst þó að hluta
góð spænsk stemmning í Ást Don
Perlimplíns til Belísu í garði
hans.
Frá æfingu á einum þætti eftir Jóhannes Kjarval
PAITEIGnfllMA
VITAITIG 15,
.1.26020,96065.
Þverbrekka
2ja herb. falleg íbúð, 55 fm. Verö
1550þús.
Bollagata
2ja herb. íbúð, 45 fm. Sérinng.
Verð 1250 þús.
Laugavegur — steínhús
2jaherb.íb.,60fm. Verð 1550 þ.
Kjarrhólmi
3ja herb. íbúö, 90 fm. Fallegt
útsýni. Þvottahús á hæðinni.
Verð 1950 þús.
Sörlaskjól
3ja herb. íbúð, 85 fm. Sérinng.
Góður garður. Verð 1850 þús.
Sæviðarsund
3ja herb. íbúð, 90 fm, auk herb.
i kjallara. Glæsileg íbúö. Suöur-
svalir. Verð 2.650 þús.
Blöndubakki
4ra herb. íbúð, 110 fm, auk herb.
í kjallara. Suðursvalir. Verö
2.250-2.300 þús.
Eyjabakki
4ra herb. íbúð, 110 fm, laus.
Verö2,3millj.
Goðheimar
5 herb. falleg íb., 140 fm, sérinng.
Bílsk. Verö 3.500-3.550 þús.
Kaplaskjólsvegur
4ra-5 herb. íbúöá2hæðum, 120
fm, suðursvalir. Verö 2.450 þús.
Fjöldi annarra eigna
á söiuskrá.
Bergur Oliveraaon hdl.,
Gunnar Gunnaraaon ha: 77410.
„Allt bendir til að vaktavinnufólkið í
lögreglunni sé skammlífara en aðrir“
— segir Einar Bjarnason, formaður Lögreglufélags Reykjavíkur
„Það hefur lengi verið okkar
skoðun að vaktavinnufólkið í lögregl-
unni sé skammlífara en annað fólk
í landinu," sagði Einar Bjarnason,
formaður Lögreglufélags Reykjavík-
ur, í samtali við Morgunblaðið en
hann ásamt þeim Ólafi Guðmunds-
syni og Bjarka Elíassyni eru um
þessar mundir að vinna að úttekt á
lífslíkum vaktavinnufólks innan
lögreglunnar í Reykjavík.
„Okkur sýnist að mismunurinn
hlaupi á nokkrum árum hvað varð-
ar meðalaldur lögreglumanna
annars vegar og annarra íslenskra
karlmanna hinsvegar, sem eru 74
ár. Slíkar kannanir hafa verið
framkvæmdar víða erlendis. Þær
eru allar erfiðar viðfangs en lík-
lega er ísland einna best fallið til
að gera slíkar kannanir að því leyti
að auðveldast er að ná til alls þess
fólks sem þarf. Þeir félagar útbúa
spjaldskrár yfir alla þá lögreglu-
menn sem starfað hafa í lögregl-
unni í Reykjavík í fimm ár eða
lengur allt til ársins 1946. Eftir
b
c
V)
'C0.C
Í2g
s!
WCO
14 síðna
myndskreytt
söluskrá
nóvember-
mánaðar

þeirra starf tekur tryggingarfræð-
ingur við og túlkar niðurstöður
nánar."
Á þessu ári hafa 33 menn sagt
upp störfum af 240 lögregluþjón-
um sem starfandi eru í Reykjavík.
Tuttugu og fjórir af þeim hafa
farið í önnur óskyld störf, sem eru
10% af mannaflanum. Illa hefur
gengið að ráða nýja menn í þeirra
stað.
Einar sagði að orsakir fyrir svo
miklu hruni væri m.a. óánægja
með fastakaúp, slæmur vinnutími
og eins fyndu lögregluþjónar visst
tilgangsleysi með störfum sínum
viðvíkjandi dómskerfinu. „Lög-
reglumennirnir eru sífellt að hand-
taka sömu afbrotamennina. Við
finnum að við getum ekki veitt
almenningi þá vernd sem hann
hlýtur að eiga rétt á. Afbrotamað-
urinn er hinsvegar nær ofverndað-
ur þrátt fyrir sífelld afbrot. Hann
er saklaus þangað til búið er að
dæma í máli hans og er dómskerfið
okkar alls ekki þekkt fyrir fljót-
virkni. Hinsvegar er lítið hugsað
um þau fórnarlömb sem verða á
vegi hans þann tíma sem hann
gengur laus og eru algjörlega varn-
arlaus úti á götu ef síbrotamenn
eru annars vegar. Lögreglan er í
raun að bregðast sínum skyldum
gagnvart fólki sem ráðist er á og
þetta finna lögreglumenn auðvit-
að.
Það er engin allsherjarlausn að
loka menn inni en þessa hættulegu
síbrotamenn - árásarmenn, fíkni-
efnasalar og svo ég tali nú ekki
um nauðgara - verður að taka úr
umferð. Meiri hraða þarf í dóms-
kerfið svo að ekki sé verið að loka
menn inni jafnvel eftir að þeir eru
búnir að bæta ráð sitt. Ég viður-
kenni ekki fangelsið sem hefnd en
líklega þarf að breyta lögum í
landinu til að bæta ástandið hér.“
Hægt væri að hækka fastakaup
og næturvinnuálag lögreglumanna
um fjóra launaflokka án þess að
ríkið tapaði á því miðað við núver-
andi ástand, að sögn Einars.
Samkvæmt upplýsingum dóms-
málaráðuneytisins kostar yfir
hálfa milljón að þjálfa upp einn
lögregluþjón. Því myndi kosta yfir
12 milljónir að mennta 24 menn —
sama fjölda og sagði upp störfum
á árinu. Kostnaðurinn er því
sambærilegur því að hækka alla
lögregluþjóna í Reykjavík um fjóra
launaflokka. Að meðaltali munar
rúmlega 1.000 krónum á milli
flokka með næturvaktaálagi og
Miklaholtehreppur:
Vegaskemmdir í veðurham
Borg í MiklaholUthreppi, 20. október.
í ÞEIM mikla veóurham sem hér
hefur blásið meó stuttu millibili hafa
sem betur fer ekki orðið teljandi
skaðar. Þó skal þess getið að vega-
skemmdir hafa orðið af völdum
þessa veðurhams.
Fyrir nokkrum árum var sett
bundið slitlag á vegarkafla í Kol-
beinsstaðahreppi. í þessum veður-
ham hefur klæðning sums staðar
fokið burt og þá koma fljótt holur
í veginn. Á nokkrum stöðum hefur
klæðningin sópast burtu.
Nú er búið að taka nýju brýrnar
af Fáskrúð og Laxá í notkun. Er
nú verið að hækka veginn frá Fá-
skrúð að Kleifá, því á næsta ári
er áformað að setja bundið slitlag
á þennan vegarkafla.
Einar Bjarnason, formaður Lögregln-
félags Reykjavíkur.
kostar hækkun eins launaflokks
ríkið því um þrjár milljónir króna.
„Þó má draga viss mörk viðvíkj-
andi skammlífi lögreglumanna-
Svo virðist að lögreglumenn sem
hætta áður en þeir komast yfir
miðjan aldur séu betur á vegi
staddir en þeir sem hætta á efri
árum. Slíkar kannanir hafa verið
gerðar víða erlendis og benda þær
til að vaktavinnufólk verði
skammlífara en annað fólk. Erfitt
hefur þó reynst að sanna það fylli-
lega enda hefur fólk frekar dregið
sig frá vaktavinnustörfum þegar
það eldist."
Einar sagði að lögreglustéttin
væri sú stétt í landi sem ynni hvað
mesta yfirvinnu og þá helst á
næturnar. Hinsvegar kvaðst Einar
ekki vilja bera lögreglustéttina
saman við sjómannsstéttina. „Ég
hef sjálfur verið á sjó og öfunda
sjómenn ekki. Engin stétt í landi
getur borið sig saman við sjó-